Eline werd op haar 16de  zwanger, koos voor het kindje en zette haar leven op de kop

Je doet voor de zekerheid een zwangerschapstest, omdat je wat te laat ongesteld bent en komt erachter dat je zwanger bent. Je kiest voor het kindje en zet daarmee je hele leven op de kop. Het gebeurde nu 20-jarige Eline Venema.

Ik kom binnen en wordt gelijk warm gegroet door de hele familie die aan de keukentafel zit. Een familie die altijd vrolijk is en voor je klaarstaat. Typerend, ook als je het verhaal van Eline leest.

Ik ben zwanger?!

‘Ik was een meisje van 16 jaar ik zat op de havo, ik was druk bezig met het leren voor mijn examens, had wat bijlessen genomen, genoot van afspreken met vriendinnen en ik had 1,5 jaar een relatie met mijn vriend toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Ik was 2 weken te laat ongesteld. Mijn schoonzus die nog een zwangerschapstest had liggen, zei dat ik die voor de zekerheid toch even moest doen. Toen ik 2 streepjes zag schrok ik me helemaal dood. Ik dacht: ‘wat gebeurt me nou en wat moet ik nu?’’

Reacties

‘Ik deed de test samen met mijn vriend. We waren bij zijn familie en hebben het toen gelijk verteld. Mijn schoonvader gaf ons een knuffel en feliciteerde ons. Ik keek hem aan en dacht: ‘Joh, ga je wel lekker?’. Ik ben toen die avond met mijn vriend en schoonvader naar mijn ouders gegaan. We zaten aan de keukentafel, mijn zusjes zaten daar op de bank.’ Eline wijst de plek waar ze zaten aan een grote keukentafel met daarachter 2 blauwe banken. ‘De reactie van mijn ouders was eigenlijk heel positief. Ik had verwacht dat ze heel boos zouden worden, maar ze reageerden heel steunend. Mijn zusjes hoorden het toen ook gelijk, maar met hen heb ik het er eigenlijk helemaal niet over gehad.’ Zusje van Eline, Joanne verteld: ‘Ik hoorde het natuurlijk al en later heb ik het met mijn ouders over gehad. Ik dacht echt wat gebeurt er? En is dit echt? Ik was heel geschrokken en moest ook echt wel even huilen. Ik vond het ook best wel raar en ongemakkelijk ofzo. Ik heb het er eigenlijk ook geen 1 keer over gehad met Eline.’ Eline hoort dit en reageert: ‘zie je, daarom heb ik het haar dus ook niet zelf verteld.’

‘Ik heb het verder alleen aan mijn vriendinnen en klasgenoten verteld. Ik weet nog dat ik die dag een ketting aan had en die trilde helemaal doordat mijn hart zo hard klopte van de angst.’ Ze wijst het kettinkje om haar hals aan; een gouden ketting met een klein bedeltje. ‘Mijn ouders hebben aan de rest van mijn omgeving verteld. De mensen van de kerk, vrienden en familie.’ Vader van Eline: ‘Natuurlijk is dit niet een ideale situatie, maar we kunnen het niet meer terug draaien. We proberen haar nu zoveel mogelijk te steunen.’

Keuze voor de zwangerschap

‘Toen we erachter kwamen dat ik zwanger was gaat het idee van abortus natuurlijk door je hoofd, maar dat idee was eigenlijk gelijk al van de tafel. De eerste reden hiervoor was dat ik christelijk ben.’ Ze wijst naar de bijbel die op de tafel ligt. ‘Ik zou zelf niet met het idee kunnen leven dat ik abortus heb gedaan. Mijn vriend is niet christelijk maar voor hem was het eigenlijk ook al gelijk duidelijk dat hij het kindje wel wou houden. Ik had ten tweede ook veel support van de mensen om me heen. Ik woonde nog bij mijn ouders en van iedereen kreeg ik wel spullen aangeboden. Ik kan de keuze voor abortus nu wel beter begrijpen dan dat ik eerst deed. Ik weet nu wat voor gevolgen het hebben van een kindje heeft, maar ik vind het nog steeds heel lastig. Ik zou mijn zoontje niet meer kunnen wegdenken.’

Ongemak

‘Ik heb gelukkig nauwelijks last gehad van negatieve reacties. Wel heb ik last gehad van schaamte. Ik had vaak het idee dat mensen mij aan kijken en denken: ‘’Kijk, wat een jonge moeder!’. Ook toen mijn zoontje net geboren was vond ik het eng om met de kinderwagen te lopen. Ik had het gevoel dat ik heel erg aangekeken werd. Ik heb hier gelukkig nu geen last meer van.’ Joanne, Eline haar zusje heeft ook veel last gehad van schaamte. Zo vertelt ze: ‘Ik weet nog wel dat we vaak naar het bos gingen om een stukje te lopen met onze ouders, Eline, ons zusje en ik. Eline was toen hoogzwanger en toen dacht ik wel van, wat zouden mensen wel niet denken van zo’n zwanger meisje?’

Veranderingen

‘Ik vond het heel lastig om zo jong moeder te worden.’ Haar glimlach vervaagd en ze kijkt bedenkelijk. ‘Ik moest dingen opgeven en mijn leven zag er heel anders uit dan dat van leeftijdsgenootjes. Toen ik zwanger was, was uitgaan helemaal een hype. Vrienden zeiden vaak: ‘kom we gaan lekker op stap!’ ik kon dan natuurlijk niet mee. Dat mis ik nu nog steeds wel; impulsief dingen doen met vriendinnen. Ik ben afhankelijk van oppas dus kan vaak niet. Ik zat ook midden in mijn examentijd en was van plan om in Groningen HBO verpleegkunde te studeren. Zo ver reizen en veel leren is niet te doen als je ook nog een kindje moet verzorgen. Ik heb er toen voor gekozen om mbo-verpleegkunde in Drachten te doen. Ik ben uiteindelijk wel heel blij dat ik die keuze toen heb gemaakt.’

Het leven met een kindje

‘Fedde is nu 2,5 jaar oud en ik geniet echt heel erg van moeder zijn. Ik vind het heel leuk om te zien hoe hij zich steeds meer ontwikkeld. Hij begint nu steeds meer dingen echt te begrijpen en speelt ook graag met zijn neefjes en nichtjes. Wel vind ik het heel pittig. Ik merk dat als ik een drukke dag heb gehad op school het liefst op de bank plof. Nu heb ik verantwoordelijkheden. Ik moet nog naar buiten, een stukje wandelen, hem eten geven en op bed brengen, maar ik zou hem absoluut niet weg kunnen denken.’ Ze glimlacht naar haar zoontje dat met blokken aan het bouwen is.