De 24-jarige Jolien van Til heeft haar leven in Nederland verruild voor het werken als au pair in Manly, Australië. Ver van huis vond ze een gastgezin dat haar met open armen ontving. Ze ervaarde hoe het is om lang van huis weg te zijn en hoe ze omgaat met de ups en downs. “Het is een ervaring om nooit meer te vergeten en iets waar ik heel dankbaar voor ben”, vertelt ze met een glimlach van oor tot oor.
“Voordat ik hierheen kwam, woonde ik vier jaar in Amsterdam met drie vriendinnen. Ik studeerde interieuradviseur in Sloterdijk, maar na mijn opleiding wist ik niet precies wat ik wilde.” Ze wilde echt iets voor haarzelf doen. Een vriendin van Jolien, Emma vertelt dat Jolien echt avontuurlijk is en graag voor mensen zorgt. “Au Pair zijn past heel goed bij Jolien, haar zorgzame kant komt naar voren als ze met kinderen bezig is en daarnaast kan ze haar droom om naar Australië te gaan waarmaken”.
Ze besluit te reizen, want dit is iets wat ze altijd al wilde. “In 2022 ging ik drie maanden in mijn eentje naar Zuid-Afrika. Dat was mijn eerste grote avontuur alleen, en ik merkte hoe goed me dat deed.” Toen ze terugkwam in Nederland kwam het idee om au pair worden in Australië. “Ik hou van kinderen, ik wilde de wereld zien, maar niet elke week op een andere plek slapen. Dit was de perfecte combinatie.”
Via Facebook vindt ze haar gastgezin. “Ik plaatste een bericht over mezelf: wat ik zocht, wat ik leuk vond, wat ik kon. Mijn huidige familie reageerde, en het klikte meteen. We spraken online, en ik voelde: dit past.” Eind december landde ze in Australië en begin februari begon ze bij haar familie. “De eerste weken waren pittig. De kinderen moesten wennen aan mij en ik aan hen. Ze testten me behoorlijk uit en hierdoor ontstonden er hier en daar botsingen.” Ze lacht even, maar haar blik wordt dan zachter. “Er waren momenten dat ik dacht: misschien kan ik dit niet. Maar de ouders waren heel open. We hebben vaak gepraat en duidelijke afspraken gemaakt. Dat heeft echt geholpen. Na een paar maanden voelde het alsof ik er helemaal bij hoorde.”
In juni reist ze tijdelijk terug naar Nederland. “Mijn opa overleed, en ik wilde bij mijn familie zijn. Ik was ook toe aan even thuis zijn.” Het was sowieso al het plan om terug te gaan naar Nederland, maar hierdoor wilde Jolien het liefst de eerste vlucht naar Nederland nemen. “Toen ik weer terug was in Australië na een maand thuis te zijn had ik wel heel veel last van heimwee”. Jolien belde bijna elke dag met haar moeder en de paniekaanvallen vlogen haar soms echt aan. Haar moeder vertelt dat Jolien door haar heimwee graag naar huis wilde, maar dat ze haar heeft aangemoedigd om door te zetten. “Ik wist gewoon dat het goed ging komen als ze daar een tijdje weer was.”
De paniekaanvallen waren voor Jolien nieuw, want deze had ze nog nooit gehad. “Ik wist eerst echt niet wat er met me gebeurde en dat was wel heel eng.” Ze vertelt dat ze op dit moment ook niet echt met iemand hier over kon praten en dat was wel heel lastig voor haar. Ze praat er nu luchtig over, maar het raakt haar wel. “Het is gewoon een periode die zwaar was, omdat ik net mijn opa was verloren en ik had niemand om me heen die er voor mij kon zijn.” Toch kijkt ze er met trots op terug, want ondanks dat dit heel zwaar was heeft ze het wel zelf doorstaan op eigen kracht.
Haar gastgezin is Nederlands, maar woont al tien jaar in Australië. “De kinderen zijn hier geboren. Thuis spreken ze Nederlands en als er andere mensen bij zijn uit Australië Engels. Er is daarom dus geen taalbarrière en dat maakt het makkelijk om echt een band met ze op te bouwen. We lachen veel, eten samen, en als er iets is, praten we daarover.” Jolien kan echt helemaal zichzelf zijn bij haar gastgezin en dat gevoel is iets waar ze met trots over praat.
Ze vertelt met een lach: “Ik voel me niet alleen hun au pair, maar ook een soort grote zus. Dat vind ik mooi. Ik weet dat ik geluk heb, ik hoor genoeg verhalen van meiden die het minder goed treffen. Soms worden au pairs echt als personeel behandeld. Dat is bij mij totaal niet zo.”
Of ze ooit terug wil? Ze lacht breed. “Als het kon, zou ik hier blijven. De levensstijl past me goed. Maar het visum laat dat niet toe. Het is nog niet duidelijk wat ze gaat doen nu. “Ik heb voor interieuradviseur geleerd, maar ik ben erachter gekomen dat koken ook echt mijn ding is dus misschien daar iets mee.” Met een grote lach vertelt ze ook dat ze echt niks met kinderen wil gaan doen. “Ondanks dat het Au Pair zijn echt goed bevalt is het toch lastig soms. Als ze niet luisteren kan ik niet boos worden, omdat het niet mijn kinderen zijn”
Wat ze tegen anderen zou zeggen die twijfelen om hetzelfde te doen? Ze hoeft niet na te denken. “Gewoon gaan. Echt. Je leert zóveel over jezelf. Natuurlijk is het spannend, maar dat hoort erbij. Het is een ervaring die je nooit zal vergeten.”
Foto: Jolien van Til
