Door: Anouk den Teuling 12 oktober 2025
Irma Smegen (55) uit Orvelte is auteur, winkeleigenaar, mindfulnesstrainer, spreker en oprichter van haar eenvrouwsbedrijf Speel je Wijs. Dit bedrijf richt zich op het doorvoeren van veranderingen in het onderwijs, met name het basisonderwijs. Zo staat Irma voor meer aandacht voor sociale en emotionele ontwikkeling van kinderen en meer creativiteit in het leerproces. Hoewel haar bedrijf erg succesvol is, deelt Irma verrassend genoeg dat deze ‘per ongeluk’ tot stand is gekomen.
Zo heeft Irma vanaf 1992 lesgegeven in het basisonderwijs, was ze daarnaast achttien jaar docent aan de pabo’s van Stenden en heeft ze ervaring met het lesgeven aan kinderen met een lichamelijke of meervoudige beperking. De gemeente Hardenberg vroeg aan Irma, toen nog theaterdocent, of zij iets kon ontwikkelen vanuit spel om te kijken of dit kinderen zou helpen met hun taalontwikkeling. De kinderen uit het dorp De Krim waren namelijk erg laag geletterd. ‘’Ik heb toen allemaal spellessen ontwikkeld en ik heb een jaar lang op die scholen gewerkt. Toen bleek dat het taalniveau heel erg was gestegen en dat alle toetsresultaten hoger waren. En de kinderen vonden het vooral heel leuk, die hadden niet het gevoel dat ze weer moesten leren. Zij waren dan van ‘’yes, juf Irma, dan hoef ik lekker niet te leren’’, maar ze leerden juist heel veel.’’
Dit laatste, de blije reactie van de kinderen, is volgens Irma een van de belangrijkste redenen dat ze dit werk doet. Ze wist dan ook al snel dat ze het juiste deed door Speel je Wijs op te richten. ‘’Oh, ik vind het zo erg dat die kinderen altijd maar stil zitten aan die tafeltjes. Onderwijs kan zoveel leuker. Als ik dan zie hoe blij die kinderen worden van mijn manier van lesgeven, dan word ikzelf ook gewoon blij.’’
Dit gevoel om anderen te willen helpen gaat echter verder dan alleen kinderen. Zo vertelt haar zoon Coen (26) dat het helpen van anderen een belangrijke factor is voor Irma bij haar werk voor Speel je Wijs. Zo is ze ook altijd in de stenen- en kristallenwinkel de Flintenhof in Orvelte, die ze samen met haar man Jeroen runt, extreem aardig tegen iedereen die binnenloopt. ‘’Veel klanten denken dat ze met iedereen een persoonlijke relatie heeft, dat ze beste vriendinnen zijn, maar dat is gewoon hoe mijn moeder is. Ze wil altijd graag iets voor anderen doen, iets voor hen betekenen,’’ zegt hij met een glimlach.
Ook op de werkvloer is Irma even vriendelijk en behulpzaam, deelt Bibi (23). Ze werkt al zeven jaar in de winkel en omschrijft Irma als een lief, rustig en positief persoon. ‘’Ze overspoelt je echt met complimenten als je iets goed doet. Wel heeft ze het altijd druk. Iets wat hierbij wel echt typisch Irma is: ook al heeft ze geen tijd voor zichzelf, ze maakt toch tijd voor anderen.’’ Haar familie is zeker haar prioriteit, deelt Bibi. ‘’Ze heeft ook altijd grappige verhalen. Dat ze bijvoorbeeld wat te laat is in de winkel omdat een van haar katten nog op haar schoot lag te slapen. Deze humor is zeker iets dat het hele gezin deelt,’’ lacht ze.
Irma is daarnaast niet alleen behulpzaam voor mensen als haar ogen een donker gevlekte kat in haar tuin volgen. ‘’Dat is onze verwarde poes,’’ wijst ze aan terwijl het diertje voorzichtig haar weg door het met bladeren versierde gras vervolgt. ‘’Ze is altijd de weg kwijt, verdwaald heel vaak. Zij is zeg maar echt een speciaal onderwijskindje, maar dan in de poezenwereld.’’
Een moment later vestigt ze haar aandacht weer op haar succesvolle bedrijf, al was de zekerheid daarover niet altijd aanwezig. De onzekere momenten komen vooral tot uiting wanneer Irma trainingen geeft voor volle zalen. ‘’De momenten van twijfels zitten in mijn eigen onzekerheid, dat ik altijd zenuwachtig ben. Ik heb heel veel stress als ik voor zo’n zaal moet spreken. Dan slaap ik echt een paar nachten heel slecht en ben ik er al weken van tevoren mee bezig in mijn hoofd. Terwijl ik dit al jaren doe, maar het gevoel gaat niet echt over.’’ Irma haalt even diep adem voordat ze verder gaat. ‘’Het geeft me nog steeds stress, maar ik kan er wel beter mee omgaan. Ik doe het voor een goed doel. Het gaat niet om geld, maar het gaat er echt om dat ik vind dat er dingen moeten veranderen.’’ Zo deelt ze dat ze van jongs af aan al een diepgewortelde faalangst heeft en dat het gevoel dat ze minder is dan anderen haar maar niet los wil laten.
De trainingen, het schrijven van boeken, het geven van lezingen, het runnen van de winkel en het verzorgen van klankschaaltrainingen, iets waar Irma bij de klanten van de Flintenhof om bekendstaat, vragen veel energie. ‘’Het voordeel is dat ik alles heel leuk vind, dus het voelt niet als werk. Het werk in de winkel vind ik echt easy peasy, dat vind ik echt een rustmomentje. De winkel was voorheen van mijn ouders en ik werkte er al toen ik twaalf was, dus dat is allemaal zo vertrouwt, dat ik eigenlijk dan op de automatische piloot werk.’’ Iets was Irma echt heeft geholpen om overzicht te houden is het leren nee zeggen en het afbakenen van haar werk. Zo reisde ze vroeger zelf rond voor het geven van trainingen, in plaats van dat anderen naar haar toe kwamen. ‘’Ik moest dan soms ’s ochtends in Maastricht zijn, ’s middags in Rotterdam en dan ’s avonds weer naar huis. Gekke boel.’’
Mediteren is wel echt een manier voor Irma om op te laden. Hetzelfde met wandelen, het liefst in de natuur. Dit helpt niet alleen om haar hoofd leeg te maken, maar ook om de creativiteit te laten stromen. ‘’Ik wist niet dat niet iedereen dat had, maar bij mij stromen de ideeën vanzelf. Ik kan een student met een vraag over bijvoorbeeld aardbeien hebben en dan hoef ik maar een paar seconden te denken en dat weet ik al allerlei dingen die je daarmee kan doen.’’ Voor het schrijven van haar boeken werkt dit net zo. ‘’Ik signaleer een probleem, dan bedenk ik spelvormen, oefeningen of opdrachten om dat te veranderen en dan laat ik de kinderen en scholen het altijd een jaar testen om te zien of het echt werkt.’’
Zo ging het ook bij haar boek Maak je eigen buitenkunst, dat haar liefde voor natuur en kunst samenbrengt in een leerzaam boek voor kinderen. ‘’Mijn liefde voor de natuur zou ik heel graag willen overbrengen op kinderen. Ook blijft mindfulness iets belangrijks. Het aantal mensen met burn-outs stijgt elk jaar en de leeftijd waarop mensen overspannen raken wordt steeds jonger. Ik denk als wij kinderen daar meer over leren, zodat ze beter in balans kunnen blijven en nee kunnen zeggen, dat het heel erg helpt.’’
Ze krijgt dan ook vaak mailtjes of berichtjes van docenten die haar oefeningen gebruiken bij het lesgeven of van tevreden klanten die delen dat ze na een cursus nu zelf thuis hun klankschalen kunnen gebruiken. ‘’Dat maakt me blij. Dan doe ik het niet voor niks,’’ zegt ze met een brede glimlach.
