Nadat Elisabeth naar Hardenberg verhuisde, kon ze geen school in de regio vinden die bij haar levensbeschouwing past. Sinds augustus 2022 geeft ze daarom haar drie kinderen van vijftien, dertien en vijf thuisonderwijs. “Ik kan onderwijs bieden dat aansluit bij onze levensbeschouwelijke overtuiging, dat is voor ons belangrijk.”
Waarom bent u begonnen met thuisonderwijs?
Er is geen school die past bij onze levensbeschouwelijke overtuiging in de nabije omgeving.
Wat zijn de voordelen van thuisonderwijs?
Nou ja, ik kan onderwijs bieden dat past in een lijn met onze levensbeschouwelijke overtuiging die voor ons belangrijk is. Dus dat het onderwijs en de opvoeding daarin in dezelfde lijn zijn. Dat het niet opeens anders is. Dat thuis en school van elkaar afwijken. Dat willen wij niet, wij willen dat het één lijn is.
Bevindt u ook nadelen aan thuisonderwijs?
Het vergt veel organisatie en inzet van ouders.
Vraagt het ook veel tijd?
Je kunt het indelen zoals je zelf wil, maar ik ben van mening dat het wel veel organisatie en inzet vraagt van ouders. Dus ja, wat is dan veel? Dat is iets voor ieder persoonlijk. De een zal misschien heel veel werkboeken inkopen en de ander zal veel meer zelf ontwikkelen of curriculum vanuit het buitenland halen. Er zijn zoveel mogelijkheden, maar er is voor iedereen ruimte om dat zelf in te vullen. En hoeveel tijd je eraan kwijt bent.
Dat verschilt dus per persoon?
Per gezin. En dan is het inhaken op de behoeftes van de kinderen. Dus als een kind meer behoeftes heeft, dan kan je daar ook meer op inspelen.
Er is veel kritiek op thuisonderwijs. Wat vindt u daarvan?
Welke kritiek bedoel je?
Bijvoorbeeld dat er niet op gecontroleerd wordt. Ook vinden mensen dat het niet sociaal genoeg is.
Ik kan er weinig mee. Ik denk dat iedereen kritiek heeft en dat iedereen een oordeel heeft. Dat staat los van thuisonderwijs. Het gaat er eigenlijk gewoon om dat je elkaar in de ogen moet kunnen kijken en elkaar moet kunnen vertrouwen. En thuisonderwijs, wij hebben dat een naam gegeven, maar het is eigenlijk gewoon vrijstelling van de leerplicht. Wij hebben nog steeds de plicht vanuit de wet om onze kinderen onderwijs te geven en goed te laten ontwikkelen. En dat is onze plicht als ouders en die zullen we ook nooit verzaken.
Sommige mensen vinden dat de kinderen niet genoeg in beeld zijn. Wat vindt u daarvan?
Maar hoever moet je in beeld zijn? Zeg het maar. Moet je 24 uur onder controle staan, moet ieder huishouden camera’s hebben zodat overal controle is? Zou jij het fijn vinden als ze hier camera’s hangen, wetende dat iedereen daar toegang toe heeft? Waarom zou dat moeten gelden voor één doelgroep? En waarom niet voor de rest? Dan heb je dus eigenlijk dat je zegt: bij die mensen spoort het helemaal niet. Dus dat moeten wij goed kunnen controleren en monitoren. Want de kinderen zijn onvoldoende of niet in beeld en daar gaat het mis. In plaats van de vraag te stellen: hoe zijn de kinderen in beeld? Want er wordt al vanuit gegaan, ook in jouw vraagstelling, dat de kinderen dus niet voldoende in beeld zijn. Maar de vraag is nooit: hoe zijn de kinderen wél in beeld?
Hoe zijn uw kinderen dan in beeld?
Mijn kinderen zitten allemaal op sport. En daar worden ze genoeg gezien. Wij komen in dierentuinen, wij komen in pretparken, wij komen in speeltuinen. Daar worden ze ook allemaal gezien. Er zijn zoveel momenten dat mijn kinderen gewoon, als we dat noemen, in beeld zijn. Waarom zou daar meer voor nodig zijn? Het hoeft helemaal niet zo beperkt te zijn. De wereld is buiten jouw voordeur en wij leven in de wereld.
