Diet Groothuis is naast schrijver van onder andere twee bestsellers, dichter, journalist, columnist en blogger, feminist in hart en nieren. Zij is deel van actiegroep Dolle Mina: “Ik ben feminist omdat ik het ontzettend belangrijk vind dat we als vrouw gelijkwaardig en veilig door de wereld kunnen gaan en dat is nu niet zo.”
Links van Diet ligt een poster waarop staat, ‘Wij eisen de nacht op’ en een sticker van Dolle Mina. Hiernaast ligt ook haar zelfgeschreven jongerenroman ‘De langste één minuut‘ waar ze handgeschreven met pen, ‘Feminisme bloeit’ in heeft opgeschreven. Dit boek gaat over tienerzwangerschap en abortus en is eind augustus 2024 verschenen.
De langste één minuut
“Abortus moet uit het Wetboek van Strafrecht,” zegt ze stellig. Diet heeft zelf een abortus gehad toen zij 21 jaar oud was. “Dit is een heel belangrijke doelstelling voor Dolle Mina en van mijzelf.” Diet is progressief protestants. “Ik heb laatst in een appgroep van kerken in Utrecht geprobeerd om het onderwerp abortus aan te kaarten, hier kreeg ik een aantal rare berichten op. Het is lastig om christenen te vinden die hier hetzelfde instaan als ik.”
“Op het moment dat ik een meneer zie staan bij een abortuskliniek met een bord ‘abortus is babymoord’, dan denk ik: jij weet niet waar je over praat. Daarnaast: je hebt een piemel en geen baarmoeder, dus hou je mond. Het is echt een idiote manier van vrouwen lastig vallen en een idiote opvatting van het christendom. Als er in jou een eicel en een zaadcel samen zijn gegroeid dan heeft niemand daar iets over te zeggen. Dan denk ik, maak jij je maar druk over de kinderen in Gaza en Oekraïne. Daar wordt vermoord.”
Liefde voor schrijven
Diet Groothuis is in 1962 geboren in Zwolle. Ze is opgegroeid op de Noordwest-Veluwe. Van kleins af aan wilde ze dierenarts worden vanwege haar grote liefde voor dieren. Doordat zij niet goed was in wiskunde, heeft ze deze droom moeten laten schieten. Later ontwikkelde ze haar liefde voor schrijven. “Ik had nooit het idee dat je schrijver kón worden,” vertelt Diet. “Ik woonde in een klein dorpje en daar zag je nooit schrijvers. De rolmodellen die je daar als vrouwelijk kind had, waren niet heel inspirerend. Het was allemaal heel traditioneel. Verschillende mannen vertelde mij vaak wat ik moest doen en ik dacht meestal: daar ben ik het niet mee eens.”
Op haar 18e verhuisde ze naar Utrecht om te studeren. Hier heeft ze Engelse taal- en letterkunde, Literatuurwetenschap en uiteindelijk vrouwenstudies gestudeerd. Daarna is ze in Hilversum bij de NCRV gaan werken. Uiteindelijk verhuisde ze naar Zeist voor een groter huis en meer rust. Ondertussen bleef ze studeren: een jaar theologie aan de UvA en daarna Writing for Performance (poëzie) aan de HKU. Ze begon gedichten en boeken te publiceren en was vanaf 2019 vier jaar lang stadsdichter van Zeist.
Feminist
De schrijfster stoort zich aan de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen: “In salaris, in behandeling, in veiligheid, in alleen al attitude. Sinds klein meisje loop ik op straat altijd recht vooruit en er zijn vaak mannen die tegen mij aanbotsen omdat ze verwachten dat ik voor hen aan de kant ga.” Feminisme zit in haar. Diet: “Deels is het karakter maar het komt ook doordat ik in mijn puberteit heftige aanvaringen met mijn vader heb gehad. Er kwam een jaar waarin hij mij veel sloeg. Ik herinner mij nog precies het moment dat wij elkaar aankeken en ik dacht: als je mij nu slaat, sla ik terug en hij sloeg niet. Overigens hebben mijn vader en ik die periode samen goed verwerkt en konden we er later samen met vrede op terugkijken.”
De feminist vindt dat er na de moord op Lisa, op 19 op 20 augustus, meer mannen zijn die over vrouwenkwesties zijn gaan nadenken: “Ik hoorde na de dood van Lisa mannen zeggen: wat erg, moeten jullie hier allemaal rekening mee houden? Ik ben ook in mijn kruis gegrepen op straat, lastiggevallen en bang geweest voor mannen maar elke vrouw weet dat dit soort dingen gebeurt. Ik dacht hierdoor wel: eindelijk.”
Dolle Mina
Diet is sinds de heroprichting van Dolle Mina negen maanden geleden op verschillende manieren actief. Zo zit zij in de Baas in eigen lijf groep in Utrecht. “We gaan morgen in de buurt van de abortuskliniek bij alle huizen posters in de brievenbussen doen die mensen achter hun ramen kunnen ophangen. Dit doen we aangezien er elke week mensen van zware religieuze groepen voor de kliniek staan, die vrouwen lastigvallen. Door onder andere deze actie hopen we dat de bezoekers van de kliniek zich gesteund voelen.” Ook is zij nu bezig om Dolle Mina in haar woonplaats, Zeist, op te bouwen.
Ze is zelf geïnspireerd door de eerdere Dolle Mina’s: “Eén van de Dolle Mina’s van het eerste uur is Maaike Meijer en zij was mijn afstudeerdocent op de universiteit. Ik heb vrouwenstudies bij haar gedaan en bij haar heb ik heel veel geleerd. Ik voel me geïnspireerd om de vrouwen van nu te helpen. Want deze vrouwen die moeten het nu gaan voortzetten.”
Ze is blij dat er aandacht is voor de hernieuwde Dolle Mina. Wel vindt ze het jammer dat er in de andere kant ook energie wordt gestoken. “Het is goed dat de media er aandacht voor heeft maar waar ik van baal is dat de intimidanten, bijvoorbeeld bij de abortuskliniek, ook heel veel ruimte krijgen om hun verhaal te doen en zo vallen zij ook op.”
Diet is wat betreft de verbetering van vrouwenrechten niet optimistisch: “Ik ben bang dat Dolle Mina nog heel lang nodig is. Als ik kijk naar de wereldwijde ontwikkelingen op dit moment dan denk ik niet dat het over 20 jaar al klaar is. Het allerbelangrijkste om te onthouden als iemand jou lastigvalt: het ligt nóóit aan jou.”
