Daisy Siemerink was drie maanden oud toen ze werd geadopteerd vanuit Colombia. Ze woont inmiddels al 21 jaar in Rijssen samen met haar ouders en haar broertje, die ook geadopteerd is. Ze studeert bedrijfseconomie op het HBO en werkt bij een Tech bedrijf in Zwolle. ‘’Ik ben blij hoe mijn leven eruit ziet, toch had ik het niet erg gevonden als mijn ouders mij niet hadden geadopteerd en ik in Colombia gebleven was.’’
Demissionair minister Franc Weerwind heeft eind mei bekendgemaakt dat het verbod op adoptie vanuit het buitenland per direct ingaat. Daisy steekt het niet onder stoelen of banken: Ze is voorstander van het verbod op adoptie, ondanks dat ze zelf geadopteerd is. Ik zeg altijd: ‘’wat niet weet, wat niet deert.’’ Ja, als ik nooit ter adoptie was afgestaan had mijn leven er anders uitgezien. Maar dat betekent nog niet dat het een slecht leven geweest zou zijn. Ik had dan niet beter geweten. Net zoals ik nu niet beter weet. Er zijn ook adoptiekinderen die terechtkomen in een gezin met veel geld, in plaats van in de middenklasse, zoals ik. Toch zegt dit niks over hoe gelukkig je bent. Ik vind het te kortzichtig als mensen zeggen ‘’ben je je ouders niet dankbaar?’’ Ik ben blij dat hun kinderwens is vervuld. Maar als ik daar gebleven was, was ik ook content geweest.
Waarom ben jij voorstander van het verbod op adoptie uit het buitenland?
Ik ben voorstander van het adoptieverbod uit het buitenland, omdat ik zelf heb ervaren hoe lastig het kan zijn voor een kind om gescheiden te worden van zijn of haar biologische familie. Ik geloof echt dat het uiteindelijk meer levens kapot maakt dan dat het helpt, voor alle partijen. Baby’s voelen het als ze worden gescheiden van hun moeder. Kinderen voelen dat. Ik denk dan: dat als mijn biologische moeder, de enige persoon op aarde die mij gebaard heeft mij kan verlaten, dan kan iedereen dat. En dat is een vervelend gevoel.
Wat zijn jouw persoonlijke ervaringen die hebben bijgedragen aan jouw standpunt?
Als geadopteerd kind heb ik mijn hele leven geworsteld met verlatingsangst en een gevoel van vervreemding. Ik heb altijd het gevoel gehad dat er iets ontbrak, alsof er een leegte was die ik niet kon vullen. Het was pas later, toen ik meer leerde over de impact van adoptie op kinderen, dat ik besefte dat mijn gevoelens niet uniek waren, maar eerder een veelvoorkomend onderdeel van de adoptie-ervaring. En dan is het ook nog zo dat ik maar een aantal maanden oud was toen ik werd geadopteerd. Hoe jonger je bent hoe minder ‘schade’ het kind hier aan overhoudt. Als het kind bijvoorbeeld al een aantal jaar oud is, is de kans groter dat het kind trauma’s met zich meeneemt of dat het zorgt voor moeilijkheden tijdens het opgroeien hier in Nederland.
Hoe denk je dat het verbod op adoptie uit het buitenland kan helpen om zulke ervaringen te voorkomen?
Nou, ten eerste denk ik dat het belangrijk is om te benoemen dat kinderen direct na de geboorte een sterke band moeten opbouwen met hun biologische ouders, maar voornamelijk hun moeder. Het huid-op-huidcontact, de connectie die daar ontstaat, is van belang voor de emotionele en psychologische ontwikkeling van een kind. Met adoptie uit het buitenland wordt die verbintenis vaak verstoord, waardoor kinderen een achterstand hebben als het gaat om hechting en emotionele gezondheid.
Wat zijn andere redenen waarom je voorstander bent van dit verbod?
Veel landen waaruit kinderen worden geadopteerd, hebben te maken met sociaal-economische uitdagingen en politieke instabiliteit, waardoor ze kwetsbaar zijn voor misbruik en uitbuiting. Een verbod op adoptie uit het buitenland is een belangrijke stap om te voorkomen dat kinderen het slachtoffer worden van illegale adoptie, kinderhandel en gedwongen adoptie. Want dat is ontzettend vaak voorgekomen in het verleden. De gevolgen hiervan draagt het kind voor de rest van zijn leven met zich mee.
Heb je nog andere ideeën over hoe we beter kunnen zorgen voor kwetsbare kinderen?
Absoluut. Ik denk dat het belangrijk is om te zorgen voor andere oplossingen in plaats van adoptie. Denk aan pleegzorg, voogdijschap en lokale adoptie. Als er een andere optie is dan adoptie, is dat in alle gevallen positiever. Deze opties bieden kinderen namelijk de mogelijkheid om in contact te blijven met hun biologische familie, taal en cultuur. Dat is super belangrijk voor hun identiteitsvorming en emotioneel welzijn.
Tot slot, heb je nog een boodschap die je zou willen delen?
Ik zou gewoon willen zeggen, laten we luisteren naar de stemmen van geadopteerde kinderen zelf. We hebben allemaal verschillende ervaringen, maar het delen van onze verhalen kan anderen helpen om een beter begrip te krijgen van de complexiteit van adoptie en het verbod te begrijpen. Laten we zorgen voor een wereld waarin alle kinderen de liefde, zorg en steun krijgen die ze verdienen. Ik vind dat dat ook kan, zonder adoptie uit buitenland.