Rick Winkelman is al tientallen jaren werkzaam in de autosportjournalistiek. Iedere autosport fan kent zijn stem. Maar wie is de persoon achter de stem? Hoe is Winkelman autosportjournalist geworden, wat houden zijn werkzaamheden zoal in en hoe bereik je de top van de autosportjournalistiek?
Hoe ben je autosportjournalist geworden?
„Ik ben er echt ingerold. Ik ben eerst de kant van de communicatie opgegaan. Na een tijdje dacht ik: wacht even, ik wil gewoon journalist worden. Toen heb ik die communicatiewerkzaamheden neergelegd. Ik heb geen school voor de journalistiek gedaan, maar wel veel cursussen. Niet de standaardmanier om journalist te worden, maar het werkt.”
Ben je dan ook gelijk in de autosport begonnen?
„Vrij snel. Ik heb een tijdje geschreven over communicatie, maar dat vond ik eigenlijk niet leuk. Toen ben ik naar het circuit in Zandvoort gegaan en daar heb ik een verhaal geschreven over de marshalls langs de baan. Zij ruimen de autowrakken op na een crash. Daar is het balletje gaan rollen. Toen heb ik een tijdje nationale autosport gedaan.”
Wat was toen de volgende stap?
„Toen ben ik vrij snel daarna voor RTL aan de slag gegaan. Dat was in 2000, Toen ben ik met de Formule 1 meegereisd om daar verslag van te doen. Dat heb ik tot 2007 gedaan. Toen was ik er wel een beetje op uit gekeken. Ik ben toen andere autosporten gaan doen.”
Waarom was je op de Formule 1 uitgekeken?
„De grootste factor was het vele reizen. Ik had in die tijd twee jonge kinderen, en die wou ik natuurlijk graag zien. Daarnaast werd het voor journalisten steeds moeilijker om verslag te doen. Het werd echt dichtgetimmerd. Als je dan uiteindelijk bijna niks meer mag als journalist, dan ben je er snel op uitgekeken. Ik kreeg toen ook kansen om via RTL andere autosporten te gaan doen.”
Wat voor kansen?
„Dingen als de 24 uur van Le Mans en de 24 uur van Daytona, maar ook Amerikaanse autosporten. Dat is de kant waar ik nu veel mee bezig ben. Voor Ziggo Sport doe ik dat. Ik ga bijvoorbeeld jaarlijks naar de Indy500. Dat is het allergrootste eendaagse sportevenement ter wereld. Daar komen 350.000 mensen op af. Dat went nooit. Als je dat niet meer bijzonder vindt, dan moet je stoppen.”
Is de Amerikaanse autosport dan ook leuker als bijvoorbeeld de Formule 1?
„Voor mij als journalist wel. Tuurlijk, de Formule 1 is de hoogste klasse van de autosport en dat blijft geweldig, maar de manier waarop de Amerikanen hun sport organiseren is prachtig. Het is enorm toegankelijk. Bij evenementen als de Indy500 kan je gewoon nog als journalist coureurs aanspreken om je vragen te stellen. Dat kan bij de Formule 1 niet meer. Daardoor heb ik het daar als journalist meer naar mijn zin.”
Is het niet moeilijk om Amerikaanse autosport aantrekkelijk te maken voor de Nederlandse kijker?
„Nee, eigenlijk niet. Dat komt door de groei van de interesse in de autosport. Die groei is natuurlijk aangewakkerd door het succes van Max Verstappen. Hierdoor zijn mensen ook gaan kijken naar andere vormen van autosport, zoals de Amerikaanse autosport. Denk bijvoorbeeld aan de Indycar. Dat is eigenlijk de Amerikaanse Formule 1. Maar ook bij sporten zoals de NASCAR, waar ik al jaren commentaar geef, zijn de kijkcijfers enorm gegroeid. Dat is iets wat wij trouwens nog steeds zien.”
Daar ben je voorlopig nog wel druk mee?
„Dat verwacht ik wel, maar nieuw journalistiek talent is altijd welkom. Dat geeft weer een verfrissende blik op onze werkwijze. Dat kan denk ik nooit kwaad.”
Heb je nog tips voor beginnende journalisten die zich op de autosport willen richten?
„Gewoon beginnen. Dat klinkt een beetje eenvoudig maar je hebt tegenwoordig natuurlijk het voordeel dat je met alle sociale media gewoon kunt beginnen met publiceren via websites. Dat had je in mijn geval vroeger niet.”