De wet regulering sekswerk (WRS) is al jaren in de maak, met als doel de veiligheid en rechten van sekswerkers te waarborgen. Deze wet stelt dat sekswerkers vanaf 21 jaar vanuit huis mogen werken, als zij een vergunning aanvragen. Deze wet zorgt voor discussie over criminalisering en de verhoogde kwetsbaarheid van sekswerkers.
Kim Vrolijk, sekswerker, uit diens bezorgdheid over de nieuwe wet. Volgens Kim betekent de wet niet meer dan het criminaliseren van sekswerkers. De registratieplicht die met de wet gepaard gaat, maakt sekswerkers volgens Vrolijk extra kwetsbaar. “Kwetsbare mensen komen in systemen en worden gevolgd door de overheid. Sekswerkers hebben niet het vertrouwen dat deze wet gaat zorgen voor een veilige werksituatie.” Kim voorziet dat veel sekswerkers ongereguleerd zullen blijven werken, wat zal leiden tot minder zichtbaarheid en toegankelijkheid tot hulp en ondersteuning. “Je kunt dan niet meer aankloppen bij de overheid voor hulp, omdat je je niet aan de wet houdt en strafbaar bent.”
Wendy van der Jagt, ex-escortdame en lid van de klankbordgroep seks (bijeenkomsten voor sekswerkers), is eveneens kritisch. Van der Jagt is actief betrokken bij de strijd tegen de stigmatisering van sekswerkers. “Wij zetten ons in voor positieversterking voor sekswerkers en het doorbreken van stigma’s.” Van der Jagt en haar collega’s zitten regelmatig met de gemeente aan tafel, en geven trainingen om stigma’s rondom sekswerk te verminderen.
Daarnaast is Van der Jagt lid van de Sekswerk Alliantie Destigmatisering (SWAD), een samenwerkingsverband van twintig landelijke organisaties, waaronder veertien hulporganisaties, vijf sekswerk-geleide organisaties en de gemeente Tilburg. “De positie van sekswerkers in Nederland kan veel beter. Het zou gedecriminaliseerd moeten worden. We hebben met SWAD bereikt dat sekswerkers sinds dit jaar zakelijke bankrekeningen mogen openen bij een verzekeringsmaatschappij, Nationale Nederlanden. Het zou het beste zijn als sekswerk gewoon als werk gezien wordt,” aldus Van der Jagt. “Wij horen helemaal niet thuis bij Justitie en Veiligheid, maar bij Sociale Zaken.”
De WRS heeft als doel de veiligheid en rechten van sekswerkers te verbeteren, maar volgens Vrolijk en Van der Jagt slaat de wet de plank mis. Ze vrezen dat de registratieplicht en verhoogde kwetsbaarheid, sekswerkers verder in de schaduw zullen duwen, waardoor toegang tot hulp en ondersteuning bemoeilijkt wordt. Hun pleidooi voor decriminalisering en erkenning van sekswerk als regulier werk benadrukt de noodzaak van een beleid dat werkelijk ten goede komt aan de sekswerkers en hun veiligheid waarborgt.