Door Amy van Sluijs
De 16-jarige Iris Stek uit Wierden, heeft het afgelopen jaar een bijzondere reis mogen maken, die haar kijk op de wereld heeft veranderd. Samen met een ‘expeditieteam’ vanuit school, reisde ze af naar een klein dorp in Suriname. Niet voor een vakantie, maar om daar iets bij te dragen aan de lokale gemeenschap. In een land waar het onderwijs nog altijd vele uitdagingen kent, staken Iris en haar ‘expeditie team’ de handen uit de mouwen om een school op te knappen en zo de kinderen een betere leeromgeving te bieden: “We hebben veel kleding, speelgoed en boeken opgehaald, om daar aan de kinderen te geven.” Iris deelt haar inspirerende verhaal en de onvergetelijke momenten die ze heeft meegemaakt tijdens haar bijzondere expeditie.
Van inspiratie tot actie
“Mijn broer heeft een aantal jaar geleden dezelfde reis naar Suriname gemaakt met school, en zijn mooie verhalen inspireerde mij om ook te gaan”, vertelt Iris. “Ik moest eerst een sollicitatiebrief schrijven en daarna op gesprek met het expeditieteam van vorig jaar. Ik had geluk dat ik werd gekozen als één van de acht leerlingen die uiteindelijk mee mochten.”
Met acht leerlingen en een paar begeleiders vertrok het expeditieteam op 3 februari 2024 naar Langatabiki: een klein dorpje in Suriname, ruim drieënhalf uur van de hoofdstad Paramaribo vandaan. “Wij hebben onder andere geholpen met het schuren en verven van de school, waar slechts 18 kinderen op zaten. Vanuit Nederland hebben wij allemaal speelgoed, kleding, kleurplaten en boeken meegenomen voor de kinderen. Daar waren ze ontzettend blij mee.”
De maanden vóór de grote reis stonden in het teken van allerlei activiteiten om geld in te zamelen: van oliebollen verkopen tot lege flessen ophalen. Daarnaast heeft het team allerlei bedrijven benaderd, om een deel van de reis en de expeditie-shirts te sponsoren.
“We hebben bijvoorbeeld een mediatheek gemaakt in de Surinaamse school en daar zijn natuurlijk boeken voor nodig. Deze boeken hebben we allemaal gesponsord gekregen van de bibliotheek in Almelo”, legt Iris uit.
Onderwijs & empathie
Iris heeft vooral ontzettend veel geleerd van haar ervaring. “Samenwerken was heel erg belangrijk, ook met mensen uit het team die je misschien wat minder leuk vond.” Volgens Iris zijn er daarnaast veel dingen waar wij – als Nederlanders – nog wat van kunnen leren: “Toen ik zag hoe de kinderen daar zó ontzettend lief en zorgzaam voor elkaar waren, dacht ik: ‘Ging dat bij ons op school maar zo.’”
Naast dat Iris er zelf veel van heeft geleerd, heeft ze de kinderen daar óók wat bijgebracht. “Wij mochten naast het opknappen van de school, ook zélf les geven aan de Surinaamse kinderen wanneer de juf eventjes weg was. Dat vond ik echt het allerleukste om te doen”, vertelt Iris met een lach op haar gezicht. Qua cultuur was het ook wel eventjes wennen volgens haar. Aan de taal lag het
dan weer niet: de meeste kinderen kunnen gewoon Nederlands praten en een paar kinderen praten Frans, omdat het dorpje op de grens van Frans-Guyana ligt.
“Een duidelijk cultuurverschil vergeleken met Nederland, vond ik het tempo waarop alles ging. Alles gaat daar veel rustiger en trager. Ook het eten is best wel anders: ik heb daar eigenlijk alleen maar rijst met kip gegeten.”
Eeuwig mooi verhaal
“Ik vind het goed dat mijn school elk jaar zo’n reis maakt, en ik denk dat veel meer scholen hetzelfde zouden moeten doen. Ik hoop mensen te kunnen inspireren met mijn verhaal.”
Als het aan Iris ligt, zou iedereen een keer zo’n reis moeten maken als ze de kans krijgen. “Het is gewoon een hele nieuwe en mooie levenservaring waar je heel veel van leert en later nog zó leuk op terug kan kijken. Het is heel bijzonder om de lachende gezichten te zien van alle kinderen”, antwoordt ze stralend. “Dan zie je pas écht hoe fijn ze het vinden dat wij hier zijn om ze te helpen en om plezier met ze te maken.”
