ARNHEM- Op vrijdag 23 mei vond de rechtszaak tegen de 54-jarige Ahmet Y. uit Amersfoort plaats. Ahmet Y werd beschuldigt van inbraak, ontvoering en seksueel misbruik van een 1,5 jaar kind uit Barneveld. Gezien de ernst van de aanklacht was de eis van de Officier van Justitie daarom ook 4 jaar celstraf en TBS dwang.
Nadat iedereen aanwezig was in de rechtszaal kwam als allerlaatst de verdachte Y. met zijn advocaat binnen en begon de rechtszaak onder leiding van de voorzitter. Terwijl er door de voorzitter en de aangewezen rechters meerdere vragen aan de verdachte en deskundige werd gesteld, zaten de ouders in tranen in de zaal.
Vrijwel meteen aan het begin van de hoorzitting erkende de Y. dat hij het jongentje had ontvoerd. Alhoewel Y. tijdens diverse verhoringen met de politie ook duidelijk had toegegeven dat hij het kind ook misbruikt had, ontkende hij dit stellig tijdens de zitting. Gezien de leeftijd van het kind, waardoor hij geen verklaring kon afleggen, bleef dit een vraagstuk. De gevonden en afgenomen samples (dna van de verdachte) gaven geen duidelijk uitsluitsel. In eerdere verhoren heeft de verdachte toegegeven dat hij die nacht alleen met het kind in een aparte kamer was en zichzelf had bevredigd.
De ouders van het kind maakte gebruik van hun spreekrecht en barste in tranen uit toen ze vertelde wat de gevolgen voor het kind waren. Ze gaven aan dat dit alles traumatiserende gevolgen heeft voor zowel het kind als voor het gezin. Het jongetje ontwikkelde een angststoornis, liep een taalachterstand op en verloor gewicht. De vader gaf dan ook in tranen aan dat er voor hem “Geen straf hoog genoeg zou zijn voor deze man”.
Na het verhoor en de mening van de deskundige vond de officier van justitie dat er genoeg bewijs was om te ondersteunen dat er wel seksueel misbruik gepleegd was. De wisselvallige verklaringen van de verdachte en feit dat hij geen antwoorden kon geven op de vragen over wat er die nacht nou precies gebeurd was, maar wel 100% zeker wist dat hij niks seksueels met het jongetje gedaan had kwam zijn geloofwaardigheid volgens haar dan ook echt niet ten goede. Verder refereerde ze aan de conclusie van de deskundige en de psycholoog dat Y. prima in staat was om te weten dat hij in overtreding was die nacht. Ook de bewijzen in de vorm van beelden van een ring-doorbell en camera’s waarop Y. duidelijk was waargenomen spraken voor zichzelf.
De verdachte zelf verklaarde dat hij duidelijk verward was. En dat hij op de nacht van 10 augustus 2024 het kind hoorde huilen toen hij langs de woning liep en instinctief de woning betrad om het kind te helpen. Maar toen de voorzitter hem vroeg wat hij dacht toen hij in de woning had ingebroken, antwoordde hij vrij geïrriteerd: “Misschien was het wel een illusie, en dacht ik dat ik het kind hoorde huilen”. Hiermee wilde Y. aangeven dat hij stoornissen heeft en dat hij destijds verward was, waardoor hij niet alles helemaal helder had. Op het moment dat de verdachte vertelde dat hij die bewuste nacht het kind had meegenomen naar een huis van 2 vrienden, kon hij lastig in details uitleggen wat er precies gebeurd was in de 3,5 uur dat het jongetje daar binnen was. Hij claimde dan ook tijdens het verhoor een black-out te hebben gehad over wat er exact gebeurd was en bleef stil op de vragen van de voorzitter over deze tijdsperiode.
De Officier van Justitie achtte de kans op herhaling groot en stelde daarom de eis van 4 jaar celstraf en TBS met dwangverpleging. Mede door het feit dat de verdachte geen inwoner van Barneveld was maar daar ’s nachts over straat zwierf werd er ook een contact- en gemeenteverbod voor Barneveld geëist. De uitspraak volgt op 17 juni.
Bram Brouwer 
Damian Riesebosch 
Rens ten Klooster