Tijdens de strafzaak tegen Deniz V. (38) werd in de rechtbank van Groningen uitgebreid stilgestaan bij de gebeurtenissen van 3 oktober 2024, toen de verdachte in een café in Vinkhuizen op klaarlichte dag mevrouw Otten in de rug schoot. De aanleiding voor het incident blijft ook na de zitting onduidelijk.
“Ik zou nooit zoiets doen, het was gewoon een domme grap,” verklaarde V., ‘ik wilde haar gewoon even laten schrikken’. V. gaf aan al langere tijd in een moeilijke periode te zitten. Hij voelde zich niet gewaardeerd in zijn relatie en zat naar eigen zeggen vast in huis. “Ik was het zat om thuis te zitten en werd niet gewaardeerd,” zei hij tegen de rechter. Hij had het voornemen om zijn leven te beteren. “Ik had mezelf voorgenomen om nog één keer te gaan drinken, en daarna alles om te gooien.” Dus ging hij nog een laatste keer drinken in het café in Vinkhuizen. Hij nam die dag een geladen vuurwapen mee zogenaamd uit zelfbescherming, omdat hij veel contant geld op zak had. Het wapen en een zakje kogels, zou hij eerder hebben “gevonden” in Lelystad.
Op de dag van het incident had V. drugs gekocht in Vinkhuizen. V. verklaarde dat hij “straalbezopen” was en ook had gesnoven. In het café raakte hij aan de bar in gesprek met mevrouw Otten, die hij slechts één keer eerder had ontmoet op een festival. Tijdens het gesprek sprak hij over gewelddadige gedachtes, waaronder het neerschieten van mensen. Op een gegeven moment zei hij tegen mevrouw Otten: “Of zal ik jou door je kop schieten?” Mevrouw Otten nam deze opmerking niet serieus: “Moet je lekker doen joh.” Kort daarna duwde V. het pistool tegen haar zij, waarna het wapen afging. Ze had een urenlange operatie gehad en ze wisten niet of ze het zou overleven. Ook werden de beelden van het incident verspreid op sociaal media. Ze heeft chronische zenuwpijn hieraan overgehouden.
Tijdens het spreekrecht betrad een zichtbaar geëmotioneerde mevrouw Otten de rechtszaal. “Als je een echte man bent, trek je het boetekleed aan,” zei ze met trillende stem. Ze vertelde hoe haar leven en dat van haar kinderen volledig op de kop is gezet. Bij haar is PTSS vastgesteld. Ze durft haar huis niet meer uit, heeft thuiszorg nodig en voelt zich voortdurend onveilig. Ook vertelde ze hoe haar zoontje de videobeelden van het incident online zag, terwijl hij nog niet wist of zijn moeder het zou overleven. Haar advocate eiste een hoge schadevergoeding van 86.000 euro. Hierbij waren materiële goederen en diensten zoals thuiszorg meegerekend.
De officier van justitie toonde zich tijdens de zitting zichtbaar geïrriteerd. Ze rolde geregeld met haar ogen en corrigeerde de verdachte op zijn ontwijkende antwoorden. “Er blijft iets knagen: waarom? Als we puur naar de camerabeelden kijken, klopt er iets niet. Je maakt een praatje met mevrouw Otten, en uit het niets duw je een pistool tegen haar rug en schiet je. Daarna loop je rustig met je handen in je zakken weg.” Ze eiste uiteindelijk een gevangenisstraf van negen jaar: “Dit was geen ongeluk. Dit was iemand moedwillig pijn doen.”
Tijdens het pleidooi liepen de emoties hoog op. De vader van het slachtoffer kon het niet meer aan en riep in de richting van de advocaat van V.: “Wat als het jouw dochter was?” Hij besefte al snel dat zijn opmerking ongepast was en bood zijn excuses aan. De advocaat van Deniz V. pleitte voor een lagere straf en voerde aan dat zijn cliënt zich niets meer van het incident kan herinneren en daardoor ontoerekeningsvatbaar zou zijn. Hij vond vijf tot zes jaar cel passender. Na afloop van de zitting stond een compleet verslagen mevrouw Otten huilend bij de uitgang van de rechtbank, getroost door familie en vrienden. Met nog steeds geen antwoord op de vraag waarom haar dit is aangedaan. De rechter heeft op 22 mei uitspraak gedaan: Deniz V. is veroordeeld tot zeven jaar cel.
ivarbiek