ARNHEM – Op vrijdag 23 mei vindt in de rechtbank van Arnhem de inhoudelijke zitting plaats tegen verdachte Ahmet Y. die in de zomer van 2024 een 18 maanden oude peuter in Barneveld ontvoerde. Tijdens de zaak moeten de getraumatiseerde ouders aanhoren hoe Ahmet Y. te werk ging: ‘’Ik dacht dat het kind in nood was.’’ Het Openbaar Ministerie eist voor alle strafbare feiten 4 jaar cel plus tbs met dwangverpleging.
In de nacht van 9 op 10 augustus 2024 wordt moeder overdonderd: het bedje waar haar peuter in hoort te liggen is leeg. Vader en moeder komen gelijk in actie, maar staan tegelijkertijd doodsangsten uit. Door middel van de videodeurbel ontdekt vader hoe hun zoon is verdwenen: ‘’Er was duidelijk te zien dat een onbekende man met onze zoon op zijn arm naar buiten liep.’’, vertelt de hevig geëmotioneerde vader van de peuter.
De peuter werd door Y. uit zijn bedje gehaald, die hem vervolgens meenam naar een huis verderop in de buurt. In dat huis waren twee andere bekenden van Y. Hoewel er voldoende bewijs is voor de ontvoering van peuter door Y., wat hij tevens al heeft bekend, luidt in de rechtbank de weemoedige vraag: wat is er allemaal in dat huis gebeurd?
In de rechtbank probeert de rechter antwoorden te krijgen van een wat onverschillige Y. De belangrijkste vraag die door speakers van de zaal galmt: waarom? Op die vraag blijkt Y. niet echt een antwoord te hebben. Tijdens eerdere verhoren heeft Y. namelijk verschillende verklaringen afgelegd, waarin hij onder andere seksueel misbruik bij de peuter bekende. Maar ook tijdens de inhoudelijke zitting komt Y. met wederom andere versies van het verhaal. Hij begint zijn verhaal vastberaden: ‘’Ik heb het kind meegenomen, maar er is verder niks gebeurd!’’
De vastberadenheid van Y. verdwijnt meer en meer naarmate hij langer spreekt. Tijdens de zaak wordt aan Y. opnieuw de vraag gesteld of hij ook seksuele handelingen heeft verricht bij de peuter. Waar hij zijn verhaal begint ‘’zeker te weten’’ dat er niks is gebeurd op seksueel gebied, wordt hij later in zijn verhaal wat twijfelachtig: ‘’Ik was zelf nogal in de war. Ik weet op dit moment echt helemaal niks meer. Ik weet niet meer wat waar is of niet waar.’’ Na de zoveelste versie van Y. zijn verhaal, lijkt bij de ouders van het slachtoffer de moed in de schoenen te zakken.
Ook de ouders van de peuter doen hun verhaal en vertellen welke gevolgen de ontvoering tot nu toe al heeft gehad: ‘’De band met mijn zoon en andere sociale contacten zal nooit meer zijn wat het was’’, aldus vader. Moeder van het kind geeft aan dat vader hun zoon niet eens normaal meer kan verschonen of wassen. Volgens ouders was dit tot aan de ontvoering niet zo. Ze gaan er dan ook vanuit dat Y. meer heeft gedaan dan alleen het kind troosten. Met een trillende stem zegt vader: ‘’Geen straf is hoog genoeg voor wat hij mijn gezin heeft aangedaan.’’
Tijdens het requisitoir gaat de Officier van Justitie in op de onderzoeksresultaten van eerdere onderzoeken bij verdachte Y. en de peuter. Uit de onderzoeksresultaten is geen hard bewijs te vinden voor seksuele handelingen die door Y. zijn verricht bij het kind, zoals DNA-sporen rondom het geslachtsdeel. Dit hoeft volgens de onderzoekers echter niet te betekenen dat er daarom geen sprake is van seksueel misbruik: sinds de ontvoering kan uit het gedrag van de peuter mogelijk worden opgemaakt dat hij een seksueel trauma heeft opgelopen, dus dat er hoogstwaarschijnlijk wel sprake is van seksueel misbruik.
Hoewel de advocaat van Y. nog pleit voor ontoerekeningsvatbaarheid van Y. tijdens de ontvoering en de verhoren, gaat de Officier van Justitie op basis van de onderzoeksresultaten en de verklaringen er vanuit dat Y. wel degelijk toerekeningsvatbaar was en dat al zijn bekentenissen als waar kunnen worden beschouwd. Voor de strafbare feiten, waaronder ontvoering en seksueel misbruik, eist de Officier van Justitie 4 jaar cel plus tbs met dwangverpleging.
Herwin van der Voort 
Bram Brouwer