Door: Juliette Droin
DEVENTER – Veel mensen denken dat menstruatiepijn ‘erbij hoort’ en dat vrouwen zich aanstellen. Maar voor vrouwen met endometriose is de pijn allesbehalve normaal. Deze chronische aandoening zorgt ervoor dat baarmoederslijmvliesachtig weefsel buiten de baarmoeder groeit, wat leidt tot hevige krampen, vermoeidheid en een lage weerstand. Toch blijft endometriose voor velen onbekend en onbegrepen. Hoe is het om hiermee te leven? In dit interview deelt Meike Rob (17) hoe het is om als tienermeisje te leven met endometriose.
Meike werd in de coronaperiode voor het eerst ongesteld. Ze had niet door dat haar klachten extreem waren. Pas nadat ze weer naar school ging, kwam de realisatie dat haar klachten niet zomaar wat ongesteldheidskwaaltjes waren. “Ik wist niet wat normaal was, maar ik voelde al snel dat iets niet klopte,” vertelt ze. “Ik had vreselijke krampen, die soms zo erg waren dat ik nauwelijks kon bewegen. Op school zat ik te draaien op mijn stoel van de pijn, maar ik moest doorgaan.” Hoewel deze ziekte miljoenen vrouwen treft, wordt de diagnose vaak laat of zelfs nooit gesteld.
Het duurde lang voordat Meike serieus werd genomen. “In het begin kreeg ik alleen maar te horen dat het ‘erbij hoorde’ en dat menstruatie nu eenmaal pijnlijk kan zijn,” vertelt ze. Maar de pijn bleef ondraaglijk en beïnvloedde haar dagelijks leven steeds meer. Pas na talloze pijnstillers, een echo en bloedonderzoek werd endometriose als mogelijke oorzaak genoemd. Een officiële diagnose heeft ze echter nooit gekregen. Daarvoor is een ingrijpend kijkonderzoek nodig, waarbij met een camera in de buik wordt gekeken of er afwijkend weefsel aanwezig is. Meike voelde zich daar niet comfortabel genoeg bij, maar haar klachten laten geen twijfel: alles wijst erop dat ze lijdt aan endometriose.
Het leven van Meike wordt beïnvloed door haar cyclus. “Ik mis regelmatig school, omdat ik niet functioneer op de dagen dat de pijn het ergst is,” vertelt ze. “Soms probeer ik toch te gaan, maar als ik eenmaal daar ben, merk ik dat ik het niet trek. Dan kan ik beter rust pakken, anders stort ik in.”
Ook haar sociale leven lijdt eronder. “Ik vind het lastig om afspraken met vrienden af te zeggen. Ik wil als ik iets afspreek dat eigenlijk altijd nakomen. Ik baal dan echt heel erg als ik zo veel pijn heb en me zo slecht voel dat ik wel móét afzeggen.” Meike voelt hier ook onbegrip “Mensen snappen het niet altijd. ‘Het is toch maar ongesteldheid?’ zeggen ze dan. Maar ze hebben geen idee hoe het voelt.”
Om de pijn onder controle te krijgen, gebruikt Meike hormoonpleisters. “Ze helpen een beetje, maar het is niet perfect. Ik ervaar nog steeds veel pijn tijdens mijn cyclus”, legt ze uit. Elke drie maanden heeft ze een controle bij de kindergynaecoloog, waar haar menstruatiecyclus wordt bijgehouden. Toch blijft er veel onzeker. “Soms vraag ik me af wat al die hormonen met mijn lichaam doen. En wat als ik later kinderen wil? Niemand kan mij daar een duidelijk antwoord op geven.”
Op school voelt ze zich soms een aansteller. “Mijn mentor begrijpt het gelukkig wel, maar op de werkvloer merk ik dat het minder serieus wordt genomen.” Volgens Meike is endometriose nog niet genoeg erkend, ondanks dat het de laatste jaren steeds meer in het nieuws voorbijgekomen is. “Veel mensen weten niet eens wat endometriose is; in het dagelijks leven wordt het vaak afgedaan als ‘gewoon menstruatiepijn’. Er zou meer aandacht voor moeten zijn in het onderwijs, net zoals andere gezondheidsproblemen worden besproken.”
Ondanks de uitdagingen blijft Meike hoopvol. “Ik probeer me niet te verliezen in de zorgen over de toekomst. Ik hoop dat er in de toekomst meer erkenning komt voor vrouwen met deze aandoening.” Ook haar boodschap is duidelijk: “Als je extreme pijn hebt, laat je niet wegsturen. Jij kent je lichaam het beste. Blijf zoeken naar antwoorden.”
Sofie Brasser 
Lèmoni Massink