Samen met haar man en vier zonen maakte Mellody Alberts-Jonasse (uit Apeldoorn) acht jaar geleden haar grote droom waar, een wereldreis maken. De reis bracht het gezin naar prachtige plekken zoals Machu Picchu in Peru en de Outback in Australië. Vijf jaar later bracht Mellody een boek uit, “6 op Reis”. Hierin schreef ze over de avontuurlijke reis, de bijzondere gebeurtenissen en de voorbereidingen zoals drie jaar sparen en het verkopen van haar huis. Zo wilde ze een “eerlijk en realistisch verhaal vertellen” over de wereldreis met haar gezin.
Met het boek wil Mellody de lezers inspireren. Ze vertelt vanaf de bank in de woonkamer, waar foto’s aan de muur hangen die gemaakt zijn tijdens de wereldreis: “Als je een droom hebt, moet je deze naleven. Ga het doen. Laat je niet stoppen door alle beren en hobbels die je op de weg ziet, maar ga ze te lijf. Je krijgt namelijk spijt van alle dingen die je nooit hebt geprobeerd.”
Hoe kwam u op het idee om een boek over de wereldreis te schrijven? Kwam dit idee tijdens de reis of achteraf?
“Tijdens de reis hield ik de ervaringen voor familie en vrienden bij in een blog. Omdat we zoveel mee maakten, wilde ik aan de hand van de geschreven stukjes een boek schrijven. In eerste instantie alleen voor onszelf om de ervaringen te onthouden. Maar ik wilde altijd al een boek schrijven. Dus het idee om een boek te laten publiceren door een uitgever kwam al snel.”
Hoe kwamen jullie op het idee om een wereldreis te gaan maken?
“Toen ik en mijn man nog geen kinderen hadden, hadden we al wat reizen gemaakt naar verschillende landen in de wereld. De ervaringen die we daar hadden meegemaakt droegen we met ons mee. Eerder hadden we ideeën om ontwikkelingshulp te doen in het buitenland of om te emigreren. Maar toen we eenmaal kinderen hadden, wilden we iets wat we gedeeltelijk al eerder hadden gedaan nog eens doen. Hier hebben we onze zinnen op gezet. We wilden het patroon van het gewone leven en de drukte van de maatschappij doorbreken.
De timing van het idee was perfect. We dachten: “Als we het willen doen, moeten we dat echt nu doen.” Onze kinderen waren de juiste leeftijden (8, 12, 13 en 15 jaar), de oudste net voor zijn examenjaren. We gingen hier naar toe leven en hadden er veel zin in.’’
U zei dat uw kinderen de juiste leeftijden hadden voor de reis. Hoe hebben jullie kunnen regelen dat de kinderen een jaar niet naar school hoefden?
“De scholen van onze kinderen waren erg enthousiast. Toch bestaat de leerplichtwet. Wat we wilden mocht officieel niet. De oplossing? Onszelf uitschrijven als burger van Nederland. Tijdens de reis hebben we onze kinderen geen onderwijs ontnomen. Naast dat we ze les gaven in de basisvakken, hebben ze veel geleerd over de verschillende culturen van de landen.”
“Laat je niet stoppen door alle beren en hobbels die je op de weg ziet, maar ga ze te lijf.”
Hebben jullie van tevoren uitgestippeld waar en wanneer jullie ergens naartoe zouden gaan?
“We wisten naar welke werelddelen we wilden reizen. Met een wereldticket konden we een basis leggen voor het reizen tussen de continenten. Verder wisten we ook dat Zuid-Afrika onze eerste bestemming zou zijn omdat we hier aan project zouden meewerken. Hierna hebben we gaandeweg gepland op welke datum we naar welke locatie zouden reizen.”
Jullie zijn tijdens de reis in veel verschillende landen geweest: Zuid-Afrika, Thailand, Australië en Chili, om er een paar te noemen. Wat waren daar de grootste cultuurverschillen vergeleken met Nederland?
“Tijdens onze reis hebben we een stuk vrijheid meegemaakt. Hier in Nederland is alles ontzettend goed geregeld, maar we leven als maatschappij in een soort sneltrein zonder tussenstop. Een prestatiegerichte maatschappij waarbij de lat hoog wordt gelegd. We moeten veel leren, studeren, werken en presteren. In veel andere culturen hebben wij een relaxte sfeer geproefd waarbij er meer tijd is voor elkaar en andere mensen.”
Verder waren bewoners ondanks de armoede ontzettend gastvrij. De gastvrijheid is echt een verschil ten opzichte van de Nederlandse cultuur. De mensen voelden zich vereerd om ons als gasten te hebben. Je schaamt je hierbij soms om als rijke westerling langs te komen. Daarom probeerden we een soort zegen voor die mensen te zijn. We hebben geholpen waar we konden.”
Kunt u een voorbeeld noemen van een bijzondere gebeurtenis tijdens de reis?
“De reis bestond natuurlijk uit een aaneenschakeling van mooie momenten. Een heel bijzondere periode was het onverwachte logeren bij een gezin in Chili. Een koppel zette hun huis open voor zes mensen die ze niet kende. De armoede die ook hier aanwezig was hakte erin. Je voelt je machteloos.
Verder heeft de spectaculaire natuur zeker indruk gemaakt. Een voorbeeld hiervan is de vulkaan die we hebben bewandeld in Nieuw-Zeeland.”
Met welk gevoel kwamen jullie terug in Nederland?
“In de laatste dagen van de reis ga je je instellen voor de terugkomst in Nederland. Je kijkt uit naar het weerzien van familie en vrienden. Verder kwamen we heel relaxt terug en maakten we ons niet druk over het onbekende. Uiteindelijk moesten we weer in de sneltrein van de maatschappij stappen. In realiteit was al ons spaargeld op en hadden we geen huis. We moesten weer van vooraf aan beginnen met het opbouwen van het gewone leven. Met je hoofd nog daar, bij die wereldreis.”
Heeft u tips voor mensen die zelf een wereldreis willen maken?
“Mijn tip voor als je zoiets echt wil doen, gewoon gaan. Zo’n avontuurlijke reis moet je net liggen. Onderzoek het eerst. Als het je ligt moet je het zeker doen. Het lijkt allemaal heel spannend maar laat je door niets weerhouden of van de wijs brengen. Verder moet je je tegenwoordig goed inlezen over de veiligheid in landen door de oorlogen en ziektes. Ook zou je, nu alles duurder is geworden, veel meer moeten sparen. Al zijn er plekken waar je ook met een low-budget heel goedkoop kunt logeren. Als je het écht wilt, kan alles.”
Niek Denekamp 24 maart 2024
Goedemorgen, ik heb het boek gelezen en zou graag in contact komen met de schrijfster. Hebben jullie haar e-mail adres voor mij?