Tijdens haar vakantie op Vlieland, vind de tweedejaars archeologie student Michelle Smit een nieuwe archeologische vondst. Smit is aan het rondlopen op het strand, toen ze opeens een steen zag. Uit haar eigen interesse neemt ze vaker stenen mee van het strand. Eenmaal terug in het vakantiehuisje, zag ze dat dit niet een ‘normale’ steen was.
Onderzoek
Nadat Michelle Smit de steen goed had bekeken in het vakantiehuisje, zag ze al snel dat dit wel eens een vondst kon zijn ‘’Doordat ik archeologie studeer, heb ik er wel kennis over wat een vondst kan zijn.’’ Uiteindelijk heeft ze contact gezocht met de mensen van de Actuele Monumenten Zorg, die hebben haar doorverwezen naar een museum in Harlingen en uiteindelijk kwam ze via daar in contact met een specialist op gebied van stenen en vuurstenen.
De specialist heeft het uiteindelijk erkend als een archeologische vondst, en ze mocht de vondst zelfs houden. ‘’Doordat het op een strand is gevonden, en niet op de plek waar het origineel is gebruikt, mag ik het zelf houden en hoeft het niet naar een museum.’’
Zoektocht
Vroeger lag in de Waddenzee het Doggerland, hier werden veel archeologische vondsten opgegraven. Doordat het Doggerland langzaam is gezonken komen er veel vondsten, maar ook resten van dieren naar boven en spoelen aan. ‘’De stromingen brengen deze restanten aan land, ik was er dus mee bekend dat ik iets kon vinden, het is altijd de vraag of ik ook echt iets ga vinden.’’
Tijdens haar vakantie op Vlieland ging Smit mee met een oppervlaktekartering, dat is systematisch zoeksysteem, terwijl ze aan het lopen was over het strand, had ze ook al wel een observerende manier van kijken. ‘’Het was niet heel moeilijk te vinden, ik heb eerder dingen zo gevonden.’’
Roderick van der Korst 
noabakker