Door Myrthe van Hulzen
Één miljoen: zoveel Nederlanders geven op enig moment in hun leven aan een boek te willen schrijven. Voor de tweeëntwintigjarige geneeskundestudent Emma Francis kwam de kans heel snel, na het winnen van de Donkere Dagen Schrijfwedstrijd, van uitgeverij Rebel Books. 10 april komt haar eerste boek Masker van Verraad uit. Naast haar schrijfcarrière studeert ze ook geneeskunde. Ze vertelt over haar ervaring als beginnend schrijfster en alle dingen die daarbij komen kijken, zoals jezelf promoten via sociale media en haar band met haar opa.
Waar begon je liefde voor schrijven?
”Ik las als kind super veel boeken. Als je op de basisschool klaar was met je werk, dan moest je een boek pakken en gaan lezen, daardoor las ik echt ontzettend veel. Ik heb bijna alle boeken van Thea Beckman gelezen en ook veel van Simone van der Vught. Op latere leeftijd begon ik ook met het lezen van boeken zoals The Selection van Kiera Cass. Ik lees verder bijna elke genre. Op de middelbare school heb ik de bibliotheek bijna leeggeroofd. Dit was voor mij ook de aanleiding om na te gaan denken over ‘waarom schrijf ik zelf niet?”
Wanneer wist je dat je graag wilde schrijven?
”Mijn opa schrijft ook artikelen en mijn oma is ook handig in het schrijven, dus het komt niet zomaar ergens vandaan. Als jong meisje had ik al best wel veel ideeën, op mijn 13e besloot ik te beginnen met het uitschrijven van alle verhalen.”
Je officiële schrijfcarrière begon allemaal bij het winnen van de Donkere dagen schrijfwedstrijd. Hoe verliep dit allemaal?
”Ik had erover nagedacht om een manuscript in te sturen naar een uitgeverij, dit was pas jaren na dat ik was begonnen met schrijven. Ik was toen al een beetje wezen kijken naar welke uitgeverij past bij mij. Zo kwam ik bij Rebel Books terecht. Het jaar daarvoor had ik al gezien dat ze een schrijfwedstrijd organiseerden, toen had ik niet meegedaan. Ik zag toen voor de tweede keer een aankondiging over de schrijfwedstrijd. Ik heb toen twee dagen voor de deadline een manuscript ingestuurd zonder daar überhaupt nog naar te kijken, want ik dacht, ‘ja het zal wel’. ”
En toen had je gewonnen?
”Ik zat in de trein en kreeg een melding dat iemand mijn Linkedin profiel had bekeken, dit bleek de uitgeverij Rebel Books te zijn, dat vond ik toen erg vreemd. Ik heb daarna gelijk mijn mailbox geopend, waarin een mailtje stond dat ik de wedstrijd had gewonnen. Mijn opa was de eerste persoon die ik had gebeld. Mijn opa heeft al mijn werk gelezen. Ik heb toen bijna euforisch door de trein aan de telefoon geschreeuwd: ‘Ik heb de wedstrijd gewonnen!’. De rest van mijn omgeving was ook supertrots.”
Dus je bent trots?
” Ja, maar als mensen erover beginnen loop ik toch altijd rood aan.”
Waarom is dat denk je?
”Ik was eerst Emma die geneeskunde studeerde en Emma die volleybalde, nu ben ik ook Emma die schrijft. Het is weer een extra stukje dat hoort bij je identiteit. Ik blijf toch ook wel liever een beetje op de achtergrond, maar nu met alles is dat niet echt mogelijk.”
Ik zag ook dat je meedoet aan ‘Bookstagram’, dan kan je toch niet echt op de achtergrond blijven?
”Nee, dat vind ik ook het minst leuke aspect aan een boek uitbrengen. Ik ben er nu wel wat meer aan gewend; het is iets dat erbij hoort. Je moet jezelf natuurlijk neerzetten en promotie maken, dat is niks voor mij. Het scheelt dat de online boekencommunity heel lief en warm is, dus het is wel heel leuk dat ik er via deze manier mee in aanraking ben gekomen. Mijn zusje is heel handig met het filmen en in elkaar zetten van leuke dingen voor mijn sociale media, dus stiekem wordt het ook steeds leuker’
Heb je veel persoonlijke dingen in je boek Masker van Verraad verwerkt?
”Niet bewust. Alles volgens de regeltjes volgen en een bepaald type van koppigheid, dat zijn eigenschappen die ik ook zie bij mensen in mijn omgeving. Die heb ik onbewust toch verwerkt in de personages van mijn boek. Dit maakt het ook wat spannender straks voor als mensen het gaan lezen.”
Je studeert geneeskunde en speelt volleybal in je vrije tijd, Hoe combineer je dat met schrijven?
”Voor mij is het belangrijkst dat schrijven mijn hobby blijft. Het heeft ook nooit gevoeld als iets anders dan een hobby. Het is lastig om echt een carrière te krijgen in het schrijven of ervan te kunnen leven. Het is moeilijk om door te breken in het schrijven. Voor mij was plannen echt key voor het schrijven van mijn boek, dus dat raad ik iedereen ook aan. Maak er tijd voor vrij. ”
Heb je nog toekomstplannen in het schrijven later?
”In de eerste plaats wil ik graag arts worden, want dat is uiteindelijk wel gewoon mijn echte passie. Het ideale scenario zou zijn als ik later bijvoorbeeld vier dagen kan werken als arts en dan één dag als schrijfster. Als dat mogelijk is dan lijkt me dat heel tof. Ik schrijf jeugdboeken, dus ik durf het eigenlijk bijna niet te zeggen, maar kinderarts worden is wel mijn droom.”
Als je wel later ‘je brood kan verdienen’ met het schrijven van boeken zou je dan wel fulltime schrijfster willen zijn?
”Nee, ik zal het altijd nog blijven willen combineren. Daarvoor vind ik de geneeskunde te mooi en te interessant.”
Is er een manier waarop je de lancering van je boek gaat vieren?
”8 april geef ik een boekpresentatie bij Paagman, Leidschedam in the Mall of the Netherlands dus dat is hoe ik het ga vieren. Heel spannend, maar ook heel leuk. Iedereen is welkom!”
Fabian Hilgers 
kimbouwman