Het Zeeuwse kreeftenseizoen werd dit jaar voor de 25ste keer geopend. Dit jaar kwamen de eerste kreeften niet uit de Oosterschelde, maar uit het Grevelingenmeer. Donderdag 27 maart werden de eerste kreeftenfuiken door Jaap Muller (54) en zoon Hans gelicht. Jaap is naast kreeftenvisser, ook mossel- en oesterkweker, want “Puur en alleen van kreeft kan je niet leven. Geen een kreeftenvisser in Nederland leeft puur alleen van kreeft.”
Hoe ben je kreeftenvisser geworden?
“Als kind ging ik al mee. Mijn vader was mosselkweker toen ik werd geboren. Toen ik twee jaar was is hij overgeschakeld in de fuikenvisserij. En ja, van kinds af aan dan ga je mee en opgegeven moment, dan op de lagere school, dan weet je al wat je wilt gaan doen. Als het je passie is dan merk je dat vroeg zat. Dat is bij mijn zoon precies hetzelfde. Die wilde maar een ding en dat was zo snel mogelijk aan boord en die zit inmiddels aan boord.
Hoe is dat, samenwerken met je zoon?
“Ik deed niet anders met mijn vader en die deed dat ook met zijn vader, en die deed het ook weer met zijn vader, en zo gaat dat bij ons. Als we binnenkomen staat mijn vader op steiger te wachten. Dus zo gaat dat. Mijn vader maakt altijd nog mijn fuiken in de winter. Als ik aan het oestervissen ben, zit hij in de schuur mijn net te maken.”
Dus je vader is nog steeds bij het bedrijf betrokken?
“Ja, die is 78 jaar en die maakt al mijn fuiken nog. Het is geen zwaar werk, maar het moet wel allemaal gebeuren.”
Hoe ziet een gemiddelde werkdag ervoor jou uit?
“S’ochtends gaat het wekkertje altijd heel vroeg. Brood smeren, koffiezetten en naar de boot, motoortje aan en varen. En ja, dan of ik ga naar mosselen of ik naar de oesters of ik ga naar de fuiken toe. Al naargelang de tijd van het seizoen, maar eigenlijk ben ik het grootste gedeelte van het jaar wel op het water. Januari en februari, wat minder, want dan is er weinig handel in oesters en in wat dan ook. Dan is het meer onderhoud, dat ik in de schuur zit en de boot onderhouden en noem maar op. Dan bereid je je eigenlijk voor op de rest van het jaar.”
Wat vind je het leukst aan je werk?
“Dat je producten gewaardeerd worden.”
Hoe krijg je dat terug, dat je producten worden gewaardeerd?
“Nou dat kan met woorden, dat kan in prijs. Als je op de veiling staat en ze geven er een hoge prijs voor, dat is ook al een bleek van waardering. Maar ook als je een heel mosselseizoen hebt gedraaid en je krijgt een mailtje met dank voor de samenwerking en voor de mooie producten die je hebt geleverd. Het zijn allemaal kleinigheidjes, maar dat doe je goed.”
Wat is je mooiste herinnering aan de visserij?
“De mooiste herinnering aan de visserij. Ja, de mooie palingvangsten en zulke dingen, echt die laatste jaren voor dat verbod inging. Ja dat was echt, dat was echt schitterend. Dan weet je je nog datums te herinneren wanneer je er heel veel hebt gevangen. Dat zijn wel mooie dingen.”
Heb je nog een grote droom voor de rest van je carrière?
“Nou, dat het bedrijf wordt voortgezet en dat mijn zoon op een normale manier de kost kan verdienen. En door divers te zijn, zoals we nu bezig zijn, dat is de manier en bezig zijn met de volgende.”
Myrthe van Hulzen