LEEUWARDEN– “Ik wil niet terug naar Polen, daar is het verschrikkelijk armoedig,” kinken zacht de laatste woorden van de verdachte. Meneer F. De Verdachte gaat in hoger beroep na de uitspraak van oktober 2023. F. is toen veroordeeld tot 7 jaar cel, met tbs voor doodslag. Meneer F. vindt de uitspraak onrechtvaardig en noemt het “de vordering voor een miljonair om te betalen.” F. voegt nu toe dat hij door psychisch instabiel te zijn, niet met opzet gehandeld heeft. Tijdens de zitting lopen emoties hoog op.
Op 13 september 2022 is het slachtoffer dood aangetroffen bij het Ermerstrand. Hij heeft een breuk in de schedelbasis, steekwonden en andere verwondingen. De verdachte zegt niks van steekwonden af te weten. “Het is natuurlijk vreemd dat het slachtoffer steekwonden heeft, als u dit niet heeft gedaan”, reageert de rechter. F. zegt dat hij zich bedreigd voelt na het horen van een videogesprek tussen het slachtoffer en zijn vrouw, waarin het over geld gaat. De situatie escaleert en F. slaat met een volle wodkafles op het hoofd van het slachtoffer. Het slachtoffer zou even later een baksteen naar hem gooien. Waarna F. terugslaat met dezelfde steen, volgens hem uit zelfverdediging. “Ik voelde me bedreigd voor mijn leven,” zegt F. luid. Hierop reageert de rechter “Als u zo bang bent, waarom loopt u dan niet weg? U gaat juist naar het slachtoffer toe. Waar bent u zich tegen aan het verdedigen?” In de rechtszaal schudden nabestaanden hun hoofd.
De vrouw van het slachtoffer leest met trillende stem het eerste deel van haar en haar zoons slachtofferverklaring op. De verdachte draait zich tijdens haar slachtofferverklaring om. “Recht vooruit kijken!” zegt de rechter scherp. Ondanks de vele emoties in de stem van de weduwe, klinken haar woorden aan het eind van de verklaring sterk. In haar getuigenissenverklaring vertelt ze dat ze via de videoverbinding meekrijgt dat de verdachte hard op de deur klopt en begint te schelden. Even daarna valt het beeld weg. Als het slachtoffer weer in beeld komt zitten zijn handen en hoofd onder het bloed, verklaart de weduwe. “Ze liegt, ze liegt. Als je wil dat ik levenslang vastzit, kan je me beter doodmaken”, zegt de verdachte met verheven stem na de slachtofferverklaring van de nabestaande.
Door een taalbarrière is het F. niet gelukt een ambulance te laten komen. De rechter vraagt of F. zich nog zorgen heeft gemaakt over het slachtoffer. “Ik belde de ambulance en ben gewoon gaan slapen. Ik vond het even zielig, maar heb me er niet zoveel van aangetrokken”, zegt de verdachte terwijl hij zijn schouders optrekt. Ondanks dat de verdachte moe was, heeft hij wel eerst het huis schoongemaakt. F. zegt, “ik heb het bloed opgeruimd want ik ben van nature een schoon persoon.”
De advocaat-generaal beschrijft de situatie als “gewoon een slechte film.” F. is niet trouw gebleven aan zijn medicatie en therapie voor zijn paranoïde gedrag. En daarmee is hij een gevaar voor de samenleving. Hij eist zeven jaar gevangenisstraf en maximaal tbs. Verdachte reageert “Ik heb niks meer.” Advocaat-generaal zegt, “Nee, de familie van het slachtoffer heeft niks meer.”
lottevankoningsveld 
larasmit