J is opgegroeid in Friesland. Hij heeft nooit zelf kunnen bepalen wie hij is, het was al voor hem besloten door anderen. Hij is homo en woont nu in Amsterdam en is daar een stuk comfortabeler zichzelf. Ik vraag hem waarom, en de antwoorden zijn helaas teleurstellender dan dat wij hoopten in het jaar 2025.
- Hoelang woon je al in Amsterdam?
Net iets langer dan een half jaar.
- Wat maakt het voor jou zo fijn om in Amsterdam te wonen?
In Amsterdam voel ik mij veel anoniemer. Het is hier zo groot, er zijn zoveel mensen en het is altijd druk. Niemand heeft tijd en zin om zich druk te maken om anderen. In Sneek kende iedereen mij. Ik kon nooit echt uitgaan zonder een bekende tegen te komen. Sommigen vinden zo anoniem zijn misschien een naar gevoel, maar voor mij is het juist heel erg fijn.
- Het klinkt alsof een bekende tegenkomen niet leuk voor je was, waarom is dat?
Omdat ik met veel van deze mensen ben opgegroeid. Je kent elkaar heel goed denken velen. Tuurlijk ken je elkaar niet echt, maar je kent de roddels, de verhalen en stereotypes. Zolang ik me kan herinneren werd ik altijd al uitgemaakt voor “homo”. Voordat ik zelf wist wat dat woord precies inhield werd ik er al een genoemd.
- Dus je hebt vooral in je jeugd er veel last van gehad?
Ja. Er werd veel achter mijn rug om gepraat. Tijdens gym in de kleedkamers werd er wel eens gezegd dat ik in de verkeerde kamer was, dat ik bij de meisjes hoorde. Online kreeg ik op social media wel eens berichten die me slecht lieten voelen. Het waren nooit de meisjes die me slecht lieten voelen, altijd de jongens. Nu hier in Amsterdam op straat word ik nog steeds wel eens aangestaard of nageroepen. Ik ben tot de dag van vandaag nog steeds heel blij nooit fysiek aangevallen te zijn, ik heb vrienden die dat helaas niet kunnen zeggen.
- Dus het probleem ligt eigenlijk bij de mannen? Ik ga je nu een vraag stellen over homofobie. Een fobie is een angststoornis, heb ik gelezen. Bij een fobie ben je angstig voor plaatsen, dieren, dingen of situaties waar geen reden voor is. Er is geen aantoonbaar gevaar. Je weet dat je angst niet reëel is. Toch probeer je de confrontatie met het angstopwekkende agens te vermijden of te ontvluchten. Er zijn een heleboel specifieke fobieën. Angst voor spinnen, angst voor onweer, claustrofobie. Wat is jouw definitie van (homo)fobie?
Homofobie heeft niks met homo’s te maken. Het heeft met de persoon die de fobie heeft te maken. Ik denk oprecht dat het een fobie is inderdaad. Het heeft te maken met opvoeding en opgroeien in mijn mening. Als jij als normen en waarden hebt meegekregen dat homo zijn slecht is, vanuit je ouders, de kerk en/of vrienden, ga je er een afkeer naar creëren. Het is menselijke aard dan zoiets op te volgen. Het is heel zielig eigenlijk.
- Wanneer ben je eigenlijk uit de kast gekomen?
Ik was eigenlijk al uit de kast voordat ik dat zelf kon beslissen. Tuurlijk heb ik het mijn vriendinnen en ouders nog officieel verteld, maar iedereen “wist het al”. Dat was toen ik 18 was ongeveer denk ik. Een vriendin van mij reageerde met: “Oh dat wist ik toch al joh”. Tuurlijk wist iedereen het maar ik ben toch boos geworden door die opmerking, het maakte me boos dat ik het niet zelf mocht vertellen.
- Is het uiteindelijk makkelijker geworden?
Nee, niet door het uit de kast komen. Ik accepteer mijn seksualiteit en wat dat met zich meebrengt steeds meer. Het laat me alleen wel inzien dat zelfs nu in 2025, dit nooit gaat stoppen. De opmerkingen, het gefluister en de agressiviteit. Ik zal de rest van mijn leven hiermee om moeten gaan. Sommige dagen zijn die gedachte makkelijker dan andere dagen. Het heeft tijd nodig.
esmeebuter 
larshiddingh