Nu de Tweede Kamer opnieuw vragen stelt over het opnemen van abortuszorg in het basispakket, laat Jet (24) van zich horen. Ze onderging zelf op haar twintigste een abortus. Een ingrijpende beslissing die haar leven in onverwachte mate tekende. Met haar verhaal wil ze laten zien dat abortus niet ophoudt na de ingreep, en dat elke vrouw steun verdient, zowel lichamelijk als mentaal.
“Toen ik zwanger raakte, zat ik in mijn laatste jaar van de mbo-opleiding Marketing & Communicatie. Ik liep eindstage. Een week eerder was mijn stiefmoeder overleden na een val van de trap. Alles in mijn leven stond op losse schroeven. Mentaal had ik geen ruimte om een kindje op de wereld te zetten. Toch voelde het allesbehalve licht of simpel om voor abortus te kiezen.”
Op aanraden van de kliniek koos Jet voor een zuigcurettage. “De pijn was heftig, maar het mentale stuk woog nog zwaarder. Ik voelde me leeg, afgesloten van alles. Niemand begreep echt wat ik doormaakte. Het was rouw, maar dan zonder naam.”
Pas jaren later, na het behalen van haar diploma en tijdens de coronaperiode, begon Jet te beseffen hoezeer ze zichzelf had afgeschermd. “Ik leefde op automatische piloot. Verdriet drukte ik weg. Ik voelde me niet gehoord door hulpverleners en trok me terug. Uiteindelijk kreeg ik een paniekaanval. Dat was het kantelpunt: ik wist, ik moet dit onder ogen zien.”
Wat Jet wil dat mensen begrijpen: abortus is meer dan een medische handeling. “Je draagt het mee, soms zichtbaar, soms onzichtbaar. En je kunt overtuigd zijn van je keuze, maar nog steeds diep rouwen. Dat sluit elkaar niet uit. Ik voelde me lang schuldig over mijn verdriet, alsof ik er geen recht op had.”
Inmiddels zet ze zich in voor andere vrouwen die worstelen met vergelijkbare gevoelens. Haar openhartige video over haar ervaring werd ruim een miljoen keer bekeken. “Ik dacht: als niemand erover praat, dan begin ik zelf. Mijn pijn moest zin krijgen.”
Ze hoopt dat politici en zorgprofessionals verder durven kijken dan het medische aspect. “Vrouwen komen met meer dan alleen een fysieke vraag. De nazorg is vaak een stil gat. Als abortuszorg straks in het basispakket komt, hoop ik dat er ook aandacht komt voor het emotionele stuk. Want je bent niet gek of zwak als je verdriet voelt. Je hebt gewoon iets heel moeilijks meegemaakt.”
En tegen vrouwen die nu door een soortgelijke periode gaan, zegt ze:
“Gun jezelf rouw. Gun jezelf zachtheid. Ook al was het de juiste keuze.”
