”Ik vertrouw helemaal niemand meer.” Zo klinkt het door de rechtbank in Utrecht terwijl M. Bouchagratan met een boze blik kijkt naar zijn kennis A. Talhaoui. De twee jongens mogen elkaar eigenlijk niet zien, maar zitten nu toch in dezelfde zaal. Aan de houding van Anass kun je aflezen dat hij het spannend vindt om hier te zijn, met zijn hoofd naar de grond en handen in het haar, lijkt het enigszins tot hem door te dringen wat hij zijn kennis heeft aangedaan.
De twee jongemannen worden verdacht van het vervoeren van ongeveer 1000 gram cocaïne op 17 november 2024. De drugs vervoerden ze in een huurauto die de politie staande hield ten hoogte van Soesterberg. Beide heren zijn 21 jaar oud, ze kennen elkaar via school en de moskee.
”Mo wist niet dat de cocaïne onder de stoel lag” zegt Anass tegen de rechter als hij zijn verhaal, ditmaal eerlijk, vertelt. Tijdens de rechtszaak wordt duidelijk dat Anass steeds een ander verhaal vertelde tegen de politie in zijn voorarrest. De rechter twijfelt nog steeds of Mo er niets van weet. Mo heeft duidelijk gezien dat de dealer zelf in de auto in gestapt en de cocaïne hoogstpersoonlijk onder de stoel heeft gelegd. ”Ik stel nooit zoveel vragen” zegt Mo, als de rechter vraagt of hij het geen verdachte situatie vond.
”Ik had geld nodig om Mohammed terug te betalen” verklaart Anass als de rechter vraagt waarom hij de klus überhaupt heeft aangenomen. Anass was Mohammed nog 100 euro verschuldigd vanwege vliegtickets die Mohammed had voorgeschoten. Anass heeft daarentegen nog veel meer schulden die oplopen tot wel 10.000 euro. De rechter kijkt verbaasd als hij leest dat Anass niet eerder betrokken is geweest bij een drugsincident, want ondanks de schulden rijdt hij wel in een mooie auto en draagt hij dure kleding. Zo zelfverzekerd als Anass bij de start van de zitting op zijn stoel zit- zonnebril in het haar, dure jas om de schouders- zo verloren zit hij er halverwege bij. Hij komt steeds lastiger uit zijn woorden, en hakkelend beantwoordt hij de vragen van de rechter.
”Ik wil mijn leven weer opbouwen en beveiliger worden” vertelt Mo aan de rechter als de eis er bijna aan zit te komen. ”Ik ben dom en naïef geweest.” De rechter lijkt niet overtuigd, maar als de officier van justitie aan het woord komt, kan Mo wel een gat in de lucht springen. ”Ik geloof Mohammed, de nietsvermoedende jongen is ontzettend genaaid door Anass.” Mohammed wordt vrijgesproken. De eis voor Anass is 3 jaar lang een enkelband en een gevangenisstraf van 201 dagen waarvan 150 dagen voorwaardelijk. Anass, die weer naar de grond kijkt en met zijn handen in het haar zit, beseft wat hij zichzelf heeft aangedaan. De uiteindelijke uitspraak volgt op 14 maart.
Foto: Sergei Tokmakov
niekdejong 
chantaldebruijne