“Ik had geen moslima aan de deur verwacht, daar wil ik me niet mee associëren.” “Hoezo zou ik jou vertrouwen?” “Ik bel nu de politie!” Dit zijn allemaal opmerkingen die Loubna (18) dagelijks te horen krijgt tijdens haar werk. Loubna werkt al een aantal jaar als salesmedewerker, gespecialiseerd in de deur-aan-deurwerving. Een jaar geleden maakte ze de keuze om een hoofddoek te gaan dragen. “Mijn werk is een stuk lastiger geworden, sinds ik mijn geloof nu zichtbaar uitdraag”, vertelt Loubna terwijl ze een slok neemt van haar warme koffie.
Nu.nl publiceerde onlangs dat het aantal meldingen omtrent moslimdiscriminatie elk jaar flink blijven stijgen. “Ik merk echt dat de moslimhaat in Nederland is gegroeid de afgelopen jaren. Eerst konden mensen niet aan mij zien dat ik moslim was. Nu draag ik altijd bedekkende kleding in het openbaar. Sinds ik een hoofddoek draag, krijg ik dagelijks veel discriminerende opmerkingen. Ik ben me ervan bewust dat ik als verkoper niet altijd gewenst ben, zeker niet als deur-aan-deurwerver. Voordat ik een hoofddoek ging dragen, kreeg ik daar ook al commentaar op.” Nu krijgt Loubna niet alleen maar nare opmerkingen over haar werk, maar ook over haar levensovertuiging.
“In het begin ging ik veel in discussie met klanten die iets naars zeiden over mijn hoofddoek en bedekte kleding. Ik wou zo graag dat ze me zouden begrijpen en uiteindelijk zouden accepteren. Al snel had ik door dat ik mensen hun mening niet zomaar kan veranderen. Dit heeft mij enorm gekwetst.” Loubna raakt zichtbaar geëmotioneerd als ze erover vertelt. Het is even stil aan tafel. “Ik ben laatst zelfs fysiek aangevallen tijdens werk”, zei ze, ze keek geschrokken, alsof ze het nu pas voor het eerst vertelt. “Dit allemaal omdat ik een hoofddoek draag en daarmee de islam vertegenwoordig.” Ze nam even diep adem. “Ik ben trots op mijn religie, maar dat het zover is gegaan, dat raakt mij heel diep.”
Loubna woont sinds zes jaar in Nederland. Ze is geboren en heeft een deel van haar jeugd in Marokko doorgebracht. Ze is islamitisch opgevoed en dacht er al een tijd over na om een hoofddoek te gaan dragen. “Ik durfde het eerst niet. In mijn hoofd zat ik de hele tijd te malen over wat mijn klasgenoten, minder religieuze familieleden en collega’s zouden gaan denken. Na heel veel onderzoek doen en het lezen van de Koran, besloot ik toch dat ik dit graag wou gaan dragen.” Uiteindelijk hoefde Loubna zich over haar collega’s geen zorgen te maken. De reacties van haar klanten waren echter niet wat ze hoopte.
Dat er door de toename van jihadistische groeperingen misvattingen zijn ontstaan over de islam, is ook volgens Loubna te merken. “Laatst heeft er iemand de politie gebeld, omdat hij dacht dat ik een terrorist was”, vertelt ze vol ongeloof. “Ik liep die avond alleen maar in een flatgebouw met een grote tas. Als ik toen geen hoofddoek had gedragen, dan was er waarschijnlijk niks aan de hand geweest.”
Loubna heeft een duidelijk carrièrebeeld voor ogen. “Ik studeer nu International Business in Utrecht. Later wil ik ook graag een eigen bedrijf beginnen. Niet in Nederland, want als moslima is het hier gewoon een stuk ingewikkelder om voor jezelf te beginnen. Ik wil niet dat mijn bedrijf dan lijdt onder de toenemende discriminatie in Nederland.”
chrisbruinsma 
wesselrinsma