In de maand juni is het de Men’s Mental Health Month. In deze maand wordt stilgestaan bij de mentale gezondheid van mannen. Lex Ernest helpt mensen met mentale klachten, Lex is geen doorsnee coach: waar anderen zich beroepen op studies en diploma’s, bouwt hij zijn deskundigheid op uit persoonlijke ervaring. Ooit was hij verslaafd, dakloos en gevangen in een slachtofferrol, maar tegenwoordig runt hij zijn eigen hulporganisatie: LexFit. Lex heeft het doel mensen uit hun mentale en fysieke dal te trekken, net zoals hij dat bij zichzelf deed.
Lex groeide op als een hoog gevoelige jongen, met een sterke neiging tot verslaving. Al op zijn twaalfde begon hij met alcohol drinken, en drie jaar later gebruikte hij XTC. “Ik had al op jonge leeftijd een ongezonde relatie met seks, wat mijn dopaminesysteem volledig verstoorde. Ik leefde in mijn eigen hoofd en vluchtte voor de realiteit. Alcohol en drugs waren een manier om die stemmetjes stil te krijgen.”
Het ging van kwaad tot erger. Op zijn achttiende werd hij met een mes in zijn hoofd gestoken waardoor hij zijn zicht in zijn linkeroog volledig kwijtraakte. Dat was een traumatische gebeurtenis die zijn leven verder liet ontsporen. “Ik begon aan een soort tweede puberteit. Niets kon me nog iets schelen. Ik raakte alles kwijt: mijn huis, familie en vrienden.”
Pas toen hij werkelijk niets meer had, kwam de ommekeer. “Ik had twee opties: zelfmoord of vechten voor een ander leven. Ik koos voor dat laatste en begon met sporten.” Sport werd zijn redding. Het gaf hem structuur, een doel en uiteindelijk ook hoop. Niet lang daarna begon hij met het geven van bootcamps. “Binnen drie maanden had ik dertig mensen aangetrokken. Toen wist ik: ik kan dit.”
Lex is iemand die geen andere mensen nodig heeft om tot een ommekeer te komen, “Ik ben eigenlijk niet zo’n fan van de mensheid, ik ben mijn eigen grootste voorbeeld en heb dit ook alleen aan mezelf te danken.”
Zijn persoonlijke ervaringen bleken goud waard, vooral in het contact met mensen met psychische problemen. “Bij de reguliere hulpverlening zit vaak iemand tegenover je die alles uit een boekje heeft geleerd, maar niks zelf heeft meegemaakt. Bij mij voelen mensen zich begrepen, omdat ik hun pijn herken. Ze zien mij eerder als een vriend dan als een therapeut.”
Streng, maar rechtvaardig
Lex’ aanpak is direct en confronterend. “Ik geef mensen geen kans om in de slachtofferrol te blijven hangen. Ik spiegel ze, houd ze verantwoordelijk, zoals ik dat bij mezelf ook heb gedaan. Je doet het, of je doet het niet.”
Die aanpak blijkt effectief. Hij noemt een jonge man van 21 die als alcoholist bij hem binnenkwam. “In het begin was het drama. Hij hield zich nergens aan. Maar nu is hij al drie jaar clean, staat elke ochtend om zeven uur in de sportschool, mediteert, doucht koud – alles wat ik ook doe. Dat zijn de momenten waarop ik weet: dit werkt.”
Geen terugval
Gevraagd of zijn verleden hem ooit in de weg zit, is Lex duidelijk: “Nee. Juist omdat ik zelf weet hoe diep je kunt zitten, kan ik anderen helpen. En ik zorg goed voor mezelf: structuur, meditatie, sport, koude douches en gezond eten. Ik leef wat ik mijn cliënten leer.”
Hoewel hij op dit moment nog alles zelf doet, is zijn ambitie groot. “Ik wil online trajecten aanbieden, personeel aannemen en coaches opleiden. Natuurlijk is het een risico dat ze niet dezelfde ervaring hebben als ik, maar ik leid ze zelf op. Mijn werkwijze is duidelijk: ik zie snel of iemand daarin past.”
Wat hij de jonge Lex zou willen zeggen? “Praat over wat er in je hoofd omgaat. Dat had veel kunnen schelen.”
Foto: Lex Ernest
chrisbruinsma 
wesselrinsma