Door: Alissa van der Lei
Het vervolg op de angstaanjagende thrillerfilm “Don’t Breathe” is recentelijk uitgekomen en ik heb besloten hem te kijken. Ik ging er met een open mindset in, al is het natuurlijk erg lastig om het bloedstollende eerste deel te overtreffen. Toch heeft deze film mij zeker niet teleurgesteld, daarentegen zelfs: hij heeft me positief verrast. In deze film zien wij de blinde man uit deel één een meisje opvoeden. Door zijn slechte wereldbeeld is hij erg beschermend, houdt haar veelal binnen en geeft haar ook thuis les. Bovendien traint hij haar: ze is snel, alert en slim. Al snel wordt duidelijk dat het meisje eenzaam is en graag naar een normale school zou gaan met mensen van haar leeftijd. Hier stemt de blinde man echter niet mee in. Door de vaderlijke houding die de blinde man in deel twee aanneemt ga je op een andere manier naar hem kijken, zelfs al ben je het niet eens met zijn wijze van opvoeden. We krijgen meer inzicht in hem en zijn manier van denken. Al snel in de film komen er problemen. Phoenix, de dochter, wordt achtervolgd door een groep onbekende mannen. Zij breken in in het huis en proberen haar te pakken te krijgen. Beide Phoenix en de blinde man doen er alles aan om de mannen te slim af te zijn. In dit proces ziet Phoenix kanten van haar vader die tot dan toe helemaal niet kende. De wreedheid die wij in de eerste film al hebben aanschouwd wordt nu ook aan haar blootgesteld.
Phoenix blijkt later in de film helemaal niet de dochter van de blinde man te zijn. Hij heeft haar ontvoerd toen haar ouders werden opgepakt nadat de politie door een vuur bij hen een drugslab ontdekte. Haar echte vader, één van de mannen die haar opspoorde, zocht haar. Aan haar vertelt hij dat haar moeder en hij haar zochten. Wat hij er niet bij vertelt is dat dit is omdat zij haar hart aan haar moeder willen geven. Door het vuur dat uitbrak in het drugslab is het hare namelijk beschadigd.
Van begin tot einde is deze film interessant en spannend, met goed uitgewerkte karakters en een unieke verhaallijn. Ik was zeer geboeid en betrapte mezelf er soms ook op dat zelfs ik af en toe geen adem haalde. Kortom, “Don’t Breathe 2” doet zeker niet onder aan deel één en is voor mij zeker een aanrader.