Door: Maureen Janssen
Foto: Maureen Janssen
Voor het paleis met een plein staat er een zwarte stalen poort met gouden elementen open. Voeten slenteren over de rechthoekige klinkers met tussen elk steentje een reepje mos. Door het wazige beeld dat gecreëerd wordt door de zon, staat er een zandkleurig gebouw die onder zit met grijze vegen. De classicistische stijl en de gouden details spreken me aan. De glazen deur die voor mijn neus opengaat, zorgt voor een modernere uitstraling. Er hangt een frisse schoonmaakgeur in de witte ruimte met vierkante, allemaal gladde foto’s. Het enige wat ze van elkaar afwijken zijn de groottes. Alle soorten felblauwe kleuren springen me in het oog. Van blauwe dokterspakken tot mondkapjes en haarnetjes. De ogen achter de beschermbrillen spreken boekdelen. De spanning en onwetendheid voel je als kijker. Het is er muisstil. De plaatjes laten de levenloze ruimte in het museum leven.
Een fototentoonstelling over de eerste coronagolf die gemaakt is door fotograaf David Pattyn is te zien in het Noord-Brabants museum in Den Bosch. David neemt ons terug in de tijd waarin we allemaal nog onbekend waren met deze ziekte en wat het met ons deed. Hij heeft over de schouders van artsen mee mogen kijken hoe het er dag en nacht aan toe ging achter de schermen. De tentoonstelling is te bewonderen tot 29 mei in de cultuurstad van het zuiden.
‘’De foto’s zijn indrukwekkend, heel indrukwekkend.’’, vertelt een medewerker van het museum. ‘’Het brengt je toch weer even terug naar de tijd van toen. Toch zijn de reacties heel wisselend. Er zijn mensen die worden geconfronteerd en in shock zijn, maar er zijn ook zeker mensen die er gewoon voorbijlopen, omdat ze gewoon verder willen met hun ‘’normale’’ leven.’’
Toch waren er een paar reacties die eruit sprongen. Een vrouw, rond de vijftig, herkende zich als zorgmedewerker in de situatie en ging rondkijken of ze mensen herkende in de foto’s. Kinderen die schreeuwden: ‘’Hé corona. Dit moeten we zien.’’ Maar welke reactie het meest opviel, was een oudere man die heel stil en kritisch leek te kijken naar de zuurstofslangen op de muur. Hij ging de volgorde af en had er nog geen genoeg van. Hij moest nog een keer terug om de foto’s voor de tweede of misschien wel derde keer te bekijken. ‘’Ik heb geen favoriet. Alle foto’s geven een mooi totaalbeeld.’’, vertel hij. ‘’Enigszins word ik er kwaad van. Er zijn nog steeds mensen die corona ontkennen, terwijl er mensen zijn die hun leven hebben geriskeerd. Ik kan dat niet geloven.’’