Foto: Guido Bijsterbosch
Door: Tijn Niezing
Guido Bijsterbosch (49) reist op zijn motor de wereld rond en leert culturen kennen door te praten met de lokale bevolking. Zijn laatste reis ging rond de Zwarte Zee.
In september vorig jaar begon Guido Bijsterbosch aan een tocht rond de Zwarte Zee. In zijn eentje reed hij in zeven weken met zijn motor via Turkije naar het noorden van Irak, waarna hij in Georgië met de boot terugvoer naar het Europese vaste land. Uitgerust met slechts een kampeeruitrusting en wat gereedschap ging hij het avontuur aan en kwam hij in aanraking met veel verschillende culturen.
Als reisveteraan weet Guido hoe het is om te reizen met de motor: het schiet lekker op en je houdt de vrijheid om zelf te bepalen waar je gaat. “Om je eigen spullen bij je te hebben en dan de natuur in te trekken om te gaan kamperen geeft me een gevoel van onafhankelijkheid.” Maar hoewel motorrijden leuk is om te doen, gaat het voor Guido uiteindelijk om de te bezoeken landen en culturen.
In een winkeltje in Noord-Irak probeerde een jongen zijn volledige Engels op Guido uit. “Maar dat waren iets van twaalf woorden. Op een geven moment pakte hij zijn telefoon en zei: ‘My English teacher.’ Hij duwde zijn telefoon in mijn hand en daar was zijn leraar Engels. Hij nodigde mij uit om met vrienden thee te gaan drinken op een dorpspleintje.” Naast de gastvrijheid – die moslimculturen hoog in het vaandel hebben – waar Guido mee te maken kreeg, was het zinvol om los van de taalbarrière een gesprek te kunnen hebben. Om een breder beeld te krijgen van wat er in een samenleving speelt, moet je volgens Guido namelijk praten met de ‘gewone mens’. “De meeste mensen die Engels spreken zijn óf mensen die hoog zijn opgeleid, óf mensen die leven van toerisme. De personen die de samenleving weerspiegelen krijg je eigenlijk nauwelijks te spreken.”
Guido moest afwijken van zijn oorspronkelijke plan om via Iran door te reizen naar Pakistan, omdat Iran vanwege corona de deur dichthield. Eerder bezoek aan het Zuid-Aziatische land heeft hem verbluft. Naast het woeste en onherbergzame landschap sprak de unieke menselijke beschaving van Pakistan Guido aan. “Het is naar westerse maatstaven misschien een primitieve samenleving. De mensen leven met ogenschijnlijk heel weinig materiële verworvenheden, maar daar maken ze geen armoedige of ongelukkige indruk mee. Het is interessant om te zien hoe mensen in zekere harmonie leven en ook nog de kans zien om mij als buitenstaander gastvrij te onthalen. Pakistanen lijken gelukkig te zijn terwijl de samenleving zich toch heel wezenlijk lijkt te onderscheiden van wat wij gewend zijn.”
Zowel het reizen met beperkte middelen als het ervaren van veel verschillende niet-westerse culturen heeft bij Guido geleid tot waardevolle relativeringen. “Ik denk dat ik ben gaan relativeren dat de manier die mij bevalt niet automatisch de manier is die iedereen bevalt. We hebben ook een soort afhankelijkheid van al die welvaart die we hebben.” Volgens Guido zijn we de welvaart die ons in Nederland bevalt vanzelfsprekend gaan vinden, terwijl dat niet vanzelfsprekend zou moeten zijn. Zijn volgende avontuur zal een rondreis door zijn Indonesië, dit keer met het openbaar vervoer.