Mandy Sipkema
Groningen – Al ruim 20 jaar is er een lopende discussie over het kermisexploitantenterrein in wijk Helpman, Groningen. Hier wonen exploitanten, maar ook voormalig reizigers met hun families. De gemeente heeft al meerdere plannen gehad voor het terrein. De uiteindelijke beslissing was om het terrein in zijn geheel te renoveren.
‘Het terrein was toe aan renovatie. De woonwagenstandplaatsen waren uit de tijd qua afmetingen, en de leidingen en kabels waren aan vernieuwing toe.’ legt specialist bijzondere woonvormen Roos Broeders uit. Zij maakte zijdelings deel uit van het projectteam en haar belangrijkste taak was het contact onderhouden met de bewoners. Daarnaast leverde zij samen met het team specialistische kennis over woonwagens en de inrichting. Uiteindelijk werd het project ondernomen door de directie stadsingenieurs van de gemeente Groningen. De directie stadsbeheer was betrokken in de vorm van afdeling bijzondere woonvormen.
De exploitanten die hun hele leven hier hebben gewoond hebben veel moeite gehad met alle verschillende projectleiders en beloftes die niet werden nagekomen. Het vertrouwen in het project lag laag. Mevrouw W. woont al 22 jaar op het terrein en geeft aan veel moeite te hebben gehad met de verschillende plannen. ‘Het hele proces heeft mij veel stress opgeleverd. Ik ben alleenstaand en heb zoveel beslissingen in mijn eentje moeten maken.’
Maar hoe is het nu met de bewoners na een lange tijd van onrust en stress? 2 Jaar na de afronding van het project, deelt mevrouw W. haar ontevredenheid. ‘Er zijn zoveel dingen die anders hadden gekund, als men meer naar ons had geluisterd. Er zijn nog steeds wat gebreken en het hele proces heeft zoveel onnodige stress opgeleverd.’ Roos Broeders geeft aan dat er achteraf altijd dingen zijn die beter hadden gekund, leerpunten. Vanuit haar rol vond ze de samenwerking goed verlopen. ‘We hebben geluisterd naar wensen en meningen van bewoners, waar mogelijk zijn we ook tegemoet gekomen hieraan.’ Mevrouw W. vindt dat de projectleiders het allemaal te makkelijk hebben ingeschat, waardoor er dus ook complicaties volgden.
Het project duurde veel langer dan verwacht. Het oorspronkelijke terrein had een weg die het terrein rond ging. In de nieuwe situatie zijn er twee doodlopende wegen. Dit is een minpunt voor de bewoners. Dit belemmert namelijk het gevoel van eenheid. Eerder liepen de ouderen op het terrein af en toe een rondje om wat te kletsen met hun naasten. Ook het nieuwe wandelpad pal naast het terrein wordt niet goed ontvangen door de overlast die dit met zich meebrengt.
Ondanks de ontevredenheid over het hele proces vanuit sommige bewoners, staat er voor het KET een prettige toekomst tegemoet. Het terrein voldoet nu aan de eisen van de tijd, en heeft een mooie uitstraling gekregen.