“Niet iedereen voelt zich veilig om vieringen te houden op openbare plekken.”

Door: Patrick Weijs
Discussies moeten aangaan waar je je niet fijn bij voelt. Je niet meer welkom voelen bij bepaalde evenementen of zelfs weggestuurd worden door een menigte mensen. Het aantal meldingen van antisemitisme in Nederland is sinds 7 oktober 2023 flink toegenomen.

De 35-jarige Natal’ya is een Russisch-Joodse studente die aan de Rijksuniversiteit Groningen studeert. Sinds 7 oktober 2023 staat haar leven op de kop. Ze merkt dat er een vijandige sfeer is ontstaan. “We voelen een verandering in de Nederlandse maatschappij, en in de wereld in het algemeen.” Natal’ya voelt een verschuiving, met name aan de linkerkant van het politieke spectrum. “We worden als een soort duivels gezien door hen”

Ze voelt zich aan de kant geschoven, en wordt soms in situaties gebracht waar ze niet in wil zitten. “Bijvoorbeeld, laatst had ik een discussie met een collega, waarin ik geforceerd werd om te praten over de acties van Israël. … Je wilt soms niet praten over Israël. Mensen hebben meningen gebaseerd op wat ze gezien hebben op sociale media of wat ze gehoord hebben bij lezingen. Maar de realiteit is veel complexer dan dat. Ik wil niet geforceerd worden om te reageren op emotionele opmerkingen van mijn collega’s, ik ben niet eens Israëlisch.”

Natal’ya merkt dat de sfeer in Nederland grimmiger is geworden. Sinds 7 oktober 2023 zijn er veel protesten waarin leuzen als ‘from the river to the see, Palestine will be free’ en ‘globalize the intifada’ massaal worden geschreeuwd. “Om dit allemaal te horen creëert een atmosfeer waar we ons niet veilig in voelen. En helaas, met de laatste gebeurtenissen in de VS en Parijs, en zelfs hier met nazi swastika’s en mensen die werden aangevallen in Amsterdam. Al deze gebeurtenissen geven ons het gevoel dat we niet gezien worden als mensen.”

Ze heeft het gevoel dat de houding tegenover haar, en tegenover haar gemeenschap flink veranderd is. “Veel van onze leden voelen zich ontmenselijkt, puur omdat we simpelweg willen dat Israël bestaat. Dat betekent niet dat we het eens zijn met alles wat Israël aan het doen is, het betekent niet dat we het met alle politiek daar eens zijn. We geloven simpelweg in een Joods land. En vanwege die overtuiging worden we door sommigen gezien als een soort dieren.”

Er is een vereniging voor Joodse studenten in Nederland. Genaamd de IJAR, Natal’ya is daar lid van. In haar gemeenschap heerst het gevoel van onveiligheid bij sommige mensen. “Niet iedereen voelt zich veilig om vieringen te houden op openbare plekken. Ik heb soms het gevoel dat we buitengesloten worden, door in ieder geval een aantal groepen. Er zijn veel discussies gaande binnen Joodse gemeenschappen in Europa en in Nederland, of we Europa zouden moeten verlaten. Omdat het hier niet veilig is. In het algemeen, ik hou van Nederland, ik zou hier graag willen blijven. Ik werk in onderzoek, en ik vind dat leuk. Dus ik zou graag hier willen blijven”

Ondanks dit alles blijft Natal’ya strijdbaar, en geeft ze de moed niet op. “Ten eerste geloof ik in God en ik geloof dat God van ons houdt, en er altijd zal zijn voor mij. Hij geeft me het gevoel van veiligheid en liefde, en dat alles goed zal komen. Ten tweede, ik haal steun uit onze Joodse gemeenschap. We steunen elkaar, en putten kracht uit elkaar. Ten derde, ik krijg steun van andere mensen. Van mijn verloofde, van vrienden en ook van sommige collega’s.”

“Het is heel belangrijk dat de mensen in Nederland gesprekken blijven voeren met elkaar. Dat ze opzoek blijven gaan naar de menselijke kant die in iedereen schuilt. Dat ze elkaar proberen te begrijpen en medeleven tonen met elkaar en elkaar niet veroordelen. Het geeft hoop wanneer je zulke mensen ontmoet.”