1 oktober 2025
Op middelbare scholen wordt meer gepest dan mentoren en docenten vaak weten. Toch melden leerlingen het niet altijd. Dat is uit angst dat het pesten alleen maar erger wordt als ze het aan iemand vertellen of als ze iemand om hulp vragen.
Veel kinderen houden zich stil, ook als het pesten een grote impact heeft. Het is voor hen niet altijd duidelijk bij wie ze terecht kunnen om er over te praten. Andere leerlingen zijn juist bang om als “klikspaan” te worden bestempeld. “Kinderen melden het vaak pas als ze al een langere tijd met klachten rond pesten rondlopen. Dan is de drempel veel hoger en willen ze dat er iets aan gedaan wordt.” Vertelt Nienke Kosté, pestcoördinateur op een middelbare school.
Volgens Kolsté is het begrijpelijk dat leerlingen het moeilijk vinden om iemand te benaderen. “Hun hersenen zijn nog niet volledig ontwikkeld. Ze kunnen niet alles alleen oplossen en hebben een volwassene nodig die voor hen klaar staat.”
Toch is het lastig om een goede connectie tussen leerlingen en vertrouwde volwassenen te behouden. Scholen zetten onder andere pestmonitors en voorlichtingen in, maar veel leerlingen willen dat er juist niet veel aandacht aan wordt besteed. Uit onderzoek op een aantal middelbare scholen blijkt dat leerlingen niet willen dat er veel over wordt gepraat.
“Elke pester heeft een motief. In een groep gedragen ze zich vaak ook anders, ze willen bijvoorbeeld stoerder overkomen,” vertelt Kolsté, “Als een gepeste leerling blijft zwijgen over de situatie, dan wordt het ook moeilijker om de pester te helpen.”
Kolsté’s advies luidt: “Zoek iemand in vertrouwen, je hoeft er echt niet alleen mee te zitten. Zolang een kind praat is er namelijk altijd kans op verandering.
Isa Weustink 
Annemarein Metz 
Coen Schellevis