Op zijn dertiende werd hij het huis uitgezet vanwege huiselijk geweld. In oktober begint zijn avontuur als ondernemer. Gideon Ogbe uit Deventer wist het voor elkaar te krijgen, ondanks alle tegenslagen in zijn leven. Hij houdt van voetballen en gaat veel naar de kerk.

”Uitdagend, doorzetten en geloof.” Zo omschrijft hij zijn jeugd, die niet altijd even makkelijk is geweest. Vanaf jongs af aan loopt het niet soepel in huize Ogbe, zijn ouders scheidden, Gideon heeft last van snel kwaad worden, en zijn vader verdwijnt steeds meer uit beeld. “Gideon is een koppige jongen”, zegt zijn moeder, waar hij nu weer contact mee heeft. Op een punt gaat het helemaal mis, en gebruikt Gideon fysiek geweld richting zijn moeder. Daarom wordt hij ook uit huis gezet, en komt hij bij verschillende pleeggezinnen terecht. ”Het was allemaal niet even makkelijk,” zegt Gideon, en je ziet even de pijn in zijn ogen. In totaal is hij negen keer verhuisd. ”Ik was na een jaartje wel klaar met de plekken waar ik zat.” Hij had moeite met zich blootstellen voor andere pleegouders, het waren immers niet zijn echte vader en moeder. Nu heeft hij zijn eigen studiootje, dicht aan de IJssel.  

En daar is die dan ook heel blij mee. Hij geniet van elke ochtend rustig wakker worden, en kan zich goed vermaken. ”Ik ben blij dat ik nu echt helemaal alleen woon, de rommel van anderen om mij heen trok ik niet langer.” Dat hij dit zegt, heeft natuurlijk een reden. Gideon woonde lang bij een jongerengroep met jongeren die soortgelijke problemen hadden. Deze jongeren waren totaal niet Gideons type. ”Er lag soms cocaïne op de salontafel.” Hij wilde niet die kant op, hij wilde niet het verkeerde pad bewandelen, en dat is hem dan ook gelukt. ”God heeft mij gesteund in moeilijke tijden, door Hem, en door mijn doorzettingsvermogen, sta ik waar ik nu sta.” Zegt hij, terwijl hij naar zijn doopakte kijkt.  

Begin oktober komt hij met zijn eigen bedrijf. Een kledingbedrijf. ”Mijn doel is om met gelovige teksten jongeren te bemoedigen.” Hij vindt het niet leuk om voor een baas te werken. Vroeger wilde hij wel al zijn eigen bedrijfje startten, alleen de vraag was hoe. Nu heeft hij daar dus een antwoord op. ”God heeft me geleid in dit proces.” Zijn doel is ook om door de kleding mensen positiever in hun vel te laten zitten. En het moet allemaal betaalbaar zijn. ”Ik kom zelf niet uit een rijk gezin, helemaal niet zelfs, dus ik vind het belangrijk dat de kleding die ik maak voor iedereen toegankelijk is.” GOJI, dat is de naam van het bedrijf. ”Grounded, Optimised, Joyful and Inspiring.  

”Door mijn verleden leer ik om ook hierin door te zetten.” Want soms verkijkt hij zich op hoeveel werk het wel niet is, en hoeveel werk er nog gaat komen. Daar kan die wel om lachen. “Misschien heb ik het een beetje onderschat.” Hij is ook realistisch: ”Tegenslagen gaan ook nog komen, want welk bedrijf loopt er nou in één keer op rolletjes?” Hij wil de handdoek dan ook niet zomaar in de ring gooien, maar dat heeft hij vroeger ook niet gedaan, dus heeft hij de indruk dat dat wel snor zit.  

”Ik wil dat mijn naam iets betekent.” Gideon hoopt dat door dit bedrijf te starten, hij later kan terugkijken met de gedachte: ”Ik heb iets betekent voor mensen.” Gideon is nu vooral bezig met de ontwerpen voor de hoodies en T-shirts, en hij hoopt dat dat zo snel mogelijk wordt afgerond, zodat hij kan gaan beginnen met de fotoshoots. De research is gedaan, en het bedrijf gaat bijna live.  

Hij hoopt dat hij een dookbraak kan maken met zijn bedrijf, en dat er in de komende jaren veel aandacht wordt geschonken aan jongeren met een moeilijke jeugd. Daarnaast is zijn droom om het profvoetbal te halen ook nog steeds levend. Het liefst richt hij zich wel op dit project. ”In de Bijbel staat dat je soms dingen moet opofferen om tot iets beters te komen.” Het profvoetbal geeft hij dus dan het liefst op, de gedachte tenminste. ”Ik zou dat wel lastig vinden, zegt hij, terwijl hij naar zijn voetbalschoenen kijkt.”  

”Succes betekent voor mij financiële vrijheid, en liefde natuurlijk.” De liefde voor zijn ouders is nog steeds erg groot, mede door wat er vroeger is gebeurd. Maar het verleden blijft het verleden, en het contact tussen Gideon en zijn ouders is inmiddels weer stabiel. Zijn moeder is elke zaterdag bij de voetbalclub te vinden, en zijn vader komt regelmatig langs. Wat betreft het financiële deel, is voor hem heel duidelijk: ”Een dikke bak hebben is natuurlijk niet verkeerd,” zegt hij lachend. 

Tot slot zegt Gideon tegen mensen met een soortgelijke situatie het volgende: ”Geef niet op! Het is allemaal niet even makkelijk, en het gaat ook niet makkelijker worden. Maar als je er eenmaal uit bent, ga je trots zijn op jezelf en dankbaar zijn dat het is gebeurd.” Want dat is Gideon nu ook. Dankbaar.  

Foto: Gideon Ogbe