De jonge politica, Nicolien Boekhoudt (25), zet zich als fractievoorzitter van de PvdA Hengelo in voor de veiligheid van vrouwen in de openbare ruimte. Na de grote maatschappelijke discussie die is ontstaan over recente geweldsincidenten richting vrouwen, organiseerde Nicolien binnen twee dagen een nachtelijke fietstocht in Hengelo. Ze weet als geen ander hoe het is om zich als vrouw onveilig te voelen, iets wat ze als tiener zelf aan den lijve ondervond.

De zacht gloeiende lantaarns weerkaatsen zwak op het wegdek. In de verte de donkere tunnel, die de Hasseler Es verbindt met het Hengelose centrum, waar in het holst van de nacht de deelnemers van de nachtelijke fietstocht zich doorheen wagen. Het gevoel van saamhorigheid raakt Nicolien, wanneer alle fietslichten de tunnel vullen. “Het was gewoon heel gezellig.” Zelf fietst ze langs deze plek nooit met het gevoel ‘het is hier gezellig’. De afgelegen tunnel voelt voor haar onbetrouwbaar. Het idee dat je niet weet wat er achter die boom staat, wat er over een paar honderd meter gebeurt of dat er geen toezicht is, geeft haar een onveilig gevoel. “Hoe is het mogelijk dat de nacht niet meer voor vrouwen bedoeld is?”

Als raadslid is ze al drie jaar bezig om het thema straatintimidatie prioriteit te geven binnen de gemeente. “Als er vragen worden gesteld over straatintimidatie of een motie over femicide wordt ingediend, dan is de kans dat ik als eerste naam daar sta vrij groot” Ze is de jongste in de raad en een jonge vrouw. “Ik ben hier ook gewoon diegene die hier dagelijks het vaakst last van heeft.”

Daarna vertelt ze over de afgelopen zomer, die een aanleiding gaf voor de tocht. Hier werden meerdere geweldsincidenten tegen vrouwen heel erg zichtbaar in het nieuws, denk hierbij aan het vermoorde meisje Lisa (17).  Ze fietste terug na een avond uitgaan, maar kwam niet meer thuis. “Er vergt bijna elke vrouw ’s avonds het gevoel: weet ik wel zeker dat ik ’s nachts in mijn eentje ga fietsen.” Het gevoel van onmacht, gecombineerd met de behoefte aan actie zette Nicolien aan het denken. Na campagnes als ‘Wij Eisen De Nacht Op’, dacht ze: “Door het hele land wordt deze fietstocht georganiseerd, waarom doen we dat ook niet in Hengelo?”

Als jonge, vrouwelijke fractievoorzitter is haar politieke motivatie niet alleen wat haar zo verbindt met dit onderwerp, er zit ook een hele persoonlijke en kwetsbare kant aan Nicoliens verhaal. Op haar zestiende werd ze aangerand op weg naar school. “Dat was heel heftig voor mij. Ik deed uiteindelijk wel aangifte, maar voor iedereen om mij heen was het daarna ook afgesloten. Bij mij ging dat wel echt door.” Ze kwam in een patroon terecht, waarin ze andere routes fietste, de bus nam of er voor zorgde dat iemand haar thuis bracht. Later heeft ze dit voor haarzelf best wel goed kunnen afsluiten totdat er een soortgelijke gebeurtenis plaatsvond met een bekende op de universiteit. “Iedereen wist dat er wat ging gebeuren wat ik niet wilde, maar niemand deed gewoon wat.”

Ze denkt terug aan een van de eerste vragen die ze kreeg na haar aanranding: wat had je aan? “Het was aan het regenen, het was koud en ik had een dikke trui en een joggingbroek aan”, daar kon ik niets fout aan hebben gedaan.” Nicolien merkt dat je best wel snel een opmerking of een eerste reactie krijgt hierover, maar dat moet het er volgens haar helemaal niet toe doen. Dit soort incidenten en opmerkingen bevestigen dat er in de samenleving toch iets niet helemaal goed zit.

Na haar eerste aangifte heeft Nicolien voor de andere incidenten geen aangifte gedaan. Ze wil graag dat de drempel om aangifte te doen voor vrouwen minder hoog wordt, zo ziet ze graag terug dat er één centraal punt voor deze meldingen wordt gecreëerd. “Je voelt je zelden zo kwetsbaar als op dat moment, dan vraagt het heel veel van je om een stap te zetten en naar de politie te gaan of met iemand erover te praten.” Daarnaast wil ze de gemeente ook aansporen om meer aandacht te geven aan sociale veiligheid en het vrouwelijk perspectief tijdens ruimtelijke ontwikkelingsprojecten. “Er worden soms keuzes gemaakt op basis van duurzaamheid, denk aan verlichting die gaat dimmen als er niemand is. Dat is echt heel kut als vrouw, want dan kun je echt niet zien wat er verder is.”

Tijdens de fietstocht namen ook mannen deel, de gesprekken die zij voerde over onveilige gevoelens op straat waren echt een ‘eye opener’ voor hen. Deze mannen hebben er nooit over nagedacht dat het een ding was, dat vrouwen ’s nachts niet door dat tunneltje fietsen. Ze vond het heel mooi dat deze gesprekken zo op gang kwamen en lieten zien, “dit doet het met ons”. Zulke gesprekken kunnen volgens Nicolien een kantelpunt vormen in de samenleving. Toch ligt de kern van het probleem ook ergens anders, volgens Nicolien Boekhoudt. Mannen maken snel seksistische grapjes, wat binnen de cultuur valt dat je alles maar kan maken richting vrouwen. Ze zou graag terug willen zien dat iedereen hier wat bewuster mee omgaat. Hier doelt ze op de mannen die grappen maken, op de mannen die dit niet doen en ook vrouwen die hiermee in aanraking komen. “Dat ze zeggen: weet je wel wat je nu doet, dit is niet normaal wat je zegt.” Voor Nicolien begint deze verandering bij bewustzijn. “Ik denk dat het wel heel mooi zou zijn als we dat meer zouden kunnen doen samen.”

Foto: Nicolien.Boekhoudt (Instagram)