Teun Heijmans

Raymond Aronds weet als geen ander hoe het is om verstrikt te raken in de wereld van het gokken. Vanaf zijn veertiende was hij in de ban van kansspelen. Toen hij zijn moeder vertelde dat hij verslaafd was, vertrok ze richting Duitsland. Vandaag de dag is hij eigenaar van SLICKS, een stichting die zich inzet voor betere wet- en regelgeving omtrent (online)gokken.

Terwijl hij een slok van zijn koffie neemt, begint Aronds over zijn carrière die hij achter de rug heeft. Hij werkte jaren bij de spoorwegen, runde twee horecagelegenheden en heeft hij zeventien jaar gewerkt als ambtenaar bij de gemeente. Van buitenaf leek het alsof alles voor de wind ging. Toch was niks minder waard; gokken had een vaste plek in zijn leven. Als tiener begon hij met gokken, pas 40 jaar later wist hij permanent te stoppen. 

Hij leunt achterover en zegt: ‘’Ik wil graag dat mensen niet dezelfde weg hoeven te bewandelen als ik. We moeten beter ingelicht worden, want ik wist ook van niks’’, vertelt de Amsterdammer. Daarom voelde hij de noodzaak om zijn eigen stichting op te zetten: SLICKS. Hij stelt zich met zijn organisatie als onafhankelijke belangenbehartiger op voor kwetsbare kansspelspeler. ‘’Er moet een maatschappelijke bewustwording komen. Het is een groeiend probleem, en we moeten als maatschappij hier iets aan doen’’.  

Gokbeleid

Raymond zoekt naar de juiste woorden wanneer het over het Nederlandse gokbeleid gaat. In 2021 werd online gokken gelegaliseerd. Sindsdien is er veel ophef rond deze beslissing. Hij is het eens met deze ophef: ‘’het online gokken mocht nooit legaal worden, en al helemaal niet in de coronatijd. Mensen waren opzoek om zich thuis te vermaken en vonden dit in online gokken.’’ Het online gokken heeft zich ook na de corona tijd voortgezet. 

Hij ziet een bredere maatschappelijke trend waarin gokken steeds meer als iets normaals wordt gezien. Hij schudt zijn hoofd en zegt: ‘’Het is natuurlijk belachelijk dat we gokken normaal zijn gaan vinden. De maatschappij gaat naar de klote door die normalisering van het gokken. We zullen extra stappen moeten zetten om de schade die nu al is aangericht te herstellen,’’ zegt hij resoluut.

40 jaar gokproblematiek

“Mijn gokprobleem is me eigenlijk met de paplepel ingegoten,” vertelt Raymond. “Mijn vader was gokverslaafd, en eigenlijk raakte het hele gezin erdoor beïnvloed. Ik heb mijn hele leven lang gegokt. Tegelijkertijd werkte ik gewoon, bij de spoorwegen, in de horeca met twee eigen ondernemingen en later als ambtenaar bij de gemeente. Maar het gokken bleef altijd doorgaan.”

Hij vertelt zonder omwegen “Relaties hielden geen stand. Met iemand die gokverslaafd is, is het moeilijk samenleven. Die kiest bijna altijd voor het gokken. Dat heb ik ook gedaan.” Toen Raymond op latere leeftijd besefte dat hij een probleem had, zocht hij hulp. “Ik vertelde het aan mijn moeder, maar die schrok zo erg dat ze een paar weken naar mijn broer in Duitsland vertrok. Ze wilde er niet over praten. Dat was heftig.’’ Vervolgens heeft Raymond besloten om in therapie te gaan. “Mijn eerste echte therapie begon bij een lotgenotengroep bij Jellinek. Na twaalf dagen therapie kwamen we met vier mensen nog één keer per maand samen om te praten, maar al snel viel iedereen weer terug in zijn oude gedrag. Toen dacht ik: hoe kan dat? We hebben allemaal therapie gehad, maar niemand houdt het vol.”

Dat besef werd het begin van zijn onderzoek naar de gokindustrie. “Ik wilde weten wat er écht achter zat. Lag het aan mij, of aan hoe die hele industrie in elkaar zit? Ik merkte dat de wereld achter het gokken ontzettend ondoorzichtig was. De anderen gingen terug naar hun werk, maar ik ben blijven graven.”

Met een kleine glimlach vervolgt hij: “Dat onderzoek leidde uiteindelijk tot de oprichting van SLICKS,” meldt Raymond. “We wilden transparantie brengen in een wereld waar te veel misgaat. En pas de laatste jaren begint dat eindelijk effect te hebben.”

In de hulpverlening schiet het volgens collega Floor van Bakkum ook nog altijd tekort. ‘’Gokverslaving is altijd een ondergeschoven kindje geweest in de verslavingszorg. Pas in 2015 kwam het op de DSM-lijst, naast alcohol- en drugsverslaving. Pas toen kwam er wat meer interesse. Maar in vergelijking met andere verslavingen krijgt gokken nog steeds veel te weinig aandacht.’’

Volgens Raymond moet de overheid meer verantwoordelijkheid nemen. Niet alleen door strengere regels te hanteren, maar vooral door beter beleid te creëren en meer te investeren in preventie en voorlichting. ‘’Er moet veel meer bewustwording komen, niet alleen onder jongeren, maar in de hele maatschappij.’’

Foto: unsplash.com