Aan het begin van de coronapandemie, toen alles nog onzeker was en vooral alles schoon moest worden gehouden, kwam verpleegkundige Karin Reimerink tot een onprettige ontdekking. Op de afdeling van het verzorgingstehuis in het Gelderse Rheden, waar ze oudere mensen verzorgde, kreeg ze de boodschap dat ze de schorten van een dag eerder moest hergebruiken. “We moesten erg zuinig omgaan met de materialen”, zegt Reimerink in de woonkamer van haar huis in Dieren, “bijvoorbeeld wanneer een cliënt besmet was met corona werden de schorten hergebruikt. Die hingen we dan op in de douche in de kamer van deze cliënt. Wanneer we weer terugkwamen bij deze persoon trokken we hetzelfde schort weer aan. Dit moest wel vanwege het tekort.’’
Uit een recentelijk gepubliceerd rapport van de Nederlandse arbeidsinspectie bleek dat zorginstellingen steken hebben laten vallen, voornamelijk bij het in kaart brengen van de risico’s voor de werknemers en het beschikbaar stellen van materialen. Het rapport gaat over de maatregelen die werden genomen om verspreiding van het coronavirus in verzorgingshuizen te voorkomen tijdens de coronapandemie. Karin Reimerink kan veel over deze periode vertellen. Zij werkte namelijk als verzorgster in zo’n verzorgingshuis tijdens de pandemie.
Op jonge leeftijd kwam Karin al in aanraking met zorgbehoevende mensen. Zij had een dementerende oma waar ze vaak op bezoek kwam. Dan reed ze haar rond met een rolstoel. Toen kwam Reimerink erachter dat ze later graag oudere mensen wilde helpen. ‘’Ik was erg geïnteresseerd in de oude mens en mensen helpen, op school gaf ik er zelfs presentaties over.’’ Ze werkt in een verzorgingshuis met verschillende soorten cliënten, zo zijn er mensen met fysieke klachten en is er een afdeling voor mensen met dementie.
Op de vraag of zij vindt dat zij en haar collega’s genoeg tegen het virus zijn beschermd antwoordt ze: ‘’In het begin was het een beetje zoeken, omdat er te weinig materiaal was, maar later kwam dit opgang en was er voldoende materiaal aanwezig. We moesten erg zuinig omgaan met de materialen.’’
Ook zijn Karin en haar collega’s meerdere keren besmet geweest met het virus. ‘’Zelf heb ik een aantal keren corona gehad, maar daar ben ik snel weer bovenop gekomen.’’ Een collega van Karin heeft wel Long COVID opgelopen. Ze heeft hierdoor haar werk moeten beëindigen en onlangs afscheid genomen van haar team. ‘’Dat is erg pijnlijk. Ze kan amper zelf nog wat, stukjes lopen kosten zelfs veel moeite. Ze is nu zelf hulpbehoevende.’’
Reimerink vertelt dat het werken in een verzorgingshuis tijdens de pandemie erg heftig was. Ze gebruikt vooral het woord ‘’verdrietig’’ veel om deze periode te omschrijven. ‘’Er zijn in die tijd veel bewoners/cliënten overleden. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Er is toen ook een psycholoog aangesteld om personeel de gelegenheid te bieden om hun gevoelens te uiten. Het is best heftig wanneer er veel bewoners overlijden. Mensen glippen onder je handen vandaan.’’
‘’Er was een echtpaar, de man kwam te overlijden. Maar de vrouw kon de begrafenis niet bijwonen, ze mocht het huis niet uit. De lijkenwagen reed langs het verzorgingshuis, de vrouw stond achter het raam met een collega om zo afscheid te nemen’’, vertelt Karin. Een van de vele voorbeelden die ze benoemt. Een typerende situatie in verzorgingshuizen tijdens de pandemie.
Maar hoe pas je coronamaatregelen toe op dementerende mensen? Dat bleek lastig te zijn. ‘’Toen er corona uitbrak op de afdeling met dementerende cliënten hebben we besloten om de bewoners daar rond te laten lopen en het personeel met beschermende kleding aan te laten werken. Daar was het wel heftig omdat je daar de hele dag met die pakken rond moest lopen. Een vrouw op deze afdeling merkte toen op: wat zie je er gek uit, kan je geen normale kleren aandoen?’’
