Niels Koorn is nog maar 17 jaar oud en heeft nu al een grote droom: scheidsrechter worden in het betaald voetbal. Tijdens de week van de scheidsrechter is er aandacht voor scheidsrechters. De agressie richting scheidsrechters neemt namelijk alleen maar toe. Niels laat zich er niet door tegenhouden. “Niets van aantrekken en keihard werken.” 

Het is een regenachtige woensdagavond op het voetbalveld van FC Uden. De regen houdt de mensen op het veld niet tegen. Het geluid van trainers die tips roepen naar hun spelers en vrienden die zich klaarmaken voor de training is de achtergrond voor het gesprek met Niels. Hij komt aan op de fiets met zijn capuchon op tegen de regen. Het natte weer is geen reden om minder vrolijk te zijn. Alleen al dat hij over scheidsrechteren mag praten, zorgt voor een lach op zijn gezicht. Met een Brabants accent geeft hij het eerste fluitsignaal om het gesprek te laten beginnen: “Ik heb er zin in!” 

Wat vind je nou zo leuk aan het fluiten? 

‘Dat je de baas bent op het veld.” Hij geeft direct antwoord en glimlacht erbij. “Je hebt de leiding over iedereen. Ik heb dat eerst wel gecombineerd met voetballen, maar na een jaar ben ik daarmee gestopt. Toen ben ik gaan focussen op het fluiten. Nu is dat mijn passie en ga ik mijn best doen om hogerop te komen.”  

Wat ‘hogerop’ dan precies betekent, daar is hij heel duidelijk over: “Betaald voetbal. Dat er in een stadion 50.000 mensen naar je komen kijken, dat lijkt me echt geweldig.” Hij leeft op wanneer hij praat over zijn droom. “Nu ook al: als er veel mensen langs de kant staan op zaterdag, dat is echt leuk! Dan voel je je toch wel speciaal, omdat al die mensen naar jou komen kijken.” Niels weet ook wel dat de mensen er toch eigenlijk zijn voor de spelers: “maar ik leid die wedstrijd. Hij moet erom lachen. Het is een oprechte lach, die tekent hoe gelukkig het scheidsrechteren hem maakt. Toch hangt boven het vak van scheidsrechter steeds vaker een negatieve wolk. 

De agressie in het voetbal neemt alleen maar toe. Hoe ervaar jij dat? 

“Het gebeurt veel dat je commentaar krijgt vanaf de zijlijn. Afgelopen week kwam er een trainer zelfs op het veld, dus die moest ik eruit sturen. Dat weigerde hij. Toen moest ik hem een kaart geven.” Niet alleen trainers, maar ook supporters geven vaak commentaar op de scheidsrechter. “Daar blijf je toch het hele weekend wel mee bezig in je hoofd.” Toch probeert hij er niks van aan te trekken wat de mensen langs de kant te vertellen hebben. “Ik heb zelf een begeleider. Hij geeft mij tips en vertelt wat ik goed en fout doe. Als hij zegt dat ik iets verkeerd heb gedaan, dan ga ik daaraan werken. Daar hebben de mensen langs de kant niks over te zeggen.” 

Toen Niels net begon met fluiten, gebeurde het dat het uitspelende team het niet eens was met zijn beslissing. “Ze liepen toen gewoon weg. Ze zeiden tegen mij: scheids, zoek het maar uit.” Dat kwam hard aan. “Ik heb toen wel gedacht, moet ik er niet gewoon mee stoppen? Die gedachte heeft ook wel een paar weken aangehouden.” Uiteindelijk heeft Niels zich er niks van aangetrokken en is toch doorgegaan als scheidsrechter. Zijn liefde voor het vak was ondertussen toch te groot geworden om ermee te stoppen. “Ik laat me niet uit het veld slaan.” 

Hij is niet bang dat er wat ergs gebeurt op het veld, ondanks de nieuwsberichten die steeds vaker in de media verschijnen. “Ik weet dat het kan gebeuren, maar ik denk er nooit over na. Natuurlijk, als er wordt gefloten en boe-geroepen vanaf de kant, dan is dat moeilijk om mee om te gaan. Ik probeer daar alleen maar van te leren.” Dat doet hij bijvoorbeeld tijdens cursussen die de KNVB aanbiedt. Als hij hogerop wil, zal hij deze cursussen steeds meer nodig hebben. “De agressie neemt alleen maar toe, helaas. Misschien dat dat hoort bij de sport. In het voetbal heb je veel aanstellerij en mensen die dan boos worden. Dat is jammer. In het hockey heb je dat bijvoorbeeld veel minder.”  

Op dit moment fluit Niels verschillende teams, ook de senioren. Mensen die een stuk ouder zijn dan hem dus. Wanneer hij dat vertelt, verschijnt er toch wel een trotse glimlach op zijn gezicht. “Ik laat me niet uit het veld slaan door die ouderen. Ook bij die wedstrijden ben ik de baas op het veld.” 

Hoe zorg je daarvoor? 

“De mensen die buiten het veld staan, dus de supporters langs de kant, daar geef ik niks om. Ik kan die mensen wel kaarten geven, maar dat doe ik niet. Dat is tijdverspilling en daar worden die mensen waarschijnlijk alleen maar bozer van.”  

Heb je ook een advies voor jongeren die ook scheidsrechter willen worden? 

‘Oefen op je conditie. Je moet als scheidsrechter de beste conditie van het veld hebben.” Hij is hier zelf ook druk mee bezig, elke woensdag en maandag loopt hij hard om zijn conditie te verbeteren. Daarnaast is hij druk bezig met het leren van de spelregels. Thuis studeert hij er hard op en volgt hij cursussen van de KNVB. Toch is dat volgens hem niet het belangrijkste. “Maak je over de regels maar geen zorgen, dat leer je wel als je aan het fluiten bent.” Wat is dan wel het belangrijkste? “Laat zien dat je de baas bent op het veld!” 

Foto: Niels Koorn