Een op de vier jonge werknemers in Nederland ervaart een hoge werkdruk, waardoor zij vaker last krijgen van burn-outklachten. Zo ook Zaryta Westerhof (22), die tijdens de coronaperiode een burn-out kreeg.
“Twee jaar geleden, rond december, overkwam het me: een burn-out.” Zaryta Westerhof werkte in 2021 voor de klantenservice van Bol.com. Dit was precies in de tijd van corona, waardoor veel mensen online bestelden en het erg druk was op de klantenservice. “Het begon met klachten die ik niet helemaal kon plaatsen, maar na verloop van tijd kon ik niet meer ontkennen dat er iets serieus mis was. Dat was het moment waarop ik me ziekmeldde en een afspraak maakte met mijn huisarts. Het was een zware periode, en de druk van de pandemie maakte alles nog complexer.”
“Mijn moeder merkte als eerste op dat er iets mis was. Ze had zelf ooit een burn-out en herkende de symptomen bij mij. Haar inzicht was een wake-up call. Mijn vader had meer moeite om mijn situatie te begrijpen. Hij kon mijn klachten niet volledig plaatsen en dat zorgde soms voor onbegrip.”
“Mijn burn-out ontstond door verschillende factoren. Ik werkte bij de klantenservice van Bol.com en de kerstdrukte zorgde voor overvolle telefoonlijnen, terwijl er ook nog eens een groot personeelstekort was. Boze klanten eisten hun tol en ik zat niet goed in mijn vel.”
“De emmer kan dan op een dag overlopen.”
“Ik besefte me dat ik niet verder kon op deze manier. Bovendien maakte de pandemie het nog ingewikkelder. De avondklok en de wereld die tot stilstand kwam, zorgden ervoor dat ik me steeds meer geïsoleerd voelde. Werk en privé waren niet meer van elkaar te onderscheiden omdat ik vanuit huis werkte.”
“De weg naar herstel was hobbelig. De eerste hindernis was het wachten op behandeling. De wachttijden bij psychologen waren schrikbarend lang, en dat betekende dat ik nog eens drie à vier maanden in de wacht stond voordat ik daadwerkelijk hulp kreeg. Maar ik wist dat ik die hulp nodig had, dus ik hield vol. In april 2021 kreeg ik eindelijk de diagnose: een burn-out.”
“Tijdens mijn therapie ontdekte ik dingen over mezelf. De diagnose van een sociale angststoornis was een verrassing, en het was in het begin behoorlijk overweldigend. Maar ik heb geleerd ermee te leven. Ik besefte dat ik te veel waarde hechtte aan wat anderen van me vonden. Gedurende de therapie kreeg ik handvatten om hiermee om te gaan, en ik leerde om vaker ‘nee’ te zeggen. Dat was iets wat ik nooit durfde, uit angst dat mensen me minder aardig zouden vinden of me als ongeschikt zouden beschouwen als ik weigerde. Dit zorgde ervoor dat ik mijn eigen behoeften verwaarloosde.”
“Mijn therapeut gaf me verschillende ‘huiswerkopdrachten’ om beter te leren communiceren en mijn grenzen aan te geven. Ik begon meer leuke dingen voor mezelf te doen, iets wat ik al te lang had verwaarloosd. Deze lessen neem ik mee in de toekomst. Om terugval te voorkomen, ga ik nu veel eerder in gesprek met mijn leidinggevende. Ik kan mijn grenzen duidelijk aangeven, ken mijn zwaktes en mijn sterke punten.”
“In mijn privéleven vertelde ik veel mensen over mijn burn-out, waardoor ik ook hier mijn grenzen kon aangeven. Als ik met iemand wilde afspreken en het lukte niet vanwege een gebrek aan energie, had ik nu het zelfvertrouwen om dit eerlijk aan te geven. Mijn vrienden begrijpen het. Dit heeft mijn vriendschappen versterkt.”
“Ik ben nu officieel hersteld van mijn burn-out en daar ben ik trots op. In het begin leek het onmogelijk om hieruit te komen, maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Ik heb nu een nieuwe baan waar de sfeer gezonder is. Dit geeft me veel rust en ruimte om weer te genieten van het leven. Ik onderneem weer dingen en ben meer buiten. Ik voel me nu veel beter dan een paar jaar geleden. Mijn burn-out heeft me veel geleerd, en ik koester de kennis en vaardigheden die ik tijdens mijn herstel heb opgedaan. Het is een reis geweest met ups en downs, maar ik ben sterker en veerkrachtiger uit deze ervaring gekomen. Ik heb geleerd dat het oké is om voor mezelf te zorgen, mijn grenzen te stellen en af en toe ‘nee’ te zeggen. Mijn burn-out is een deel van mijn verhaal geworden, een hoofdstuk dat me heeft gevormd en me de kracht heeft gegeven om door te gaan.”