De situatie in Israël en Palestina houdt veel mensen bezig. Een deel van de Nederlanders kiest partij voor Palestina. Wereldwijd zijn er meerdere Pro-Palestina demonstraties waarbij mensen de straat om gaan om hun solidariteit voor de Palestijnen uit te spreken. Ook in Nederland vinden dit soort demonstraties plaats. In Amsterdam zijn 15 duizend mensen bijeengekomen om aandacht de vragen voor de situatie in Palestina. Wie zijn die mensen die demonsteren voor Palestina, wat zijn hun denkbeelden en waarom staan zij daar?
Normaal gesproken zouden alle ogen in Amsterdam gericht zijn op de marathon van Amsterdam, maar vandaag is dat slechts een bijzaak. Verschillende Palestijnse Nederlanders speechen. Palestijnse vlaggen wapperen heen en weer. Een 16-jarig meisje klimt het podium op en vertelt over haar familie in Palestina. Er klinkt ongeloof in haar stem als ze vertelt over haar tante die is omgekomen bij een raketaanval in de Gaza.
Free, free Palestine
“Free Free Palestine” scandeert de menigte. Na elke speech klinkt deze kreet luider en luider. De mensenmassa vertrekt in de richting van het Westerpark. Het is geen stille mars. Mensen zingen leuzen, tillen elkaar op en staan te springen bij een grote Palestijnse vlag. Eén van de mensen die aan het springen is bij deze vlag is de 19-jarige Amina, volgens haar is er te weinig aandacht voor het leed van de Palestijnen. “Het gebeurt al 75 jaar en het interesseert niemand, maar als witte mensen doodgaan raakt de wereld in paniek. Het is goed dat al deze mensen hier zijn. We strijden tegen een nucleaire grootmacht die gesteund wordt door imperialistische en koloniale mogendheden. Elke stem hier, is een tegengeluid tegen het propaganda-apparaat van Israël. Ze nemen het verhaal van het Palestijnse leed over en gebruiken dat alsof dat hun eigen verhaal is.” Amina maakt grote gebaren. Ze vertelt haar verhaal met veel emotie. Ze is vooral boos op de westerse steun voor Israël. “Als je hier staat, dan laat je zien dat je een menselijke kant hebt en tegen genocide bent. Maar in het westen geeft men niets om gekleurde mensen.”
Familie en vrienden in Palestina
De Palestijnse Leha vindt het fantastisch dat er zoveel mensen zijn gekomen. “Het is prachtig. Ik voel mij heel erg gesteund. Ik word er erg emotioneel van, ik heb nog nooit zoveel mensen samen gezien voor Palestina. Ik heb nog familie daar wonen. De meeste konden daarvoor ontsnappen, maar er wonen nog verre familieleden in Gaza. Toen ik het nieuws zag was ik erg verdrietig, maar ook erg gefrustreerd omdat Palestijnse levens niet dezelfde waarde hebben als Israëlische levens. Er zijn duizenden van ons vermoord, maar er zijn geen monumenten voor ons.”
Amina komt zelf uit Egypte en Libanon. “Ik heb ook Palestijnse vrienden maar godzijdank zijn zij nu niet in Gaza. Het maakt niet uit of je Palestijnen kent. Het zijn mensen en als je geeft om de Holocaust dan moet je ook geven om de Palestijnen, want dit is een genocide!”
De stoet staat even stil. Er slaan mensen op trommels. Een oude man zweept de menigte op. Boosheid, verdriet en machteloosheid zijn duidelijk aanwezig. De 26-jarige Sanne* voelt zich ook machteloos. “Ik heb vrienden in Palestina. Israël voert nu al jaren een koloniaal apartheidsbeleid. Ik heb niet het gevoel dat ik iets kan doen.” Meedoen aan dit protest is volgens Sanne het minste dat ze kan doen. “Ik voel mij vooral erg verdrietig, boos en machteloos. Ik hoop dat er met deze demonstratie aandacht komt voor het apartheidsbeleid dat Israël nu al 75 jaar voert. In Gaza zitten mensen in een openlucht gevangenis, je zou het misschien wel een concentratiekamp kunnen noemen. Ze hebben daar geen water, geen eten en geen elektriciteit. Ze kunnen nergens naartoe. In de Nederlandse media wordt vaak gedaan alsof er een conflict of oorlog is, maar Israël onderdrukt de Palestijnen. We zouden tegen apartheid, onderdrukking en genocide moeten zijn.” Sanne hoopt dat de Nederlandse pers na de demonstratie meer aandacht gaat besteden aan het Palestijnse perspectief.
Sanne wil liever niet met haar echte naam online. Ze is bang dat ze niet naar Israël mag reizen als ze pro-Palestijnse uitlatingen doen. Zij is niet de enige met deze angst. Veel demonstranten zijn bang dat ze problemen krijgen met de Israëlische autoriteiten. Volgens Sanne houden de Israëlische inlichtingen alle uitlatingen over Palestina en Israël nauwlettend in de gaten.
Naast veel Palestijnse vlaggen zijn er ook een aantal socialistische en communistische vlaggen te zien. Eén van de mensen die bij deze rode vlaggen loopt is 66-jarige Halinka.
Halinka is namens de Rode Morgen aanwezig bij de demonstratie en is de schrijfster van hun ‘Vrijheid voor Palestina’ manifest. De Rode Morgen is een socialistische organisatie en één van de vele organisatie die betrokken is bij het pro-Palestina protest. In hun manifest noemt De Rode Morgen de Gazastrook een openluchtgevangenis.
Hamas
De Rode Morgen kijkt erg sceptisch naar de berichtgeving over de aanval van Hamas. In hun manifest schrijven ze daar het volgende over: “De Israëlische regering gebruikt Hamas, de ideale tegenstander, om het Palestijns verzet voor jaren achteruit te zetten en het leven van honderdduizenden mensen meer onleefbaar te maken.” Halinka licht deze uitspraak toe: “We hebben zelf geen vertrouwen in Hamas. Hamas is een organisatie die wij kennen als een organisatie die mede opgericht is door Israël. Ze doen deze actie precies op een moment dat het Netanyahu goed uitkomt en de Palestijnen zich heel slecht kunnen verdedigen.”
Voor deze uitspraak over Hamas is gaf Halinka verder geen toelichting. Er is geen bewijs dat Hamas is opgericht door Israël. Hoe zit het eigenlijk wel? Peter Malcontent is hoogleraar en deskundige op het op het terrein van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Volgens hem heeft Israël, Hamas niet zelf opgericht, maar hebben zij vroeger wel Hamas gesteund: “In haar beginjaren ontving Hamas wel financiële steun van Israël. Dat deed Israël om zo een concurrent te creëren voor de Palestijnse bevrijdingsorganisatie Fatah van Yasser Arafat en tegenwoordig Mahmoud Abbas, President van de Palestijnse Autoriteit op de West Bank. Fatah was decennialang de machtigste Palestijnse militie en oefende ook het voorzitterschap uit van de Palestinian Liberation Organization (PLO), waarin alle Palestijnse milities verenigd waren. Hamas heeft daar nooit deel van uitgemaakt. Door Hamas aanvankelijk financieel te steunen hoopte Israël het gezag van de PLO en Fatah te verzwakken en een excuus te hebben om geen vredesbesprekingen met de Palestijnen te hoeven beginnen. Israël zou dan kunnen zeggen: “Wie vertegenwoordigt de Palestijnen eigenlijk.””
Halinka geeft aan dat de houding van de Rode Morgen ten aan zien van Hamas is veranderd. “We hebben altijd de Palestijnen gesteund ook tijdens de Intifada’s, maar we steunen Hamas niet meer. We zijn het niet eens met hun religieus-fascistische standpunten. We keuren het bewind van Hamas af. Ik sprak vandaag met vrouw die vertelde dat ze niet meer in Gaza zonder hoofddoek mogen lopen. “
Wat voor organisatie is Hamas eigenlijk? Volgens Peter Malcontent is Hamas meer dan alleen een terreurorganisatie. “Het was ook de regering van Gaza en in de begin dagen een sociaaleconomische hulporganisatie. Hoewel Hamas een fundamentalistisch islamitische organisatie is, kun je deze niet vergelijken met IS of Al Qaida. Die willen een wereldkalifaat stichten en zijn qua religieuze voorschriften vele malen strenger. Hamas richt zich enkel op de gewapende strijd met Israël. Anders dan IS en Al Qaida heeft het ook nog nooit terroristisch geweld elders, zoals in Europa, gepleegd.”
Vrijheid
Halinka is gaat al heel lang naar Palestina demonstraties. “Ik ben al sinds mijn twaalfde aanwezig bij demonstaties om Palestijnen te ondersteunen en dat was dus 55 jaar geleden. De afgelopen dagen waren vreselijk en hartverscheurend. Ik hoop dat we nu gaan nadenken hoe we de strijd kunnen ondersteunen, dat dit een steun is voor de mensen die in Gaza wonen en dat we ons gaan verenigen in de strijd voor de bevrijding. We moeten de strijd van de Palestijnen steunen. Wereldwijd staan er al heel veel mensen achter hen.”
Iets voorbij de rode vlagen van socialisten en communisten is de sfeer uitbundiger. Mensen steken vuurwerk af. Klimmen op bushokjes. Dragen elkaar op de nek en lopen rond met grote spandoeken. Sommige mensen lopen rond met tranen in hun ogen. Anderen hand in hand met hun kinderen. Mensen zijn emotioneel, maar de agressieve sfeer waar sommige mensen van tevoren bang voor waren blijkt mee te vallen. De demonstratie is niet alleen een plek van boosheid, het is ook een plek waar mensen bij elkaar steun vinden.
Om ons heen scanderen mensen:” From the river to the sea Palestine will be free.” Leha stopt even, ze kijkt naar de mensen met Palestijnse vlaggen en zegt met een trillende stem: “Ik wil alleen maar gelijk behandeld worden. Ik wil vrij zijn.”
*Sanne is niet haar echte naam. De echte naam van Sanne is bekend bij de redactie.