Een brug vormen tussen jongeren en de politiek. Sarah Oey (25) heeft het als oud-VN jongerenvertegenwoordiger voor duurzame ontwikkeling twee jaar lang gedaan via de onafhankelijke organisatie NJR (Nationale Jeugdraad). Soms werd ze pessimistisch, toch bleef ze altijd doorzetten. “Het waren niet altijd even leuke gesprekken, maar ik leerde er wel altijd van.”
Wat heb je allemaal gedaan in die twee jaar?
“Ik was met één been erg betrokken bij de politiek en met het andere been stond ik gewoon in de samenleving. Ik sprak daar veel met jongeren om hen te begrijpen en ik gaf gastlessen op scholen. Ik was verantwoordelijk voor het verenigen van die twee partijen.”
Je bent twee keer op de klimaattop geweest. Afgelopen december was die in Dubai. Hoe is het om voor al die grootheden te praten?
“Het is minder spectaculair dan veel mensen denken. Alle landen sturen delegaties, dat zijn beleidsmedewerkers die gespecialiseerd zijn in deze onderwerpen. De eerste week van de klimaattop is het politieke week, en daarin zie je wel eens grote leiders lopen. Zo heb ik Macron wel eens zien lopen, maar dat is echt een uitzondering. Het zijn vooral delegaties en andere organisaties die aanwezig zijn, waardoor er zoveel mensen zijn dat de kans niet zo groot meer is dat je iemand als Macron tegenkomt.”
Heb je wel eens tegenslagen gehad?
“Ik kreeg er vooral energie van, omdat er zoveel verschillende soorten mensen zijn. Het waren niet altijd even leuke gesprekken, maar ik leerde er altijd veel van. Ik kwam erachter hoe jongeren erin staan en waarop we dus moesten mikken. Ik heb wel eens bij de klimaattop in Dubai gedacht: ‘we zijn hier nu met z’n allen naartoe gevlogen, maar zo veel hebben we hier nog niet bereikt.’ Daar werd ik dan een beetje pessimistisch van, maar echte tegenslagen heb ik niet gehad.”
Hoe ging je daar dan mee om?
“Gelukkig zijn er ook mensen die je daar ontmoet die er op dezelfde manier instaan. Er zijn dus altijd wel mensen met wie je het er over kan hebben, maar je moet ook gewoon door.”
Je houdt je dus veel bezig met duurzaamheid in je werk, in hoeverre ben je ook bezig met duurzaamheid in je privéleven?
“Best wel veel. Ik eet bijvoorbeeld vegetarisch en als ik op vakantie ga probeer ik altijd met de trein te gaan. Maar als ik heel eerlijk ben vond ik het proces om oplossingen te vinden op internationaal niveau soms zo langzaam gaan, dat ik af en toe wel dacht: ‘ik ben nu heel erg mijn best aan het doen om niet te vliegen en geen vlees te eten, maar hoeveel zin heeft het eigenlijk als er op internationaal niveau zoveel niet lukt.’”
Toch moest je wel eens ver reizen als jongerenvertegenwoordiger, bijvoorbeeld naar Dubai. Heb je daar dan moeite mee?
“Nee, want dat is voor een goed doel. Wij vliegen daar heen omdat het belangrijk is dat wij daar zijn. Dat doel is voor ons zo belangrijk dat we die CO2 uitstoot een beetje voor lief nemen.”
Het is dus af en toe echt wel lastig en vermoeiend. Wat blijft jou hiervoor motiveren?
“De mens zet zich vaak boven de natuur. Dat vind ik heel dubbel en daar geloof ik niet in. Ik vind dat de mens gewoon onderdeel is van het ecosysteem en dat we daar goed voor moeten zorgen. Ik kan er niet goed tegen dat door het handelen van de mens dieren onnodig uitsterven of dat natuurgebieden vergaan. Een tweede punt is dat toekomstige generaties goed kunnen blijven leven. Iedereen onder de 40 jaar gaat al desastreuze gevolgen meemaken van klimaatverandering. Daar blijf ik voor doorgaan.”
Hoe wil je je in de toekomst blijven inzetten voor duurzaamheid wanneer je zelf geen jongere meer bent?
“Ik wil altijd de verbinding tussen jongeren en de politiek blijven opzoeken. Als ik straks 50 ben wil ik blijven weten wat voor jongeren belangrijk is en ik wil naar hen luisteren. Ik heb namelijk nu wel eens het gevoel dat oudere generaties dat niet altijd voor ons doen. Dus die verbinding blijven opzoeken vind ik erg belangrijk.”
