Precies zestig jaar oud, dat is de langspeelplaat die Leeuwarder Chris Koster (84) toevallig tegenkwam tijdens het opruimen. Op de plaat is het dubbelkwartet van de kweekschool Mariënburg Leeuwarden te horen, waar Koster destijds zelf bij zong. “Dit is een plaat dat als er tien van geperst zijn, dan is dat al veel. Ik zou niet weten wie nog meer zo’n plaat heeft.”
Hoe ben je de lp tegengekomen?
“Ik was mijn platenverzameling aan het doornemen en toen kwam ik deze plaat tegen. Ik wist niet eens meer dat ik hem had. De plaat is opgenomen in 1964, met andere woorden, ik was hem echt al heel erg lang kwijt! Ik herkende hem meteen. Ik had zelf op de buitenkant liederen geschreven, op de hoes, want die stonden er niet op. Je hebt van die dagen dat je nostalgische periodes hebt, dus ik wou hem graag nog eens horen. Ik heb de plaat op de platenspeler gezet, maar dat ding kraste joh! De naald sloeg regelmatig over, dus ik heb hem in 1964 vast vaak gedraaid. Maar daarna heb ik er dus nooit weer naar om gekeken. Toen heb ik gevraagd of iemand de plaat zou willen digitaliseren voor mij. Ik kwam een man tegen die zei: ‘Dat kan ik wel even voor je doen.’ Stomverbaasd was ik. Hij kreeg de plaat mee en een dag later kreeg ik de plaat weer terug met een usb-stick erbij waar alles opstond. Ik heb ernaar geluisterd, alle ruis en tikken waren verdwenen! Eigenlijk weer als vanouds.”
Wat voelde je toen je naar de digitale plaat luisterde?
“Toen ik ernaar luisterde kwamen de tijden van vroeger weer een klein beetje terug. Ik heb van 1960 tot 1965 op de kweekschool Mariënburg Leeuwarden gezeten. In die tijd zong ik heel veel in een dubbelkwartet. Dus we waren met zijn achten en samen trokken we door Friesland. We hebben ook opgetreden in een radioprogramma in Hilversum. Met andere woorden, aan die tijd denk ik nog met veel genoegen terug, want dat was een hele intensieve tijd. Onze dirigent was Jan Veninga, die was heel muzikaal, en hij sleepte ons bijna iedere zondagmiddag naar weer een andere kerk om te zingen. Zondagsmiddags waren er in heel veel kerken muziekdiensten en die zongen wij dan vol. Wij hadden een enorm repertoire en daar kwamen erg veel mensen op af! Toen der tijd vond ik dat heel leuk om te doen, later heb ik wel eens gedacht: ‘Hoe kon ik dat vol houden en had je er lol in?’. Want ja, eigenlijk was het iedere zondag raak. Iedere zondag zat je in de kerk en zong je!”
Het dubbelkwartet was dus aardig populair. Hebben jullie ook prijzen gewonnen?
“We deden aan alles mee. Er was een zangconcours in Emmen in 1964 en daar gingen we heen met het dubbelkwartet. Het kweekschoolkoor ging daar ook heen. En we wonnen de eerste prijs in beide categorieën! Daar is die plaat ook opgenomen. Ze hebben daar die opnames gemaakt en ik heb later de plaat gekregen, wie hem verder heeft gekregen zou ik niet weten.”
Nou bestaan zulke koren vrij weinig meer of zelfs helemaal niet. Zou er baat bij zijn om dit wel weer te introduceren in de toekomst?
“Voor mijzelf was het heel belangrijk om te zingen, dus het kan je zeker helpen. Later toen ik voor de klas kwam heb ik veel gezongen met de kinderen. Er was toen een didactische leermethode, de Gehrels methode, om met kinderen muziek te beleven. Daar moest je ook examen in doen. En toevallig zat meneer Gehrels zelf bij mij achter in de klas om het examen af te nemen!
Tot slot, heb je de digitale versie ook op opgestuurd naar oud-studiegenoten?
“Ja, zeker. Die met mij hebben gezongen reageerden allemaal heel verbaasd, die wisten ook niet meer van het bestaan van de plaat. Van anderen heb ik nog niet zoveel gehoord, maar dat komt wel bij de reünie.”