Tijden veranderen en zodoende ook de leeftijd waarin jongeren en tieners hun voorkeuren en eigengemak bij henzelf ontdekken. Frida zit in groep 8 en kwam er op twaalfjarige leeftijd achter dat ze biseksueel was. In een interview werpt zij onder andere licht op hoe dat voor haar geweest is.
Thuis kwam Frida uit de kast door op haar verjaardag aan haar moeder te vragen of ze online via bol.com een vlag mocht kopen met daarop de kleuren die voor biseksualiteit staan binnen de LHBTIQ-gemeenschap, door haar moeder werd dat goed ontvangen. Frida vertelde dat ze het niet heel spannend vond, omdat ze bij haar moeder thuis al een sfeer van acceptatie ervoer. Ze wijst naar de koelkast en vertelt dat haar moeder daarop ooit een lijst had opgehangen met allemaal verschillende soorten pridevlaggen. “Ik had het als eerste aan mijn vader verteld, en die zei ook dat ik het zeker aan mijn moeder kon vertellen.” Desalniettemin vond ze het toch zeker een opluchting.
Frida’s moeder vertelt met een glimlach op haar gezicht dat het voor haar niet de grootste verassing was, ook op jongere leeftijd was Frida niet al te geïnteresseerd in het dragen van meisjeskleding: “die meisjesafdeling vond jij gewoon… stom!”. Met name toen je je verschillend begon te kleden in vergelijking met vriendinnen die zich wel meisjesachtig kleedden, zag ik het aan als mogelijkheid.
Frida deelt dat ze op school toch nog wel met mindere ervaringen te maken heeft gehad bij het uit de kast komen en met name vanuit klasgenoten. Toen Frida haar haar kort had geknipt kreeg ze te maken met scheldpartijen en vrij directe vragen als: “Ben je gay ofzo?” en gingen mensen er zonder antwoord van uit dat dit zo was: “Dat vond ik irritant en moeilijk omdat je het er aan de ene kant wel en de andere kant het er niet over wil hebben.” Het was aan de ene kant wel iets wat ze uiteindelijk met de klas had willen delen, maar dan op een door haarzelf uitgekozen moment. Uiteindelijk deed ze dit ook; voor de klas kwam ze uit de kast. Hierna merkte Frida dat ze veel minder wordt uitgescholden, omdat mensen haar hierna serieuzer leken te nemen. Van de opmerkingen die nog gemaakt worden, trekt ze zich weinig van aan en stelt ze de doodsimpele vraag: “Ja, en? Wat is daar mis mee dan?” Hulp vanuit school kreeg ze wel, daar voelt ze zich wel op haar gemak, al heeft ze de moeilijkere dingen aan uit de kast komen echt zelf moeten ontdekken en ondergaan: “Er is wel eens in groep 7 een les gegeven door mensen die kwamen vertellen over LHBTIQ+ en wat het überhaupt inhoudt. Ik wist toen zelf nog niet echt dat ik biseksueel had kunnen zijn, ik dacht er daarvoor nog niet over na. Ik ben mij er na die les er meer mee bezig gaan houden.” Frida ziet graag vanuit haar school dat er, vooral in groep 8, meer soortgelijke lessen worden gegeven over het onderwerp, zodat meer kinderen door krijgen hoe belangrijk het onderwerp is en ook later nog zal zijn.
Bron: Morris Greeven