Gréta van Olst moest vorig jaar noodgedwongen naar het ziekenhuis, omdat haar medicijnen niet beschikbaar waren. Het toenemende medicijntekort zorgt voor stress en heeft in het verleden bijna haar leven gekost. ,,Je leert ermee omgaan, maar het blijft altijd in je achterhoofd zitten.” Ondanks alle moeilijkheden, probeert Gréta nog volop van het leven te genieten.
Sinds haar negende is Gréta druk bezig met medicijnen, op die leeftijd kreeg ze namelijk de ziekte van Wilson, een zeldzame stofwisselingsziekte die gekenmerkt wordt door stapeling van koper dat vooral voorkomt in de lever. Bij Gréta is dit niet het geval. ,,Normaal gaat de cirrose in de lever of in de hersenen, maar bij mij is het op mijn hart geslagen, dus mijn hart gaat steeds slechter functioneren”, vertelt ze. ,,Als ik mijn medicijnen niet neem, dan gaat mijn hart nog sneller achteruit en dan is het snel gedaan met mij. Mijn medicijnen zijn dus van levensbelang.” Naast de ziekte van Wilson heeft Gréta ook diabetes en hartfalen, waar ze ook medicijnen voor slikt.
Gréta is de hele dag door bezig met haar medicijnen, maar omdat ze tegenwoordig niet zoveel kan doen is het vol te houden. ,,Omdat ik nu op een dag minder actief ben kan ik het aardig afstemmen. Ik heb ook allemaal timers staan, zodat ik zeker weet dat het goed gaat, dat geeft wel wat rust”, legt Gréta uit. ,,Het is wel zo dat als ik bijvoorbeeld uit eten ga dan zit ik wel constant naar de klok te kijken, zodat ik niet vergeet mijn medicijnen in te nemen. Dat is soms wel erg frustrerend, omdat ik mij wil focussen op de mensen waarmee ik uit eten ben.”
Omdat Gréta zoveel medicijnen slikt, is zij de dupe van het toenemende medicijntekort. Afgelopen jaar in oktober moest Gréta zelfs naar het ziekenhuis, omdat bepaalde medicijnen niet beschikbaar waren en haar voorraad onverwachts op was. ,, Ik heb toen snel in paniek mijn nicht opgebeld en zij bracht mij snel naar het ziekenhuis. Ik was toch wel bang en dacht toen dat mijn leven ten einde zou kunnen komen, ook omdat ik wist dat ziekenhuizen soms ook bepaalde medicijnen niet op voorraad hebben.” Dat moment heeft wel wat met Gréta gedaan. ,,Ik blijf altijd een soort angst in mijn achterhoofd houden dat het nog een keer zou kunnen gebeuren. De weken erna waren zeker stressvol, maar inmiddels is dat veel minder en heb ik er mee leren omgaan.”
Wat Gréta opmerkelijk vindt is dat als ze in het ziekenhuis is opgenomen, ze soms zelf medicijnen mee moet nemen. Ook heeft haar arts haar een keer opgebeld om te vragen of ze medicijnen kon meenemen voor een andere patiënt, omdat het ziekenhuis de medicijnen niet meer kon bestellen. ,,Dat vond ik eigenlijk te bizar voor woorden. Ik vind het niet kunnen dat zelfs ziekenhuizen problemen ervaren met het medicijntekort.”
Niet alleen de ziekenhuizen hebben moeilijkheden met het bestellen van medicijnen, bij de apotheken gaat het net zo. ,,Apotheken zijn ook niet altijd zo attent om te bellen, dus als ik op een gegeven moment dan zelf bel, dan krijg ik te horen dat de medicijnen niet beschikbaar zijn en daar kan ik wel boos om worden.” Dit levert Gréta veel extra gedoe op, aangezien ze dan andere apotheken af moet bellen. ,,Ik heb al weinig energie en dan moet ik ook nog eens zoveel moeite gaan doen, dat slurpt mij wel leeg. Maar ja, als je het niet doet heb je jezelf ermee.”
Naast het extra werk wat Gréta eraan ondervindt, brengt het toenemende medicijntekort ook mentaal wat met zich mee. ,,Zeker aan het begin schrik je en raak je in paniek, op een gegeven moment leer je het een beetje te accepteren, maar ik ervaar vaak nog steeds stress hierdoor. Ik kan niet zonder medicijnen, ik functioneer op mijn medicijnen. Zeker als mijn hartmedicijnen er niet zijn, moet ik gelijk het ziekenhuis bellen.”
Door de verschillende ziektes heeft Gréta er ook voor gekozen om geen kinderen en partner te nemen. ,,Dat zou niet werken, want ik heb ook zoveel slechte dagen. Veel mensen zien mij als een positief persoon in de momenten dat ik sociaal doe, maar ze moesten is weten hoe ik soms thuis zit. Ik vind dit wel de juiste keuze en het is ook goed zo. Tuurlijk is het jammer, maar ik heb er mee leren leven en ik geniet van de dingen die ik nog wel kan doen.” Ondanks dit alles geniet Gréta nog wel van het leven. ,,Ik word nog heel blij van de dingen die ik nog wel kan doen en van mijn familie. Een aantal jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik nog zo oud zou worden, dus ik neem het leven per dag en geniet nog volop van vooral de kleine dingen.”
Foto: Roland Toonen