Julia Koopmans rende 19 mei een halve marathon voor haar overleden vriendin. ,,Ik heb heel veel aan d’r gedacht.” Julia is student aan de Universiteit van Utrecht. Ze rende samen met drie vriendinnen voor het Koningin Wilhelmina Fonds (KWF) om geld op te halen voor onderzoek naar kanker.
Heb je veel moeten trainen voor de halve marathon?
,,Zeker. Het was voor mij de eerste keer dat ik meedeed aan een hardloopwedstrijd. En dan ook meteen voor het KWF. Vorig jaar liep ik weleens hard maar niet langer dan vijf kilometer. In februari ben ik in mijn sportschool echt begonnen met trainen. Dat was tien weken lang op de maandag en dat heeft mij geholpen om kilometers te maken en conditie op te bouwen. Toch twijfelde ik een paar weken voorafgaand aan de halve marathon nog of ik wel fit genoeg was. Achteraf gezien had ik eerder moeten beginnen met trainen. Het hielp enorm dat er zoveel mensen langs de kant stonden om mij aan te moedigen.’’
Waarom heb je ervoor gekozen om voor het KWF te rennen?
,,Vorig jaar hebben wij als club ons clubgenootje van de studievereniging verloren aan kanker. Dat heeft ons allemaal heel erg geraakt. Vorige zomer hadden drie clubgenootjes en ik het er al over om daarom een halve marathon te rennen voor onderzoek naar kanker. Utrecht was daarvoor de perfecte plek. Niet alleen omdat we hier allemaal wonen, dit was ook de plek waar we met Lieve (overleden vriendin) jaren hebben doorgebracht. Als een soort ode aan haar hebben we deze actie doorgezet.’’
Wat betekende ze voor jou?
,,Heel veel, echt heel veel. Ik denk vaak aan haar terug als een enorm vrolijk, opgewonden en inspirerende meid. Ze was de jongste van de groep, ik de oudste. We hadden een best groot leeftijdsverschil maar dat merkte ik helemaal niet. Ik kon altijd lachen met haar en het was altijd leuk. Als ik naar foto’s kijk van haar moet ik ook altijd lachen. Dat zijn dan ook de momenten die ik vasthoud. Zelfs toen ze ziek was vond ik haar heel sterk en daar heb ik zoveel bewondering voor. Lieve is mede daarom ook een groot voorbeeld voor mij. Ze heeft een mooi plekje in mijn hart.’’
Heb je tijdens de halve marathon veel aan haar gedacht?
,,Absoluut. Is dat gek? Ook tijdens elke training dacht ik even aan haar. Ik denk dat dat komt omdat ze altijd zo’n doorzettingsvermogen en motivatie had. Dat hielp mij om de kilometers te maken. Dan dacht ik: ik heb het nu even zwaar, maar zij heeft zoveel meer moeten doorstaan en zoveel strijd moeten leveren. Dit is niks vergeleken met dat.’’
Je hebt de halve marathon samen met drie vriendinnen gerend. Werkte dat stimulerend voor je?
,,Dat werkte voor mij heel stimulerend. We kenden Lieve alle vier ook heel goed. Ik zou niet weten hoe ik zonder hun meer dan 21 kilometer zou hebben gerend. We hebben nog een paar keer samen kunnen trainen. Ook hielden we elkaar op de hoogte van hoe fit we waren en hoeveel geld we al hadden opgehaald voor het KWF. Uiteindelijk hebben we bijna drieduizend euro opgehaald.’’
Wat zou je willen zeggen tegen mensen die misschien ook een halve marathon willen rennen voor een het KWF, maar nog twijfelen?
,,Ik maakte de fout dat ik een dansworkshop had gepland op de dag voor de halve marathon. Toen ik begon met rennen zondag had ik mega veel spierpijn. Dat zou ik dus niet aanraden. Wel zou ik meegeven om op tijd te beginnen met jezelf inschrijven bij het goede doel. Het is misschien even wat werk, maar het is niet onmogelijk. Ook zou ik het eerder met een groepje vrienden of familie doen dan alleen. Het helpt denk ik ook wel als je iemand in je omgeving kent die aan de ziekte is overleden. Zo maak je het persoonlijker waardoor je gemotiveerder bent.’’
Foto: KWF