GROU – Marjolein Kroon stopt met korfballen bij LDODK en neemt daarmee afscheid van de topsport. Het is volgens haar tijd voor een nieuwe fase in haar leven. Na een bewogen laatste jaar verlegt ze de focus naar haar maatschappelijke carrière en het leven naast korfbal.
Je laatste wedstrijd bij LDODK is nu even geleden, heb je het gevoel dat je de juiste keuze hebt gemaakt?
“Ja, ik voel wel dat dit een goede keus is geweest. Het voelt rustig nu, het was altijd wel hectiek, rennen en vliegen, om werk en korfbal te combineren.”
Hoe ben je tot de beslissing gekomen om te stoppen?
“Een tijdje geleden al, ik ben al een keer eerder gestopt. Toen dacht ik ook dat ik korfbal had uitgespeeld, nu miste ik heel erg het teamproces. Dat je met zijn allen een bepaald doel nastreeft, dat ervaarde ik dit jaar helemaal niet meer. Ik was vooral bezig met de prestatie, het voor mezelf ook leuk hebben naast het korfbal, dat vond ik belangrijk. Ook kon ik niet meer trainen vanwege mijn achillespees en overleefde ik van wedstrijd naar wedstrijd. Korfbal kon ik niet meer zo spelen als ik had gewild.
Hoe kwam het dat je dat teamproces niet meer voelde?
Ik ging andere dingen belangrijker vinden, zoals mijn werk. Ik merkte al dat daar een bepaalde verschuiving in zat. Leeftijd doet natuurlijk iets. Ik ben tien jaar ouder dan mijn team genoten en zit daarom in een heel andere levensfase. Zo vind ik het nu fijn om bij vrienden en familie te zijn. Dat vind ik belangrijker dan dat ik de hele dag in de sporthal hang.”
Heb je ook gemerkt dat nu je gestopt bent, je daar je focus ook op kan leggen?
“Jazeker, ik kom oorspronkelijk uit Utrecht, daar wonen mijn familie en vriendinnen nog. Ik moet dan ook eerlijk zeggen dat ik nu heel veel weekenden daar ben. Dat zegt al genoeg. Door de weeks ben ik vooral heel veel bezig met werk. In het weekends dus vooral in Utrecht om met vriendinnen af te spreken.”
Jij bent naar Friesland verhuist voor korfbal. Wat houd je hier?
“Mijn partner hield me de eerste tijd hier. Ik heb wel getwijfeld om terug te gaan naar Utrecht, maar ik heb hier nu een huis, op een mooie plek in een prachtig dorp. Ik heb mijn werk hier en heb ik hier een sociale kring. Om nu weer op een nieuwe plek opnieuw te moeten beginnen is erg spannend.”
Wat ga je het meest missen?
“Ik denk dan toch wel het teamproces, het blijft dan toch wel mooi waar zo een seizoen begint en eindigt. Je had altijd nog een tweede familie in het korfbal. Mijn teamgenoten zag ik vaker dan mijn partner, vrienden of ouders. Je bent nu niet meer onderdeel van iets en dat ga ik dan ook het meest missen.”
Sinds je in 2019 ook bent gestopt als international, maar dit jaar deed je nog wel mee aan het WK beachkorfbal met het Nederlands team
“Dat klopt en het was enorm leuk. Ik had niet verwacht dat ik hieraan mee zou gaan doen. Ik wist de regels niet eens. Uiteindelijk kreeg ik een team met veel oude bekenden waar ik ooit mee gespeeld heb, we hadden bijna allemaal een leeftijd boven de dertig. We wisten niet wat ons op het WK te wachten stond. In de zaal weet je dat je de beste moest zijn en leg je jezelf een veel te hoge druk op. Hier had ik dat niet en dat maakte de overwinning nog mooier. Een erg leuk laatste tripje.”