Miranda Peters (46) is al jaren vrijwilliger bij de EHBO. Sinds kort is ze vrijwilliger bij voetbalclub FC Winterwijk. Ze vindt het belangrijk om iets toe te voegen aan de maatschappij, en zeker om haar kinderen te kunnen helpen. “Ik vind het belangrijk dat kinderen weten hoe ze moeten handelen.”
Huisje, boompje, beestje
“Op de lokale basisschool, in klas zes, gaven ze eerder nog EHBO cursussen. Toen ik mijn EHBO-diploma heb gehaald, ben ik Lotus gaan doen. Dat is zelf slachtoffer spelen en zelf wonden maken, om andere EHBO’ers te laten oefenen. Op het gegeven moment krijg je natuurlijk huisje, boompje, beestje. Daarom was ik ook gestopt met EHBO cursussen volgen en is mijn diploma dus ook verlopen.
Toen ik kinderen kreeg, had ik toch de neiging om iets te weten te komen over kinder-EHBO. Ook kreeg ik toch het gevoel dat ik iets voor de maatschappij wilde doen. Daardoor ben ik weer de EHBO gaan oppakken. Mijn vriendin wilde dat ook doen, en aangezien wij elkaar niet vaak zagen, konden we samen de EHBO cursus volgen.”
FC Winterwijk
“De instructrice die mijn vriendin en ik les heeft gegeven, komt zelf uit Winterswijk en is kind aan huis bij FC Winterswijk. Zij is daar medeverantwoordelijke van de EHBO bij FC Winterwijk. Iedere zaterdag staan daar minimaal 2-3 mensen van de EHBO om daar te helpen. Ook is alles qua EHBO-spullen voor elkaar in Winterswijk. Toen heb ik haar opgebeld met de vraag of ik de EHBO-cursussen bij haar kan blijven volgen, want ik wou mijn EHBO diploma weer halen. Toen kwam ook gelijk ter sprake dat ze bij FC Winterwijk op zaterdag nog vrijwilligers zocht.”
Voetbalblessure
“Bij FC Winterwijk hadden wij een aantal weken terug een melding dat we naar het veld moesten gaan, want iemand had de enkel er naast staan. Dat was wel behoorlijk heftig. Het was een jonge jongen, 15 jaar. Daar aangekomen kregen we te horen dat 112 al was gebeld. Wij keken en die jongen lag op de grond, en de enkel stond er inderdaad naast. Dat is wel een naar gezicht om te zien. Op dat moment moet je gewoon zorgen dat die jongen goed op de brancard wordt gelegd.”
Kalm Blijven
“Gewoon puur naar het slachtoffer kijken, kijken wat je voor hem of haar kan betekenen en zorgen dat artsen en de ambulance komen. Ik heb ondertussen aardig wat dingen en situaties meegemaakt, dus op het gegeven moment weet je dat er iets is gebeurt. Mijn vraag die ik aan mezelf stelde aan het begin was of ik zou gaan verstijven. Ik was benieuwd wat ik zou doen. Op dat moment bleek dat ik dan gewoon handel, op automatische piloot ging en het slachtoffer ging helpen. Hoe vaker je dit soort dingen meemaakt, hoe beter je met zoiets omgaat.”
Toekomst
“Ik wil het blijven doen zolang ik het nog kan. Ik vind het heel leuk om te doen. Wat ik er mooi aan vind, is dat je gelijk kan handelen en dus iets terug kan doen voor de maatschappij. Ook om dit mee te geven aan de kinderen, is iets wat mij motivatie geeft om door te gaan. Ik vind het heel mooi om de reacties van de slachtoffers achteraf te zien. In het moment zelf ben je daar niet zo mee bezig, want je bent gewoon het slachtoffer aan het behandelen. Om een voorbeeld te noemen. Als je het telefoonnummer van een slachtoffer vraagt, om vervolgens een paar dagen later een berichtje te doen om te kijken hoe het gaat. Die dankbaarheid die je dan terugkrijgt, dat is iets waar je het dan voor doet.”