Gerben Vrijmoeth (21) erfde zijn eerste gitaar van zijn tante toen hij dertien was. Op school ging het niet zoals hij wilde, dus besloot hij, met Ed Sheeran als inspiratie, zelf muziek te gaan maken. Inmiddels krijgt hij als (straat)muzikant in Groningen veel positieve reacties en schrijft hij zijn eigen nummers. Toch zal het, als het aan Gerben ligt, een kwestie van tijd zijn voor zijn talent niet meer in Groningen te bewonderen is.
Gerbens vader heeft een bord voor hem laten maken. Er staan betaalmethoden en zijn Instagram-gebruikersnaam op, zodat hij die kan neerzetten als hij op straat speelt. “Ik vind het een leuk bord, maar ik wil niet bedelen om geld. Ik wil gewoon die kerel met z’n gitaar zijn, dat voelt oprechter. Als je wil kun je iets geven, maar ik wil er niet om vragen. Daarom zet ik dat bord eigenlijk nooit neer. Mensen hebben het direct in de gaten als een muzikant er zit voor geld. Je kunt het horen, ze zijn niet geconcentreerd op de muziek, maar kijken om zich heen of mensen iets in hun zakken hebben.
Muziek maak ik vooral voor mezelf. Ik denk dat dat de reden is dat ik zo veel positieve reacties krijg. Als ik thuis op m’n kamer zit, ben ik ook de hele dag muziek aan het maken. Dan kan ik net zo goed de straat op gaan om het te delen. Het leukste vind ik als mensen blijven luisteren. Ik hecht veel waarde aan de leuke reacties.”
Gerben is ervan overtuigd dat muziek mensen verbindt. “Het staat los van alle politieke en maatschappelijke discussies. Je kunt het over alles oneens zijn, maar ondanks dat dezelfde muziek waarderen. Muziek is een gevoel. Als je samen met muziek bezig bent, dan deel je dat gevoel met elkaar. Dat doe ik als ik op straat speel. Dat is heel erg mooi.”
School is volgens Gerben nooit zijn sterkste kant geweest. Toen hij met hakken over de sloot slaagde voor zijn vmbo-diploma, is hij de hotelschool gaan doen. “Ik had er wel even aan gedacht om iets met muziek te gaan doen, maar ik schreef destijds nog geen eigen liedjes. Ik was maar een beetje aan het pingelen en dacht niet dat ik goed genoeg zou zijn.”
Toen de hotelschool niks voor hem bleek te zijn, moest Gerben toch iets anders verzinnen. “Ik kon helemaal niks, maar ik kon wel gitaarspelen en een beetje zingen. Ik besloot auditie te doen voor de opleiding tot songwriter in Groningen. Ik vond mezelf er inmiddels creatief genoeg voor. Ik moest voor die auditie drie liedjes schrijven. Dat werden de eerste liedjes die ik ooit geschreven heb. Ik ben toen gewoon toegelaten. Ik durf nu ook wel te zeggen dat het gewoon goed was. Het is een talent waarvan ik voor die tijd niet wist dat ik het had. Toen ik het nodig had was het er ineens. Dat was echt bizar.”
Gerben hoopt zijn opleiding snel af te maken. Zodra hij klaar is en genoeg geld gespaard heeft, is hij van plan naar Ierland te verhuizen. “Vorige maand was ik daar twee weken lang op uitwisseling. De muzikanten die ik daar ontmoet heb zijn nu al enthousiast over mijn muziek. We hebben afgesproken een bandje te beginnen als ik terugkom.”
Het grootste verschil tussen Nederland en Ierland is volgens Gerben de waardering voor muziek. “Als je live optreedt in een bar in Nederland, ben je de achtergrondmuziek, als je in Ierland optreedt, dan ben je het entertainment. Als je kijkt naar de Ierse cultuur, dan zie je dat muziek daar veel belangrijker is, het is er echt een onderdeel van.”
“Het schrijven van nummers is een soort verslaving geworden. Bij ieder nummer dat ik schrijf kan het misschien wel mijn doorbraak zijn. Dat is wel wat ik uiteindelijk wil, mijn nummers overbrengen bij het grote publiek. Ik geloof wel dat ik dat kan.”