Ella Jacobs
Zwolle – Ongeveer twee procent van de mensen krijgt ooit last van derealisatie of depersonalisatie. Toch heb je er waarschijnlijk nog nooit van gehoord. Door derealisatie of depersonalisatie lijkt de wereld om je heen onwerkelijk, alsof je in een droom zit. Je voelt geen connectie tussen lichaam en geest. Stress, drank, drugs, oververmoeidheid en slaaptekort kunnen dit veroorzaken. Pim van den Broek kreeg hier twee jaar geleden mee te maken en is er op eigen houtje weer bovenop gekomen.
Wat heeft ervoor gezorgd dat je last kreeg van derealisatie?
“Een lange periode heb ik niet goed voor mezelf gezorgd. Ik dronk veel, wel drie keer in de week. Soms gebruikte ik ook drugs. Ik lette niet op mijn eten en had veel stress van school. Op een dag was ik weer brak en ging ik met een vriend naar de sportschool. Daarna rookten we een joint. Dat vond ik opeens heel spannend, want ik voelde me slecht. Een andere keer was ik alleen thuis en rookte ik een sigaret, opeens werd ik angstig. Ik dacht: ‘Als ik nu out ga, is er niemand die kan helpen.’”
Hoe voelde je je?
“Als ik naar iemand keek, was diegene wazig. Ik heb dat nu ook nog weleens. Ik had paniek en angst omdat ik het gevoel had dat ik niet meer de baas was over mijn eigen lichaam. Die zomer ging ik naar een festival, WooHah, dat vond ik heel eng. Ik dacht vaak: ‘Wat nu als ik out ga?’ Dat gevoel heb ik nu niet meer, het is gewenning. Ik weet niet of ik er helemaal vanaf ben. Ik kan wel zeggen dat ik er mee heb leren leven. Voor mij is het nu gewoon allemaal normaal. Op WooHah nam ik xtc samen met mijn vrienden. Nadat ik het had ingenomen, ben ik meteen eten gaan halen. Ik was zo angstig dat het fout zou gaan. Maar tuurlijk ging het niet fout, ik was op een veilige plek en het was niet de eerste keer dat ik XTC deed. Het was gewoon puur die angst die maar bleef spelen in mijn hoofd.”
Heb je er met anderen overgepraat?
“Niemand begreep wat ik had, dus het was lastig om het erover te hebben. Ik wist het zelf ook niet goed. Daarom ging ik op TikTok kijken of ik mensen kon vinden die zich ook zo voelde. Ik kwam een filmpje tegen van een meisje dat precies beschreef wat ik voelde. Ze had het over derealisatie, ik had er nog nooit van gehoord. Daar ben ik toen mee naar de huisarts gegaan. Zij kende het ook niet. Dat gesprek was emotioneel omdat ik nog nooit zoiets had meegemaakt. Ik zat daar half jankend.
Volgens haar was ik lichamelijk gewoon fit. Dat heeft mij toen niet heel erg gerustgesteld. We spraken af om het een aantal weken aan te kijken. Als het na die tijd niet beter werd zouden we kijken of ik therapie nodig zou hebben. Uiteindelijk is therapie niet nodig geweest.”
Hoe ben je er bovenop gekomen?
“Na het bezoek aan de huisarts heb ik het roer omgegooid. Je lichaam maakt een beschermmechanisme. Het is voor mijn lichaam een teken geweest van: ‘Je moet echt kappen met wat je nu allemaal doen bent.’ Ik ben een periode gestopt met drank en drugs, veel gaan sporten en letten op mijn eten. Ik ben er veel bewuster mee omgegaan. Als ik gewoon goed ging eten en sporten had ik mijn lichaam weer onder controle.”
Wat zou je adviseren aan mensen die last hebben van derealisatie of depersonalisatie?
“Ik weet dat het moeilijk is, maar probeer niet bang te zijn. Je moet het omarmen en ermee leren leven. Als het uiteindelijk geen prioriteit meer wordt in je leven dat gaat het langzaam weg. Het zit echt in je hoofd. Maar ga wel gezonder leven. Geen drank en drugs meer. Ik heb het uiteindelijk zelf opgelost, maar je moet altijd een professional om advies vragen. Het is fijn om gerust gesteld te worden en te weten dat er in ieder geval niets mis is met je lichaam.”