Het afgelopen Songfestival gaat de geschiedenis in als misschien wel het meest politieke Songfestival ooit. Israël wordt door alle landen min of meer geboycot, terwijl Joost Klein ondertussen gediskwalificeerd wordt voor vermeend ‘fysiek contact’ met een cameravrouw naar afloop van zijn optreden. Maar het gaat eigenlijk niet meer over de verandering in aanpak van de Nederlandse selectiecommissie ten opzichte van de voorgaande jaren. Hoe is het liedje van Joost Klein zo populair geworden, en is hij een serieuze optie voor volgend jaar?