De asielcrisis; een hot topic op dit moment in Nederland. Vooral als je er middenin staat, zoals Guila Mulder, vrijwilliger voor VluchtelingenWerk bij een asielzoekers centrum. Ik ga met haar in gesprek over haar persoonlijke ervaringen en de actualiteit.
Waarom heb je gekozen voor het werken bij een asielzoekerscentrum?
“Ik heb in mijn werk voor mijn pensioen personeelswerk gedaan. Dat betekende dat ik heel veel met mensen bezig ben en praat. Mijn interesse ligt ook in de omstandigheden van mensen en of ze gelukkig zijn met het werk wat ze doen, en dat paste perfect bij mijn werk. Ik ben vanaf jongs af aan heel erg geïnteresseerd geweest in het spreken en leren van talen, en in cultuur. Toen zag ik op internet een advertentie voorbijkomen van een vacature bij VluchtelingenWerk, en toen dacht ik: ik praat met mensen, ik help mensen in een situatie die voor hen moeilijk is en ik hoor talen om me heen, wat ik heel leuk vind, en dat is een perfecte combinatie gebleken.”
Heeft uw werk ook invloed op uw privéleven?
“Nou, ik vertel er wel over thuis, en ik ben er wel mee bezig. Ik vertel wat ik mee maak en wat mij dwars zit, en of ik iets op de goede manier heb afgehandeld. Voor mij persoonlijk heeft het verder geen invloed op mijn privéleven. Je kan het heel emotioneel maken, maar als je niet zo heel emotioneel in elkaar zit, dan werkt het eerder in zijn voordeel. Bovendien is het haast onmogelijk als je wel emotioneel in elkaar zit, om dan personeelszaken of maatschappelijk werk te doen.”
Ten aanzien van uw werk; maakt u zich zorgen over de beoogde manier van beleidsvoering op het gebied van asiel in Nederland?
“Daar maak ik me heel erg zorgen over, want ik ben helemaal niet blij met wat er nu geroepen wordt door vooral PVV en BBB, die de VVD inmiddels ook behoorlijk meetrekken. Ik vind dat echt heel zorgelijk. Ik snap wel dat we het beter moeten organiseren, je kan niet zoals het nu gaat iedereen heel lang laten wachten, en in het geval van het niet verkrijgen van een verblijfsvergunning vragen de mensen toch weer opnieuw asiel aan. Dit blijft zo doorgaan, en ik snap dat dat niet langer kan. Ik denk vooral dat we goed moeten nadenken over wat we asielzoekers kunnen bieden, op welke manier en hoe zorgen we er als Nederlanders voor dat ze op een goede plek terecht komen, het zij in Nederland of ergens anders. Want op dit moment heb ik het idee dat er vooral een beetje met de asielzoekers wordt gesold, en ik heb het gevoel dat dat alleen maar erger wordt, en ook dat er op verkeerde gronden beslissingen worden gemaakt.”
Denkt u dat de mensen die extreemrechts gestemd hebben wel weten wat er hier bij zo’n AZC allemaal gebeurd?
“Nou, ik denk dat ze een heel eenzijdig beeld krijgen. Want het gaat er ook een beetje om of je bereid bent om kranten te lezen, en zo ja welke kranten. Ben je bereid kritisch te kijken en te luisteren? Je kunt het niet iedereen kwalijk nemen, sommige mensen hebben denk ik ook veel negatieve ervaringen met vluchtelingen in Nederland.
Zijn er oplossingen voor dit probleem?
“Nou, toevallig zei ik vanochtend tegen mijn man: “Het valt me wel op dat ik steeds meer kleine artikeltjes en interviewtjes zie in de krant met vluchtelingen die geslaagd zijn”. Dat zou wel een oplossing kunnen zijn, het brengen van positieve verhalen. Persoonlijk denk ik dat de journalistiek hierachter zit, dat ze tegengeluiden gaan brengen. Zo van: “hee jongens luister, het is niet alleen maar het negatieve verhaal wat je nu vanuit de politiek hoort, maar kijk: die persoon is succesvol, die persoon heeft het voor elkaar gekregen en hé, die persoon studeert al. Deze groep mensen kan in Nederland namelijk hele goeie dingen doen.”