AMSTERDAM- In de bittere kou van maandagavond 8 januari, trotseerden demonstranten tussen 7 en 9 uur de vrieskou voor het Centraal Station van Amsterdam om hun steun te betuigen aan Palestina. Ondanks het vriesweer met een gevoelstemperatuur van -10 graden kwamen mensen samen met vlaggen, spandoeken en nep-lijken van baby’s en kinderen.
De menigte, bestaande uit mensen van diverse achtergronden en leeftijden, deelde emotionele verhalen en benadrukte de dringende behoefte aan internationale actie om het lijden van de bevolking van Gaza te stoppen door middel van een staakt-het-vuren.
De bezoekers van de demonstratie schaarden zich om een op de grond liggend spandoek, met talloze namen van slachtoffers: “They have names, they had dreams”. Niet ver daarachter stond een beamer die op een auto met een hoeslaken eroverheen heftige beelden van het huidige conflict toonde.
De organisator benadrukte dat de demonstratie bedoeld is om aandacht te vragen voor de diepgewortelde onrechtvaardigheden waarmee het Palestijnse volk wordt geconfronteerd. Zij was zelf op jonge leeftijd gevlucht uit de Gazastrook. Door druk uit te oefenen en bewustzijn te creëren, streven ze naar veranderingen zoals het beëindigen van de bezetting en het waarborgen van gelijke rechten. Het plein voor het station werd een podium voor solidariteit, waar mensen hun verlangen naar een rechtvaardige oplossing voor het Midden-Oosterse vraagstuk uitten.
Terwijl de avond vorderde, smeedde deze bijzondere bijeenkomst een eenheid van stemmen die hoopte op een betere toekomst en vreedzame samenleving in de regio. De dagelijkse pro-Palestina demonstraties op Amsterdam Centraal gaan als het aan de initiatiefnemers en demonstranten ligt, steevast door. Na het protest voor het Centraal Station, sprak ik met een aantal zeer gepassioneerde demonstranten. Vragend naar wat hen zo eindeloos leek te motiveren, kreeg ik verhalen van over de hele wereld te horen en mijn interesse in het onderwerp moest en zou, als student journalistiek, beloond worden met een kop koffie, sigaret of uitnodiging om langs te komen bij een ander evenement.
Abdulrahman (27) vertelde mij dat hij op jonge leeftijd uit Palestina heeft moeten vluchten toen zijn gezin dat in 2002 besloot. Hij is teleurgesteld in de positie van de Nederlandse regering in het conflict. Hij ziet liever dat Nederland en het westen een humanitaire positie innemen in plaats van aan de zijde staan van een van de partijen. “Ik vraag aan niemand om een kant te kiezen in deze oorlog, ik wil alleen vrede en ik weet dat ik daar niet de enige in ben.”
Foto: Morris Greeven