ZWOLLE – In Nederland krijgen ieder jaar duizenden kinderen te maken met de scheiding van hun ouders. Voor jongeren kan dit een ingrijpende gebeurtenis zijn, die grote gevolgen heeft voor hun dagelijks leven en hun mentale welzijn. Ook de 19-jarige Jorn Nijland uit Wijhe maakte dit mee. In het begin van 2021 vertelden zijn ouders hem dat zij uit elkaar zouden gaan. Inmiddels is de echtscheiding volledig afgerond en zijn alle zaken geregeld. In dit interview blikt Jorn terug op die periode: hoe hij de scheiding beleefde, welke impact dit op hem en zijn zusje had, en wat hem uiteindelijk heeft geholpen om ermee om te gaan.

‘’Het was begin 2021, een koude dinsdagavond. Ik kwam net thuis van de voetbal, ik dacht eigenlijk alleen maar aan de wedstrijd die we net hadden gewonnen. Maar toen ik binnenkwam, riepen mijn ouders me meteen de keuken in. Mijn zusje Gwen zat er al. De stilte was vreselijk ongemakkelijk. Je kon de spanning echt voelen hangen. Mijn moeder zag er zo zenuwachtig uit en mijn vader keek strak voor zich uit. Toen wist ik eigenlijk al waar het over zou gaan.’’

‘’Ze vertelden dat ze gingen scheiden. Dat kwam, ondanks dat ik het wel een beetje zag aankomen, toch als een enorme klap. Ik werd heel verdrietig, maar vooral erg onzeker. Hoe ziet onze toekomst eruit? Waar kom ik straks te wonen? Je hebt meteen zoveel vragen, en je ouders hebben daar ook niet direct antwoorden op. Iedereen zat daar te huilen en kwam amper uit zijn woorden. En ik ben normaal een heel nuchter persoon, maar dit was echt heel erg moeilijk.’’

Ook zijn zusje Gwen, toen vijftien, reageerde heftig. ‘’Ik begreep het niet goed en schoot een beetje in de paniek. Ik heb wel veel aan Jorn op zo’n moment, hij was die periode een beetje de rots in mijn branding,’’ vertelt Gwen lachend. Jorn vertelt ook trots dat hij en zijn zusje veel aan elkaar hebben gehad. ‘’Je gaat samen eigenlijk hierdoorheen, je bent er dan voor elkaar. Dat was erg fijn.’’

Uiteindelijk kwam er al snel duidelijkheid over de woonsituatie, vertelt Jorn opgelucht. ‘’Mijn vader heeft mijn moeder uitgekocht. Hierdoor kon mijn moeder vrij snel een nieuw huis in Wijhe kopen, dat gaf meteen wel enige rust. Nu wist ik dat mijn ouders gewoon beide een huis in mijn dorp hadden en ik niet elke week ver hoef te reizen.’’ Financiële zaken en afspraken over wanneer Jorn bij wie is, werden gaandeweg ook duidelijk. ‘’Om de week bij mijn vader en moeder. Dat is echt even wennen,’’ vertelt Jorn lachend.

De eerste periode van de scheiding was erg lastig voor Jorn. ‘’Ik had het er eigenlijk liever niet over, zowel over de scheiding niet als over wat het met mij deed. Want het bleek toch echt dat ik er mentaal wel last van had. Ik voelde mij somber en soms ook echt een beetje moedeloos.’’ Jorn gaf aan dat de roddelcultuur in een dorp als Wijhe ook doorslaggevend was in zijn beslissing veel dingen over de situatie voor zich te houden. ‘’Als het net is gebeurd, wil ik ook niet dat iedereen zich ermee gaat bemoeien. Als ik het vertel tegen mensen, gaat dat in het dorp meteen rond. Iedereen praat erover en vindt er wat van.’’

Ook het taboe op mentale klachten bij mannen had invloed op mij, vertelt Jorn. ‘’Ik was niet depressief, begrijp me niet verkeerd. Maar ik zat er echt mee. In mijn dorp en zelfs bij de voetbalclub merk je dat jongens vaak sterk moeten zijn. Niemand praat over gevoelens of verdriet; als je zegt dat je je slecht voelt, kijken mensen je raar aan of zeggen ze iets als: ‘Kom op, man, niet zo zeuren’. Het is niet dat iemand dat letterlijk tegen me zei, maar het zat er in de sfeer en verwachtingen. Dat maakt het extra moeilijk, want je legt jezelf op om alles alleen op te lossen en je emoties te verbergen. Grof gezegd: je voelt dat je niet mag janken. Dat is iets wat echt moet veranderen.’’

Het keerpunt kwam toen Jorn weer intensief met sport bezig was en steun vond bij zijn vrienden. ‘’Sport en vrienden. Dat heeft mij er echt bovenop geholpen,’’ zegt hij. ‘’Uiteindelijk ben ik er toch met wat goede vrienden over gaan praten. Die staan altijd voor je klaar. Mijn kameraden waren gewoon echt een fijn luisterend oor.’’

Maarten, een goede vriend van Jorn, vertelt met een serieuze blik over het moment dat Jorn met hem wilde praten. ‘’Jorn belde mij of hij even langs kon komen. Toen hij bij mij thuis aankwam, zag ik wel gelijk aan hem dat er wat was. Het is nooit leuk om dan te horen dat het niet goed gaat met iemand die veel voor je betekent. Toch ben ik blij dat ik hem de nodige steun heb kunnen geven.’’ Jorn lacht hier ietwat ongemakkelijk om. Toch vult hij snel aan hoe belangrijk de steun van onder andere Maarten voor hem is geweest.

Ondanks de zware omstandigheden kijkt Jorn toch trots terug op deze periode. ‘’Ik heb veel over mijzelf geleerd, ik blijk sterker dan ik dacht. Ook is mijn band met mijn ouders en zusje sterker dan voor de scheiding. Dat klinkt raar, maar doordat je samen door deze zware tijd gaat, wordt je band steeds hechter. Ik heb ook nooit het gevoel gehad dat ik tussen mijn ouders in stond of een kant moest kiezen.’’ Ook heeft Jorn nog wat advies voor mensen die hetzelfde meemaken als hij. ‘’Mijn advies zou zijn: laat het niet je leven beperken of bepalen. En praat er echt over, dit hielp mij zo erg. Ik denk dat dit voor anderen ook heel goed kan zijn.’’