Er heerst de laatste jaren personeelstekort in de gehandicaptenzorg. Uit het prognosemodel van onderzoekprogramma van Arbeidsmarkt zorg en welzijn (AZW) is de zorg dat het alleen maar gaat toenemen in de toekomst. Aangezien daar niet veel aandacht aan besteed wordt in de media ben ik op pad gegaan om een beeld te geven hoe het er aan toe gaat op het werkveld. Corine Stegeman geboren en getogen in Hardenberg werkt nu bij de Mulert in Ommen. Ze is een ondersteuner in de gehandicaptenzorg en deelt haar ervaringen over werk. Verder verteld ze ook nog iets over haar jeugd en doet ze een oproep dat er vrijwilligers nodig zijn.
Achtergrond
Hoe zag je jeugd eruit oftewel waar ben je geboren en opgegroeid?
“Ik ben geboren en opgegroeid in Hardenberg. Ik zat als klein kind op de basisschool de ‘Ichtus’ daarna naar de middelbare school gegaan en heb ik jaren lang op het Vechtdal gezeten. Op mijn achttiende ben ik verhuisd naar Enschede voor de opleiding MDGO-vp. Na de opleiding ben ik in Dedemsvaart gaan wonen.”
Wat heb je daarna gedaan na de opleiding ben je toen gaan werken of heb je nog een opleiding gedaan?
“Ik heb daarna nog niveau 4 gedaan dat heb ik half gedaan. Ik ben toen ziek geweest en echt een jaar uit de running geweest en vroeger had je de inservice opleiding en in het jaar dat ik daar was, gingen ze het veranderen. De inservice opleiding werd het MDOV met een andere opzet, een andere opleiding. Dus ik kon niet blijven zitten, want ik moest dat jaar gaan inhalen. Ik moest ook naar een nieuwe locatie en alles bij elkaar dacht ik, nou, hier heb ik geen zin. Dat wordt mij gewoon teveel. Toen ben ik ook gestopt. Na dat jaar ziek zijn, lukt het gewoon allemaal niet. Dan is het gewoon even klaar. Dus ik heb hem half gedaan helaas.”
Vind je het ook jammer dat ze de opleiding hadden veranderd?
“Ja, als ik had kunnen blijven zitten dan was ik ook gebleven. Maar ik moest het echt in gaan halen. Naast dat ik de opleiding door moest doen en ik moest na een jaar ziektewet weer aan het werk en ik moest naar een nieuwe groep. Dat vond ik een beetje teveel. Dus op dat moment had ik ook, dus je mag nooit spijt hebben van een beslissing en dan heb ik ook niet. Stiekem vind ik wel jammer, maar ja als ik wil kan ik nu ook nog. Tegenwoordig kan dat allemaal, maar dat zie ik nog. Ik vind het werk wat ik nu heel erg leuk als ondersteuner en ik heb niet zo dat ik persoonlijke ondersteuner wil worden nu”
Werkervaring
Ben je hierna gewoon doorgaan met werken in de zorg?
“Ik heb 20 jaar in een bedrijf gewerkt bij Wehkamp. Ik ben daar begonnen en heb toen een aantal leuke projecten gedaan. Ik heb de avondploeg daar geleid toentertijd. Toen heb ik kort daarna wel kinderen gekregen en toen heb ik eigenlijk gewoon de klachtafhandeling gedaan. Het was wel heel basic werk, heel veel hetzelfde. Alleen mijn man had een baan dat hij niet altijd thuis kon zijn. Ik kon dat niet combineren met de zorg en hij verdiende meer als ik. Dus toen was de keuze gauw gemaakt. Dat hij zijn baan daar bleef houden en dat ik dit werk gewoon bleef doen bij Wehkamp.”
Ik neem aan dat je dat werk minder leuk vond?
“Minder leuk ja, maar wel heel duidelijk. Ik werkte één dag overdag en dan gingen de kinderen naar de opvang. Verder werkte ik in de avonduren en dan kon mijn man wel thuis zijn. Ik ben heel veel thuis geweest bij de kinderen en ik heb tot nu toe nog steeds geen spijt. Mensen vragen wel soms maar goh, heb je geen spijt dat je niet eerder de zorg in bent gegaan? Dat heb ik niet, want voor ons gezin was het heel goed. Toen de kinderen groter werden merkte ik ook wel van, ik vind het geen bal meer aan. Ik kon ook niet meer gemotiveerd zijn. Ik dacht toen ‘ik moet wat anders gaan doen’. Ik heb daarna heel veel rondgekeken en ben uiteindelijk geëindigd waar ik ooit begonnen was en dat was de gehandicapten zorg.”
U had al eerder aangegeven dat u uw werk leuk vind als ondersteuner in de gehandicaptenzorg. Wat ik dan wel afvraag is of u nu werkdruk ervaart aangezien er personeelstekort heerst?
“Ja, nou ik ervaar wel werkdruk. Ik vind dat er best wel veel moet gebeuren en dan moet je tussen alle momenten met de cliënten nog allemaal dingen doen. Dus dat vind ik wel soms lastig.”
Zitten er dan niet gewoon te veel cliënten op één persoon?
“Mijn collega’s vinden het ook best veel wat er moet gebeuren. Ik vind het heel fijn om met de mensen te werken om met hun te praten, voor hun te zijn. Daarnaast wacht mijn werk op de computer dat je een verslag moet schrijven, dingen moet regelen, mailen, je teamtaken doen. Daar moet je wel balans in vinden en nu twee jaar hier en daarvoor heb ik niet in de zorg gewerkt. Dus ik ben mezelf ook nog aan het ontwikkelen en aan het kijken van hoe moet ik dat doen? Dus ik vraag collega’s ook nog wel eens van; “goh, hoe doen jullie dat? Hoe moet ik voor de mensen zijn en tegelijkertijd mijn taken afhebben?” Maar buiten dat hoor ik dat iedereen het wel veel vind ja.”
Wat zou je anderen als advies willen meegeven die de zorg in willen gaan?
Ik denk altijd als jij een zorgmens bent, dan voelt dat zo en dan kies je daar wel voor. Soms heb ik wel het idee dat mensen vaak de ouderenzorg willen doen, omdat het heel bekend is. Iedereen heeft wel een opa of oma of een buurvrouw die wat ouder is. Gehandicapten vinden mensen soms toch wel een beetje spannend als ze daar niet mee in aanraking zijn geweest. Heel mooi voorbeeld is. We hebben een nieuwe vrijwilligster en die had zich aangemeld en die dacht dat wij ouderenzorg waren. Toen had ze zich eigenlijk een beetje vergist, want hier beneden zitten allemaal oudere mensen. Toen hadden we toch aangegeven van Goh, kijk gewoon eens mee. wat vind je ervan? Vind je het wel heel leuk dan blijf je, als het niet bij je past kan je altijd nog naar de ouderenzorg en ze is hier uiteindelijk wel gebleven. Dus weet je, Mensen kennen het niet, ga gewoon eens kijken wat je niet kent, want het is niet eng ofzo hé.
Vind je dat de overheid ook nieuwe maatregelen moet gaan nemen?
“Nou, dat zou ik wel heel leuk vinden, want op zich was het hier best echt te kort op de muur. Dat hebben we nu niet. Alleen nu komen er bezuinigingen eraan en moeten we echt uren gaan inkorten. Nu voel je het wel heel sterk. We kunnen altijd nog wel even met de mensen naar de kapper of naar de winkel dat soort dingen, maar dat wordt straks echt minder. We moeten heel veel op vrijwilligers gaan steunen. Ja, dat vind ik niet leuk, nee.”
Wat vind je dat de overheid en organisaties anders moeten doen?
“Ja, heel simpel zou je denken geld. Je moet toch kijken naar hoe je de zorg wel kunt blijven geven. Dus vrijwilligers aantrekken en misschien iets meer technologie toepassen en kijken hoe we dat kunnen doen, maar het moet ook allemaal kunne dat is de andere kant.”
Had je nog graag iets anders willen delen, wat je vergeten was te melden?
“Wij zijn opzoek naar vrijwilligers! Dus mochten mensen vrijwilligerswerk willen doen dat ze een keertje bij ons komen kijken of het bij hun past en of ze dat leuk zouden vinden. Dan zouden we daar heel blij mee zijn, daar zijn we heel erg naar op zoek ook met het oog op de toekomst naar nieuwe vrijwilligers.”